Belfast – Miasto Narodzin Titanica

Titanic Belfast

Muzeum jest rzecz jasna poświęcone historii słynnego transatlantyka RMS Titanic. Znajdziemy je Titanic Quarter, miejscu, gdzie zbudowano statek, w pobliżu stoczni Harland and Wolff, gdzie Titanic powstał na początku XX wieku. Titanic Belfast oferuje dziewięć interaktywnych galerii, które poprowadzą nas przez historię statku, od jego projektowania po katastrofę i odkrycie wraku. 

Pierwszą galerią jest “Boomtown Belfast”. Zobaczymy tam jak wyglądało życie w Belfaście na początku XX wieku, kiedy miasto było jednym z głównych centrów przemysłowych Europy. Dowiemy się również, jak działała stocznia Harland and Wolff i jakie innowacje technologiczne były tam stosowane.

Następnie przechodzimy do “The Shipyard”, sekcji poświęconej procesowi budowy Titanica w stoczni. Ta część muzeum zawiera interaktywną platformę, która symuluje wznoszenie się na wysokość rusztowań, z których powstawał Titanic. Stąd bezpośrednio przechodzimy do wystawy “The Launch”, która pokazuje dzień wodowania Titanica. Użyto tutaj specjalnych efektów wizualnych i dźwiękowych, aby oddać atmosferę tamtego wydarzenia.

Kolejną galerią jest “The Fit-Out”, przedstawiająca wnętrza statku i jego wystrój. Obejrzymy tutaj rekonstrukcje kabin, salonów, jadalni oraz wielkie schody, które stały się ikoną Titanica. Stąd przechodzimy do “The Maiden Voyage”, czyli wystawy poświęconej pierwszemu, dziewiczemu rejsowi Titanica, który miał miejsce 10 kwietnia 1912 roku. Przedstawia ona trasę rejsu oraz atmosferę na pokładzie, a także życie codzienne pasażerów.

Dalej zaczyna się dramatycznie. Wchodzimy bowiem do części “The Sinking”. Przedstawia ona moment, w którym Titanic uderzył w górę lodową i powoli tonął. Zapoznamy się z relacjami ocalałych, usłyszymy sygnały alarmowe i poczujemy atmosferę paniki. Obok znajduje się galeria “The Aftermath”, koncentrująca się na skutkach katastrofy i na procesie ratunkowym. Pokazane są reakcje mediów i rodzin oraz późniejsze śledztwo w sprawie tragedii.

Pod koniec znajduje się sekcja “Myths and Legends”. To miejsce jest poświęcone mitom i legendom związanym z Titanicem, które narastały przez lata po katastrofie. Przedstawia fakty i fikcję, które tworzyły fascynującą narrację wokół tej tragedii. Ostatnia galeria “Titanic Beneath”, skupia się na odkryciu wraku Titanica przez dr. Roberta Ballarda w 1985 roku. Prezentowane są tutaj zdjęcia i filmy z dna oceanu, a także eksponaty z wraku.

Budynek Titanic Belfast

SS Nomadic

Świetnym uzupełnieniem jest odwiedzenie statku SS Nomadic, cumującego również w Titanic Quarter. Zbudowany w 1911 roku, Nomadic był promem pasażerskim zaprojektowanym jako jednostka pomocnicza dla RMS Titanic oraz RMS Olympic. Jego głównym zadaniem było przewożenie pasażerów z portu w Cherbourgu na pokład obu transatlantyków White Star Line. Dzięki swojej długiej i niezwykłej historii, Nomadic jest często nazywany „młodszym bratem Titanica”, ponieważ jest ostatnim istniejącym statkiem związanym bezpośrednio z historią tej słynnej linii.

Podobnie jak Titanic, Nomadic zaprojektowany został z niezwykłą dbałością o szczegóły i luksusowe wykończenia. Statek posiadał eleganckie wnętrza, z ozdobnymi elementami w stylu Belle Époque, co miało na celu zapewnienie pasażerom komfortu i wygody na najwyższym poziomie. SS Nomadic był używany głównie jako prom transportowy do Olympic i Titanic w Cherbourgu.

Po zakończeniu kariery jako prom pasażerski, Nomadic został sprzedany prywatnemu właścicielowi i przekształcony w pływającą restaurację i klub nocny cumujący na Sekwanie w Paryżu. W tej roli służył przez wiele lat, jednak stopniowo jego stan techniczny pogarszał się, a zaniedbane wnętrza i struktura statku wymagały renowacji. Na początku XXI wieku pojawiło się zagrożenie, że statek zostanie zezłomowany. Dzięki inicjatywie entuzjastów historii i wsparciu finansowemu od rządu Irlandii Północnej, udało się jednak doprowadzić do jego powrotu do Belfastu w 2006 roku.

Po powrocie do Belfastu w 2006 roku, Nomadic przeszedł intensywną restaurację, mającą na celu przywrócenie mu pierwotnego wyglądu i wprowadzenie elementów, które umożliwiłyby funkcjonowanie jako muzeum. Prace te objęły odtworzenie oryginalnych wnętrz i przywrócenie elementów wystroju, które przypominały te z czasów, gdy Nomadic służył pasażerom Titanica. 

Restauracja została zakończona w 2012 roku, w setną rocznicę zatonięcia Titanica. Nomadic został oficjalnie otwarty jako muzeum i atrakcja turystyczna, oferując zwiedzającym możliwość poznania jego historii oraz historii transatlantyków White Star Line. Cumuje obecnie w oryginalnym doku w Titanic Quarter, który również został odrestaurowany i zachowany jako część historii marynistycznej Belfastu.

Obejrzymy elegancko odrestaurowane kabiny pasażerskie, salę pierwszej klasy oraz część dla pasażerów drugiej klasy, co pozwala na wyobrażenie sobie, jak wyglądała podróż transatlantycka ponad sto lat temu. Wnętrza są urządzone w stylu Belle Époque, z rzeźbieniami, eleganckimi lampami i drewnianymi panelami.

Na pokładzie dowiemy się też więcej o historii Titanica i jego pasażerach. Znajdują się tam tablice informacyjne, zdjęcia oraz interaktywne ekrany, które przybliżają historie pasażerów. Warto wspomnieć, że Nomadic przewoził między innymi znanych pasażerów pierwszej klasy, takich jak milionerów i prominentne postacie społeczne tamtych czasów.

SS Nomadic cumuje w Doku Hamiltona, który również jest historycznym miejscem i częścią muzeum. Dok ten został odrestaurowany w ramach projektu przywracającego statek do jego dawnej świetności. Muzeum posiada także różne interaktywne atrakcje, takie jak symulatory, w których możemy poczuć się jak pasażer transatlantyckiego promu, a także stanowiska multimedialne, gdzie dowiemy się o historii White Star Line, konstrukcji Titanica oraz roli Nomadic w jego podróży.

SS Nomadic tuż przed Titanic Museum

The Belfast Barge

Jest to wyjątkowe muzeum i centrum kulturalne znajdujące się na zacumowanej barce na rzece Lagan w centrum Belfastu, tuż przy Waterfront Hall. The Belfast Barge, znana również jako MV Confiance, to barka zbudowana w Holandii w 1960 roku, która pierwotnie była używana do transportu w Europie. W 2006 roku została sprowadzona do Belfastu przez organizację Lagan Legacy, mającą na celu zachowanie historii rzeki Lagan i jej wpływu na rozwój miasta. MV Confiance została przekształcona w pływające muzeum i centrum kulturalne, którego misją jest dokumentowanie historii przemysłu morskiego Belfastu.

Stała ekspozycja muzealna prezentuje historię przemysłu stoczniowego Belfastu, życie nad rzeką Lagan oraz historie ludzi związanych z tym obszarem. Znajduje się tutaj bogata kolekcja eksponatów związanych z historią przemysłu morskiego i stoczniowego w Belfaście. Znajdują się tutaj modele statków, narzędzia używane przez stoczniowców, a także elementy pochodzące z dawnych magazynów i doków nad rzeką Lagan. Wystawa koncentruje się także na życiu codziennym pracowników portu i stoczni, pokazując, jak wyglądały ich warunki pracy. Na wystawie obejrzymy fotografie i przeczytamy relacje dokumentujące życie mieszkańców miasta oraz historię społeczności zamieszkujących brzegi rzeki. 

The Belfast Barge dysponuje także przestrzenią wystawienniczą, w której organizowane są czasowe wystawy sztuki współczesnej. W galerii obejrzymy prace lokalnych artystów, inspirowane życiem miasta i jego rzeki, a także sztukę związana z tematyką morską i przemysłową. Wystawy zmieniają się regularnie, więc za każdym razem zobaczymy coś innego.

Na pokładzie znajduje się również przestrzeń dedykowana warsztatom, wykładom i różnorodnym wydarzeniom kulturalnym. Sala ta jest wynajmowana na najróżniejsze wydarzenia, a jej wszechstronność pozwala na organizację różnorodnych form aktywności kulturalnej.

Na pokładzie barki znajduje się również mała kawiarnia, w której możemy się zrelaksować, z widokiem na rzekę Lagan i panoramę miasta.

.

Ulster Museum 

Instytucja znajduje się w dzielnicy Botanic Gardens i jest częścią National Museums Northern Ireland. Jest to muzeum wielotematyczne, w którym znajdują się ekspozycje z zakresu sztuki, historii, archeologii, historii naturalnej i nauki. Zbiory muzeum obejmują zarówno artefakty lokalne, jak i eksponaty z całego świata.

W dziale archeologii znajdują się artefakty z epoki kamienia, brązu i żelaza. W muzeum zobaczymy między innymi słynny „Broighter Gold”, skarb złożony z biżuterii i przedmiotów wykonanych ze złota, datowany na czasy celtyckie. Są tu także zabytki z okresu wikingów oraz różne przedmioty znalezione na stanowiskach archeologicznych w Irlandii.

Ulster Museum posiada jedną z najbardziej znanych egipskich mumii w Wielkiej Brytanii – Takabuti, którą odkryto w XIX wieku. Wystawa obejmuje również inne ciekawe artefakty związane z Egiptem, takie jak sarkofagi, amulety i narzędzia rytualne.

Kolekcja sztuki obejmuje także bardzo ciekawą kolekcję sztuki. Znajdują się tu obrazy, rzeźby, grafiki oraz instalacje artystyczne. Szczególnie polecam zwrócić uwagę na prace irlandzkich artystów, takich jak Paul Henry i John Luke, a także na dzieła europejskich mistrzów.

Dział historii naturalnej, to następna fascynująca część muzeum, gdzie obejrzymy szkielety dinozaurów, wypchane zwierzęta, minerały, skamieniałości i inne eksponaty związane z fauną i florą Irlandii i całego świata. Jednym z najbardziej popularnych eksponatów jest szkielet dinozaura Deinotherium, który należy do jednych z najlepiej zachowanych tego typu w Europie.

Ulster Museum prezentuje również bogatą historię Irlandii Północnej, w tym tematykę związaną z konfliktem The Troubles. Obejrzymy tutaj liczne przedmioty związane z wojną i pokojem, historię ruchów społecznych, a także pamiątki z I i II wojny światowej. Muzeum stara się przedstawiać tę trudną historię w sposób obiektywny, aby zrozumieć skomplikowane relacje polityczne i społeczne.

Triceratops w Ulster Muzeum

Ogród Botaniczny

Ulster Museum znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie Ogrodu Botanicznego w Belfaście, co sprawia, że miejsce to idealnie nadaje się na całodniową wycieczkę. Ogrody oferują wyjątkową atmosferę dzięki bujnej roślinności, zabytkowej architekturze szklarni, pięknie zaprojektowanym klombom oraz licznym przestrzeniom rekreacyjnym. 

Palm House jest główną budowlą w Botanic Gardens, a także jednym z najstarszych na świecie przykładów architektury szklarniowej z kutego żelaza. Palm House przyciąga uwagę ze względu na swoją elegancką, zaokrągloną konstrukcję i przepiękne detale architektoniczne. W jej wnętrzu znajdują się rzadkie i egzotyczne rośliny z różnych części świata, w tym palmy, bananowce, storczyki i paprocie. Zimą, kiedy temperatury spadają, Palm House stanowi idealne schronienie dla roślin wrażliwych na chłód.

Tropical Ravine, to kolejna szklarnia w Botanic Gardens, zaprojektowana tak, aby odwzorowywać warunki tropikalnych lasów deszczowych. W jej wnętrzu znajduje się rozległy, zadaszony wąwóz z tarasami i zbiornikami wodnymi, otoczony bujną roślinnością tropikalną. Możemy tutaj podziwiać różnorodne gatunki roślin, takie jak orchidee, paprocie, liany, rośliny owadożerne oraz rzadkie gatunki drzew i krzewów z tropikalnych rejonów świata. 

Botanic Gardens słyną również z pięknie zaprojektowanych klombów kwiatowych oraz kolorowych rabat, które są regularnie pielęgnowane i zmieniane zgodnie z porami roku. Ogrody oferują wyjątkowe kompozycje roślinne, które przyciągają uwagę swoim pięknem i różnorodnością. Rabaty są zapełnione różnymi gatunkami roślin zielnych i bylin, które tworzą malowniczy widok i przyciągają wiele owadów zapylających, takich jak motyle i pszczoły.

Polecam także obejrzeć rozległy ogród różany, wypełniony różnymi odmianami tego pięknego kwiatka. Różany ogród jest doskonałym miejscem na romantyczne spacery oraz relaks na ławkach otoczonych pięknymi różanymi krzewami. Oprócz róż, znajdziemy również inne rodzaje roślin ozdobnych oraz egzotyczne gatunki drzew, takie jak klon japoński. Ten wyjątkowy gatunek drzewa o pięknych, delikatnych liściach w odcieniach czerwieni i pomarańczu tworzy malowniczy pejzaż, szczególnie jesienią, kiedy rośliny zmieniają kolor liści.

Oprócz egzotycznych gatunków w szklarniach, na terenie ogrodów można znaleźć liczne drzewa, krzewy i byliny typowe dla klimatu umiarkowanego. Wśród drzew występujących w ogrodach można wymienić dęby, kasztanowce, klony oraz drzewa iglaste.

Botanic Gardens są również schronieniem dla wielu gatunków zwierząt, w tym ptaków, wiewiórek i owadów. Ptaki, takie jak drozdy, sikory, wróble i gołębie, są często widoczne wśród drzew i krzewów, więc park jest popularnym miejscem obserwacji ptaków.

Botanic Gardens są miejscem licznych wydarzeń kulturalnych i rozrywkowych. Wśród najpopularniejszych wydarzeń można wymienić wystawy ogrodnicze, podczas których prezentowane są najnowsze trendy w projektowaniu ogrodów, różnorodne odmiany kwiatów oraz praktyczne porady ogrodnicze. W ciągu roku odbywają się również festyny i dni rodzinne, a same ogrody są idealnym miejscem do spacerów, pikników, joggingu i odpoczynku. 

Szklarnia tropikalna Ogrodów Botanicznych

Kampus Queen’s University Belfast (QUB)

Uczelnia powstała w 1845 roku, a w 1908 roku uzyskała status uniwersytetu. Główny kampus Queen’s University znajduje się w pobliżu Ogrodu Botanicznego i Ulster Museum. Centralnym punktem kampusu jest budynek Lanyon, zaprojektowany przez Charlesa Lanyona, jednego z czołowych architektów w XIX-wiecznej Irlandii. Budynek ten jest przykładem architektury neogotyckiej i stanowi ikonę uniwersytetu oraz symbol Belfastu.

Dziedziniec centralny Uniwersytetu w Belfaście

Zamek Belfast (Belfast Castle) 

Zamek jest pięknie położony na zboczach wzgórza Cave Hill, z widokiem na miasto Belfast i zatokę Belfast Lough. Wybór lokalizacji był podyktowany pięknymi widokami na miasto i zatokę. 

Zamek Belfast jest wspaniałym przykładem wiktoriańskiego stylu baronialnego, z elementami gotyckimi i renesansowymi. Charakteryzuje się typowymi dla tej epoki wieżyczkami, ozdobnymi gzymsami, wyraźnymi liniami dachów oraz licznymi balkonami i dużymi oknami. Budowla wykonana jest z piaskowca, który nadaje jej ciepły, złocisty kolor, a duże tarasy i balkony oferują wspaniałe widoki na Belfast i zatokę.

W środku znajdują się przestronne pokoje z ozdobnymi kominkami, drewnianymi wykończeniami oraz pięknymi żyrandolami. Szczególnie atrakcyjna jest sala balowa, często wykorzystywana do organizacji ślubów i innych wydarzeń okolicznościowych. Dzięki licznym tablicom informacyjnym i wystawom, będziemy mogli zapoznać się z historią tego miejsca.

Jednym z największych atutów zamku Belfast są jego wspaniałe ogrody, które rozciągają się na wzgórzach Cave Hill, oferując zapierające dech w piersiach widoki na Belfast i okoliczne krajobrazy. Ogrody te zostały starannie zaprojektowane i stanowią idealne miejsce do spacerów, pikników oraz odpoczynku. Najbardziej charakterystyczną częścią ogrodów jest „ogród kota”, nawiązujący do legendy związanej z zamkiem, według której posiadanie kota przynosi szczęście mieszkańcom zamku.

Ogród jest pełen malowniczych rabat kwiatowych, ozdobnych krzewów i zadbanych trawników. Jest tu także wiele rzeźb przedstawiających koty – od figurek po mozaiki – które przyciągają uwagę zwiedzających i stanowią popularny motyw fotograficzny. W ogrodach znajdują się także altany, małe fontanny oraz miejsce widokowe, z którego można podziwiać Belfast Lough i miasto.

Jedną z najbardziej charakterystycznych formacji skalnych w okolicy jest Napoleon’s Nose – skała przypominająca profil Napoleona Bonaparte. Legenda głosi, że była ona inspiracją dla Jonathana Swifta do stworzenia olbrzyma Lemuel Gullivera w powieści „Podróże Guliwera”, jako że profil przypomina twarz leżącego olbrzyma.

Szlaki na Cave Hill są dostępne dla osób o różnych poziomach sprawności fizycznej i prowadzą do punktów widokowych, skąd można podziwiać panoramę miasta, zatokę oraz okoliczne krajobrazy. Jest to doskonałe miejsce na piesze wycieczki, obserwację przyrody oraz relaks na świeżym powietrzu.

Z zamkiem Belfast wiąże się wiele legend i historii. Najbardziej znana opowiada o tym, że każdy, kto posiada kota, będzie miał szczęście w zamku. Dlatego ogrody zamkowe są pełne symboli i rzeźb przedstawiających koty, które mają przynosić szczęście wszystkim, którzy odwiedzają to miejsce. Inna legenda mówi o duchu kobiety imieniem Lady Isabella, która rzekomo pojawia się w zamku. Wielu gości i pracowników twierdziło, że widziało ją lub odczuwało jej obecność, co dodaje miejscu aurę tajemniczości.

Zamek Belfast widziany ze wzgórza

Cave Hill Park 

Zamek Belfast jest położony na wzgórzach Cave Hill, które stanowią część parku o tej samej nazwie. Cave Hill posiada różnorodne szlaki spacerowe i widokowe, które prowadzą przez malownicze krajobrazy, obejmujące naturalne jaskinie, skaliste formacje oraz miejsca o znaczeniu archeologicznym. Nazwa „Cave Hill” pochodzi od kilku jaskiń znajdujących się na wzgórzach, które były zamieszkiwane przez ludzi w czasach prehistorycznych.

Rozpoznawalnym miejscem na terenie parku jest Napoleon’s Nose, charakterystyczna skała przypominająca profil Napoleona Bonaparte. Legenda głosi, że ta formacja skalna zainspirowała Jonathana Swifta do stworzenia postaci olbrzyma Gullivera w swojej powieści „Podróże Guliwera”. Dziś Napoleon’s Nose stanowi popularny punkt widokowy, z którego możemy podziwiać panoramę Belfastu i okolicznych terenów.

Cave Hill wyróżnia się wyjątkową geologią, będącą efektem milionów lat procesów erozyjnych, ruchów tektonicznych oraz działalności wulkanicznej. Wzgórze jest zbudowane głównie z bazaltu, co nadaje mu charakterystyczny, ciemny kolor. Skały te tworzyły się w wyniku aktywności wulkanicznej miliony lat temu, a kolejne erozje ukształtowały obecne formacje, takie jak przed chwilą wspomniany Napoleon’s Nose i liczne jaskinie, od których wzgórze wzięło swoją nazwę.

Na terenie parku znajdują się cztery główne jaskinie, które były wykorzystywane przez ludzi już w czasach prehistorycznych. Jaskinie te służyły jako schronienie, a później jako miejsce ukrywania się dla przestępców, a nawet miejsce spotkań tajnych organizacji politycznych. Wzgórza te od wieków budziły ciekawość i fascynację, a jaskinie dodają temu miejscu atmosfery tajemnicy.

Cave Hill Park jest domem dla różnorodnej flory i fauny, co czyni go rajem dla miłośników przyrody. Na terenie parku można znaleźć liczne gatunki roślin, takie jak wrzosy, dzikie kwiaty, paprocie oraz różnorodne drzewa liściaste i iglaste. Wiosną i latem Cave Hill Park rozkwita barwnymi kwiatami, co przyciąga miłośników fotografii i spacerów.

Jeśli chodzi o faunę, park zamieszkują sarny, króliki, lisy oraz liczne gatunki ptaków, takie jak myszołowy, sokoły i jastrzębie. Ze względu na bliskość terenów podmokłych i lasów, w parku można też spotkać żaby, traszki oraz różne gatunki owadów. Dla miłośników ptaków jest to idealne miejsce do obserwacji dzikiego ptactwa.

Cave Hill Park oferuje kilka popularnych szlaków turystycznych o różnym stopniu trudności, które pozwalają odkrywać piękno przyrody, niesamowite widoki oraz historyczne miejsca na terenie parku. Poniżej opisano najważniejsze szlaki:

-Szlak Czerwony. Jest to najdłuższy szlak, prowadzący przez główne atrakcje Cave Hill, w tym Napoleon’s Nose. Jest to szlak o umiarkowanym stopniu trudności, który zapewnia wspaniałe widoki na Belfast i zatokę. Trasa ma około 7 km długości i jest popularna wśród turystów.

-Szlak Zielony. Jest on krótszy i mniej wymagający, z tego tytułu doskonały dla rodzin z dziećmi oraz osób, które preferują lżejsze wędrówki. Szlak prowadzi przez lasy i łąki oraz zapewnia widoki na niższe partie wzgórz.

-Szlak Żółty. Z kolei ta trasa biegnie wzdłuż doliny i jest doskonały dla osób zainteresowanych geologią. Droga prowadzi przez formacje skalne oraz mniejsze jaskinie, a także stanowi dobrą opcję na krótką wycieczkę.

-Szlak Niebieski. Jest to trasa o średniej długości, która biegnie wokół górnej części wzgórza i oferuje widoki na zatokę i miasto z różnych perspektyw. Szlak jest bardziej wymagający niż zielony, ale mniej trudny niż czerwony.

Cave Hill jest miejscem pełnym legend i tajemnic. Najbardziej znaną historią jest legenda o Napoleon’s Nose, która stała się inspiracją dla Jonathana Swifta. Wzgórza te od wieków budziły fascynację miejscowej ludności, a ich jaskinie i tajemnicze formacje skalne były uznawane za miejsca mistyczne. Kolejną z opowieści jest legenda o ukrytym skarbie, który rzekomo znajduje się w jednej z jaskiń. Według legendy, skarb ten należy do dawnych władców Irlandii i jest strzeżony przez ducha. Mimo że nikt go jeszcze nie znalazł, historia ta przyciąga ciekawskich poszukiwaczy przygód.

Wzgórze Cave Hill

Fort McArt’s

Na szczycie wzgórza Cave Hill znajduje się również starożytny fort z epoki żelaza. Jest to jedno z najważniejszych archeologicznych i historycznych miejsc w Irlandii Północnej, które łączy w sobie zarówno wartości historyczne, jak i przyrodnicze. Fort McArt’s wyróżnia się jako strategicznie położona struktura obronna, z której roztacza się niezwykły widok na Belfast, zatokę Belfast Lough oraz wybrzeże Szkocji. 

Fort McArt’s pochodzi z okresu mniej więcej 700–500 roku p.n.e. W tamtych czasach społeczności celtyckie, zamieszkujące wyspy brytyjskie, budowały forty na szczytach wzgórz z myślą o ochronie przed najazdami i niebezpieczeństwami. Fort na Cave Hill miał strategiczne znaczenie z racji swojego położenia – wznosił się na wysokość, która zapewniała doskonały widok na okolicę i umożliwiała obronę przed ewentualnymi wrogami.

Z kolei sama nazwa „McArt’s Fort” pochodzi od rodziny McArt, jednego z klanów, które zamieszkiwały te tereny w średniowieczu. Choć nazwa ta jest stosunkowo późniejsza i nie odnosi się do czasów budowy fortu, przetrwała przez wieki i jest używana do dziś.

Owalny kształt jest charakterystyczny dla hillfortów (fortów na wzgórzu), co wskazuje na to, że jego projektanci i budowniczowie mieli na celu maksymalne wykorzystanie naturalnych formacji terenu do stworzenia trudnego do zdobycia punktu obronnego. Jego struktura sugeruje istnienie wałów obronnych otaczających wnętrze fortu. Wały te były dawniej wykonane głównie z ziemi, kamieni oraz drewna, które tworzyły bariery chroniące przed atakami z zewnątrz. Do środka prowadziło kilka bram, które były kontrolowane i pilnowane, aby zapobiegać wtargnięciu niepowołanych osób.

Ze względu na wiek i historyczne znaczenie, Fort McArt’s przyciąga archeologów i historyków z całego świata. Znaleziono tu niewielkie fragmenty ceramiki oraz narzędzi, co sugeruje, że teren ten był używany zarówno do celów militarnych, jak i mieszkalnych. Archeologiczne analizy Fortu McArt’s wskazują również, że był on częścią większego systemu obronnego obejmującego inne forty w Irlandii Północnej. Takie forty tworzyły sieć, która umożliwiała komunikację i wzajemne ostrzeganie się o zagrożeniach. To pokazuje, że ludność zamieszkująca te tereny była dobrze zorganizowana i miała zaawansowane umiejętności w zakresie obrony oraz zarządzania zasobami.

Fort McArt’s ma również swoje miejsce w irlandzkiej mitologii i folklorze. Jest to miejsce związane z wieloma legendami i opowieściami, które były przekazywane z pokolenia na pokolenie przez miejscową ludność. Jedna z legend mówi, że Cave Hill i Fort McArt’s były miejscem zamieszkania starożytnych olbrzymów, a sam fort miał być ich schronieniem przed wrogami.

Inna opowieść mówi o duchach dawnych wojowników, które rzekomo nawiedzają te tereny, strzegąc fortu i jego tajemnic. Miejscowa ludność wierzyła, że fort jest miejscem świętym i nie należy zakłócać spokoju duchów, które chronią wzgórze. W przeszłości te wierzenia sprawiały, że ludzie unikali zbytniego ingerowania w teren fortu, co może tłumaczyć, dlaczego wiele z jego elementów przetrwało do dziś w stosunkowo dobrym stanie.

.

Crumlin Road Gaol 

Projekt więzienia oparto na stylu panopticon, w którym z jednego centralnego punktu można obserwować wszystkie cele, co miało poprawić nadzór nad więźniami. Więzienie zostało zaprojektowane przez Sir Charlesa Lanyona, znanego architekta odpowiedzialnego za wiele budynków w Belfaście, w tym Queen’s University i Belfast Castle.

Na początku swojego istnienia, Crumlin Road Gaol było uznawane za nowoczesne i „humanitarne” więzienie, przynajmniej w porównaniu z brutalnymi standardami wcześniejszych wieków. Cele były wyposażone w podstawowe wygody, takie jak dostęp do światła i wentylacji, co w tamtych czasach było uważane za luksus. Więźniowie mieli również dostęp do edukacji oraz pracy. Jednak z czasem warunki pogorszyły się, zwłaszcza w okresie wzrostu liczby więźniów politycznych.

Życie w Crumlin Road Gaol było trudne i surowe. Więzienie było zaprojektowane tak, aby maksymalnie izolować więźniów – cele były małe i ciemne, a więźniowie spędzali większość czasu w samotności. Więźniowie przebywali w celach przez 23 godziny dziennie, mając jedynie godzinę na ćwiczenia na świeżym powietrzu. Cele były również wyjątkowo zimne, zwłaszcza zimą, a więźniowie musieli znosić niskie temperatury i wilgoć, co przyczyniało się do licznych problemów zdrowotnych. Wszelkie próby komunikacji między więźniami były surowo karane, a praca więzienna była wymuszana bez względu na warunki.

W Crumlin Road Gaol obowiązywała polityka segregacji, więc więźniowie polityczni, przestępcy oraz więźniowie młodociani byli trzymani osobno. Segregacja ta dotyczyła również protestantów i katolików, co miało na celu zapobieganie konfliktom między więźniami. 

Więzienie było jednym z głównych miejsc, gdzie przetrzymywano i sądzono więźniów politycznych. Z tego powodu Crumlin Road Gaol stało się symbolem represji i brutalności systemu brytyjskiego wobec narodowców irlandzkich oraz lojalistów. Często dochodziło tu do protestów, strajków głodowych oraz prób ucieczek, które wzmocniły jego znaczenie jako miejsca o dużym znaczeniu politycznym. Znane są przypadki wspólnych protestów między więźniami narodowymi a lojalistycznymi, którzy mimo konfliktów ideologicznych jednoczyli się przeciwko warunkom w więzieniu.

W Crumlin Road Gaol osadzonych było wielu znanych więźniów, którzy odegrali istotne role w historii Irlandii Północnej. Wielu więźniów zostało ikonami ruchu oporu i walki o prawa obywatelskie, a Crumlin Road Gaol stało się miejscem związanym z pamięcią o ich walce i poświęceniu. Jednym z najsłynniejszych więźniów był Eamon de Valera, irlandzki polityk i późniejszy premier oraz prezydent Irlandii. De Valera został osadzony w Crumlin Road Gaol podczas Powstania Wielkanocnego w 1916 roku, jednak później został uwolniony. 

Jednym z najbardziej przerażających i jednocześnie fascynujących miejsc w Crumlin Road Gaol jest sala egzekucji. W okresie funkcjonowania więzienia, do 1961 roku, wykonywano tu wyroki śmierci przez powieszenie. W sumie 17 osób zostało powieszonych w Crumlin Road Gaol, a ich egzekucję zostały przeprowadzane w specjalnie przygotowanej sali, która do dziś jest udostępniona zwiedzającym. Pomieszczenie to jest surowo urządzone, z charakterystyczną drewnianą zapadnią i pętlą. 

Ciekawostką są również tunele podziemne, które łączą więzienie z sąsiadującym budynkiem sądu, Crumlin Road Courthouse. Tunele te były używane do transportowania więźniów między sądem a więzieniem, aby uniknąć ryzyka ich ucieczki. Dziś tunele są częścią trasy turystycznej i pozwalają zwiedzającym poczuć się, jakby cofali się w czasie do okresu, kiedy więźniowie przechodzili tę samą trasę w drodze na swoje procesy.

Jedną z głównych atrakcji Crumlin Road Gaol jest zwiedzanie z przewodnikiem, które prowadzi przez cele, podziemne tunele, salę egzekucji oraz dziedziniec więzienny. Przewodnicy opowiadają o historii więzienia, życiu więźniów, warunkach panujących w zakładzie karnym oraz znaczeniu więzienia w historii Irlandii Północnej. Zwiedzanie daje unikalny wgląd w realia życia w więzieniu i jest doskonałą lekcją historii dla osób zainteresowanych tematyką więzień oraz konfliktów politycznych.

Ze względu na mroczną historię więzienia, Crumlin Road Gaol jest uważane za jedno z najbardziej nawiedzonych miejsc w Belfaście. Organizowane są tu specjalne „ghost tours”, czyli nocne zwiedzanie, które skupia się na opowieściach o duchach i zjawiskach paranormalnych, które rzekomo miały miejsce w więzieniu. Przewodnicy opowiadają historie o niewyjaśnionych zjawiskach, które miały się zdarzyć na terenie zakładu, co sprawia, że nocne zwiedzanie jest wyjątkowo emocjonujące dla miłośników opowieści grozy.

.

Peace Walls

Jest to seria wysokich murów i ogrodzeń oddzielających społeczności katolickie i protestanckie w różnych częściach Belfastu, stolicy Irlandii Północnej. Zostały one zbudowane w latach 60. XX wieku podczas okresu znanego jako „The Troubles” – długotrwałego konfliktu o podłożu polityczno-religijnym, który dotknął całe społeczeństwo Irlandii Północnej. Mury Pokoju miały na celu oddzielenie od siebie skonfliktowanych społeczności i ograniczenie przemocy między nimi, ale z czasem stały się również symbolem podziału i trudnej historii regionu. 

Peace Walls mają zróżnicowaną wysokość i strukturę, która różni się w zależności od lokalizacji. Najwyższe mury mogą mieć nawet do 7,5 metra wysokości. Są one wykonane z różnych materiałów, w tym cegły, betonu, metalu i drutu kolczastego, aby zapewnić maksymalną ochronę przed atakami i próbami przerzutu pocisków lub innych przedmiotów. Niektóre fragmenty murów są dodatkowo wyposażone w bramy, które otwierane są w określonych godzinach, umożliwiając przemieszczanie się między dzielnicami. Bramy te są zamykane na noc lub w razie wzrostu napięć politycznych, co stanowi dodatkowy środek bezpieczeństwa. 

Wielu artystów wykorzystało ściany jako płótno do wyrażania myśli i emocji związanych z konfliktem, podziałami oraz nadzieją na pokój. Część murali ma charakter polityczny, przedstawiając symbole organizacji takich jak IRA (Irish Republican Army) czy UVF (Ulster Volunteer Force), oraz nawiązując do bohaterów i wydarzeń związanych z konfliktem. Inne przedstawiają symbole pokoju, nadziei i solidarności. Wiele murali zawiera przesłania o pojednaniu i wzywa do zakończenia przemocy. 

Organizowane są liczne wycieczki, zarówno piesze, jak i samochodowe, które prowadzą przez najważniejsze odcinki murów oraz miejsca związane z historią „The Troubles”. Przewodnicy, często byli mieszkańcy dzielnic dotkniętych konfliktem, opowiadają o jego przyczynach, przebiegu i konsekwencjach, co pozwala lepiej zrozumieć złożoność problemów, jakie doświadczyła Irlandia Północna.

Wielu turystów decyduje się również na zapisanie swoich własnych wiadomości na Peace Walls. Jest to swoista tradycja, która pozwala wyrazić przemyślenia na temat pokoju, pojednania lub po prostu zostawić po sobie ślad. Wielu aktywistów oraz organizacji działa na rzecz pojednania i edukacji, wykorzystując to miejsce dla inicjatyw, które mają promować dialog między różnymi grupami. Peace Walls stały się przestrzenią do refleksji nad przeszłością, ale także nad przyszłością, której fundamentem ma być współpraca i wzajemne zrozumienie.

Jeden z licznych murali na Murach Pokoju

Black Taxi Tours 

Innym dobrym sposobem na poznanie historii konfliktu religijnego w Belfaście, jest przejazd tradycyjnymi czarnymi taksówkami. Dawniej służyły one jako standardowy środek transportu, a teraz zostały przekształcone w mobilne „muzea” prowadzone przez lokalnych przewodników. Kierowcy, często z doświadczeniem życia w Belfaście podczas okresu znanego jako „The Troubles”, zabierają w fascynującą podróż przez przeszłość miasta, pokazując różne miejsca, które dokumentują historię konfliktów i napięć religijno-politycznych w Irlandii Północnej.

Czarne taksówki szybko zdobyły popularność, ponieważ oferowały unikalny sposób na zwiedzanie miasta – z perspektywy lokalnych mieszkańców, którzy przeżyli trudne czasy i mogli podzielić się osobistymi doświadczeniami i historią miasta. Podczas typowej Black Taxi Tour przewodnik-kierowca zabiera turystów w podróż po najważniejszych miejscach związanych z historią Belfastu, szczególnie z okresu „The Troubles”. Wycieczka zwykle trwa od 1 do 2 godzin, a trasa może być dostosowana do zainteresowań turystów, choć często obejmuje kilka standardowych punktów:

-Dzielnica Falls Road. Jest to historyczne centrum społeczności katolickiej i republikańskiej. Falls Road było miejscem licznych starć i zamieszek podczas „The Troubles”. Podczas wycieczki turyści zobaczymy murale związane z irlandzkim republikanizmem oraz wyrażające poparcie dla zjednoczenia Irlandii.

-Shankill Road. Jest to serce społeczności protestanckiej i lojalistycznej. Podobnie jak Falls Road, ta dzielnica była kluczowym miejscem podczas konfliktu. Murale na Shankill Road zawierają symbole i portrety związane z lojalistami oraz brytyjskimi żołnierzami, co stanowi kontrast dla obrazów na Falls Road.

-Peace Walls. Znane nam już Mury Pokoju są jedną z najważniejszych atrakcji podczas Black Taxi Tour. Mury te zostały zbudowane w celu oddzielenia od siebie społeczności katolickich i protestanckich, by zapobiec eskalacji przemocy. Będziemy mieli również okazję podpisać się na murach, co jest swego rodzaju tradycją i wyrazem poparcia dla pokoju.

-Sklepienia i upamiętnienia. W Belfaście znajdują się także liczne miejsca upamiętniające wydarzenia i ofiary „The Troubles”. Przewodnicy zatrzymują się przy pomnikach, miejscach pamięci i innych punktach, aby opowiedzieć o trudnych wydarzeniach, które miały miejsce w mieście.

Murale są nie mniej ważnym elementem Black Taxi Tours. Sztuka na murach Belfastu opowiada historie obu stron konfliktu – zarówno republikanów, jak i lojalistów. Każdy mural stanowi zapis historii, ideologii i emocji, które towarzyszyły mieszkańcom Belfastu przez lata. Murale te często zawierają symbolikę polityczną, portrety znanych postaci związanych z konfliktem oraz przesłania o pokoju i pojednaniu. Każdy mural ma swoją historię, a przewodnicy opowiadają o jego znaczeniu i kontekście.

Jednym z najbardziej znanych murali jest „The International Wall” na Falls Road, na którym znajdują się obrazy symbolizujące solidarność międzynarodową z różnymi ruchami niepodległościowymi na świecie. Innym znanym muralem jest portret Bobby’ego Sandsa – członka IRA, który zmarł podczas strajku głodowego w 1981 roku. Jego postać stała się symbolem walki o prawa więźniów politycznych i niepodległość Irlandii. Po drugiej stronie, w dzielnicy Shankill Road, można zobaczyć murale przedstawiające lojalistycznych przywódców oraz symbole brytyjskiego monarchizmu.

Przewodnicy-kierowcy, często przeszkoleni, potrafią przybliżyć odwiedzającym złożone problemy polityczne i historyczne w sposób przystępny, a jednocześnie angażujący. Opowiadają nie tylko o wydarzeniach historycznych, ale również o ich przyczynach, przebiegu i skutkach społecznych, dzięki czemu będziemy mogli lepiej zrozumieć kontekst konfliktu. Przewodnicy-kierowcy często potrafią przekazać swoje opowieści w sposób pełen empatii i zrozumienia dla obu stron konfliktu.

Mural z Nelsonem Mandelą

Clonard Monastery 

Usytuowany w dzielnicy Falls Road, stanowi jedno z najważniejszych miejsc religijnych i historycznych w mieście. Klasztor ten, zarządzany przez Zgromadzenie Redemptorystów (CSsR), jest nie tylko ośrodkiem kultu religijnego, ale także symbolem zaangażowania społecznego i działalności na rzecz pokoju w Irlandii Północnej. 

Historia Clonard Monastery sięga XIX wieku. Został on założony przez irlandzkich Redemptorystów, którzy przybyli do Belfastu w 1896 roku. Redemptoryści, będący zgromadzeniem misjonarskim, postawili sobie za cel głoszenie Ewangelii oraz pomoc ubogim i wykluczonym. Początkowo działalność Redemptorystów skupiała się na misjach i rekolekcjach dla mieszkańców Belfastu, jednak z  biegiem lat Clonard Monastery stał się ważnym ośrodkiem duchowym dla katolików w Belfaście i zyskał duże znaczenie w historii miasta, szczególnie w kontekście trudnych czasów konfliktu religijnego i politycznego w Irlandii Północnej.

Klasztor Clonard został zbudowany w stylu neogotyckim, który charakteryzuje się ostrymi łukami, smukłymi wieżami i dekoracyjnymi detalami. Projekt klasztoru opracował irlandzki architekt John O’Neill, a jego celem było stworzenie miejsca, które będzie inspiracją duchową i miejscem kontemplacji. Kościół wyróżnia się na tle okolicznych budynków swoimi strzelistymi wieżami oraz fasadą, na której widoczne są bogate detale rzeźbiarskie.

Jednym z najważniejszych elementów dekoracyjnych kościoła są witraże, które zostały zaprojektowane przez znanych artystów irlandzkich i wykonane z niezwykłą precyzją. Witraże te przedstawiają sceny biblijne oraz postaci świętych, a ich barwy ożywiają wnętrze kościoła i nadają mu wyjątkowego charakteru. Całość tworzy przestrzeń sprzyjającą modlitwie i medytacji, a jednocześnie stanowi przykład wyjątkowej sztuki sakralnej.

Clonard Monastery odegrał znaczącą rolę w Procesie Pokoju w Irlandii Północnej, szczególnie w trudnych latach konfliktu znanego jako The Troubles, który doprowadził do licznych aktów przemocy i podziału społecznego w Irlandii Północnej. Clonard Monastery, położony na granicy katolickiej i protestanckiej części miasta, stał się symbolem dialogu i współpracy między zwaśnionymi społecznościami.

Kluczowa w Procesie Pokoju była działalność ojca Aleca Reida, redemptorysty z Clonard Monastery, który wiele lat pracował na rzecz porozumienia między katolikami a protestantami. Ojciec Reid pełnił rolę mediatora między liderami różnych ugrupowań i dążył do rozwiązania konfliktu na drodze pokojowej. Jego wysiłki przyczyniły się do nawiązania dialogu między przedstawicielami Sinn Féin a brytyjskim rządem, co ostatecznie doprowadziło do podpisania Porozumienia Wielkopiątkowego (Good Friday Agreement) w 1998 roku.

Klasztor posiada także małe muzeum, które prezentuje eksponaty związane z historią Redemptorystów, Procesem Pokoju w Irlandii Północnej oraz życiem religijnym mieszkańców Belfastu. W środku obejrzymy stare księgi liturgiczne, ornaty, naczynia liturgiczne oraz inne artefakty, które świadczą o długiej tradycji duchowej Clonard Monastery. Dzięki tym zasobom możemy głębiej poznać rolę, jaką odegrał klasztor w życiu religijnym i społecznym Belfastu.

.

Katedra św. Anny (St Anne’s Cathedral) 

Świątynia jest nie tylko ważnym centrum religijnym, ale również miejscem o ogromnym znaczeniu kulturalnym i historycznym dla miasta. Zbudowana na przełomie XIX i XX wieku, katedra przyciąga turystów z całego świata swoją piękną architekturą, bogatymi zdobieniami oraz rolą, jaką pełni w życiu społecznym Belfastu.

W XX wieku katedra była świadkiem wielu wydarzeń historycznych związanych z miastem i krajem, zwłaszcza podczas konfliktu The Troubles. W tym okresie Katedra św. Anny stanowiła nie tylko miejsce modlitwy, ale także symbol jedności i nadziei dla mieszkańców Belfastu. Dziś katedra pełni funkcję nie tylko religijną, ale także kulturalną, organizując koncerty, wystawy, a także uroczystości o charakterze państwowym i społecznym.

Katedra św. Anny jest zbudowana w stylu neoromańskim, co czyni ją wyjątkową na tle innych katedr brytyjskich, gdzie przeważa styl gotycki. Budynek wyróżnia się symetryczną fasadą z wieżami i łukowymi oknami, co nadaje mu monumentalny, ale zarazem elegancki charakter. Całość została wykonana z piaskowca i lokalnych kamieni, co nadaje budynkowi jasny odcień i sprawia, że wyróżnia się na tle okolicznych zabudowań.

Wnętrze katedry św. Anny jest piękne, z wysokimi nawy, pięknymi freskami oraz bogato zdobionymi kaplicami. W centralnej części znajduje się przestronna nawa główna, której sufit ozdobiony jest detalami architektonicznymi w formie drewnianych belek i ornamentów. Charakterystyczne dla wnętrza są również kamienne kolumny oraz liczne rzeźby przedstawiające sceny z Pisma Świętego.

W katedrze znajdują się także liczne kaplice, z których każda ma swoją unikalną historię i charakter. Kaplica św. Anny jest jedną z najważniejszych, pełniąc funkcję miejsca modlitwy i refleksji. Inną ważną kaplicą jest Kaplica Pamięci.

Wnętrze katedry św. Anny ozdobione jest pięknymi mozaikami i witrażami, które nadają świątyni niezwykłego uroku. Witraże przedstawiają sceny biblijne, postacie świętych oraz symbole religijne i są wykonane z kolorowego szkła o intensywnych barwach. Jednym z najpiękniejszych elementów jest witraż w oknie róży nad wejściem, który rozświetla wnętrze katedry, tworząc wspaniałe efekty świetlne.

Kolejnym charakterystycznym elementem Katedry św. Anny jest Spire of Hope, czyli Iglica Nadziei. Została ona zainstalowana jako gest jedności po trudnym okresie konfliktu w Irlandii Północnej i stanowi współczesny dodatek do historycznego budynku. Iglica, wykonana ze stali nierdzewnej, wznosi się na wysokość 40 metrów i jest  widoczna z różnych miejsc w mieście. Stała się jednym z symboli nowoczesnego Belfastu, który stawia na pojednanie i przyszłość. Iglica harmonijnie komponuje się z budynkiem, a jednocześnie symbolizować wzniosłe idee, które inspirują mieszkańców miasta.

Świątynia szczyci się też znakomitym chórem, który bierze udział w regularnych nabożeństwach i specjalnych wydarzeniach. Chór Katedry św. Anny jest znany z wysokiego poziomu wykonawstwa, a jego repertuar obejmuje zarówno muzykę sakralną, jak i współczesne utwory religijne. W katedrze znajduje się także imponujące organy, które towarzyszą chórowi i rzecz jasna są wykorzystywane podczas koncertów organowych.

Witraże w świątyni

Metropolitan Arts Centre (MAC) 

Jest to dynamiczne centrum sztuki współczesnej w samym sercu Katedralnej Dzielnicy (Cathedral Quarter) – artystycznego centrum Belfastu. Jego misją jest promowanie sztuki współczesnej, wspieranie lokalnych i międzynarodowych artystów, a także angażowanie społeczności w szeroko pojętą działalność artystyczną.

MAC, to nie tylko galeria sztuki; to miejsce pełne życia, w którym możemy doświadczyć różnych form sztuki, od wystaw i spektakli teatralnych po koncerty, warsztaty i projekty edukacyjne. W budynku o nowoczesnej architekturze znajdują się również przestrzenie wspólne, które służą jako miejsca spotkań, relaksu i interakcji między artystami, a odwiedzającymi.

W MAC regularnie organizowane są wystawy współczesnych artystów z całego świata. Wystawy dają przestrzeń na eksperymentowanie i zaprezentowanie najróżniejszych form sztuki, w tym malarstwa, rzeźby, instalacji, fotografii, a nawet sztuki cyfrowej.

Centrum posiada też dwie profesjonalne sceny teatralne, co pozwala na organizację różnorodnych spektakli. MAC współpracuje z lokalnymi grupami teatralnymi i reżyserami, a także zaprasza zespoły z całego świata, dzięki czemu widzowie mogą doświadczać różnorodnych form i stylów teatralnych. Repertuar jest bardzo zróżnicowany i obejmuje zarówno komedie, dramaty, jak i eksperymentalne przedstawienia.

MAC organizuje także koncerty muzyczne, występy na żywo oraz wydarzenia literackie. Dzięki współpracy z lokalnymi i międzynarodowymi artystami muzycznymi, MAC oferuje swoim gościom możliwość wysłuchania różnorodnych gatunków muzyki – od muzyki klasycznej i jazzowej po koncerty muzyki eksperymentalnej i nowoczesnej. Regularnie organizowane są również spotkania z pisarzami, wieczory poezji oraz warsztaty literackie.

Kościół Świętej Marii (St. Mary’s Church) 

Położony w centrum miasta przy Chapel Lane, Kościół Świętej Marii został zbudowany w 1784 roku, będąc pierwszą katolicką świątynią otwartą w mieście po wiekach prześladowań religijnych. Inauguracyjna katolicka msza odprawiona 30 maja 1784 roku stała się wydarzeniem historycznym, symbolizującym nowe możliwości dla katolickiej społeczności Belfastu. Od tego czasu świątynia była świadkiem wielu ważnych wydarzeń w historii miasta, w tym okresu The Troubles, kiedy to stanowiła miejsce modlitwy i nadziei dla katolickiej społeczności Belfastu.

St. Mary’s Church łączy w sobie prostotę i elegancję, odzwierciedlając skromne początki oraz późniejsze rozbudowy, które wzbogaciły jego wygląd. Początkowo kościół został zaprojektowany w stylu georgiańskim, co przejawia się w jego prostych i symetrycznych formach. Natomiast dodana w XIX wieku wieża jest skromna, ale harmonijnie komponuje się z całością budynku. 

Wnętrze kościoła jest jednonawowe, a centralnym punktem jest ołtarz wykonany z marmuru i  ozdobiony licznymi symbolami religijnymi. Witraże dodają wnętrzu barwności i duchowego znaczenia.  

Ołtarz w St. Mary’s Church

Katedra Świętego Piotra (St. Peter’s Cathedral) 

Świątynia znajduje się w dzielnicy Falls Road, znanej z murali i związanej z historią walk o prawa obywatelskie, stąd też jest zarówno miejscem kultu religijnego, jak i znaczącym punktem kulturowym, szczególnie dla katolickiej społeczności miasta. 

Kościół Świętego Piotra został zaprojektowany w 1860 roku przez znanego irlandzkiego architekta Johna O’Neilla. Jego budowa była odpowiedzią na gwałtowny wzrost liczby katolików w Belfaście w XIX wieku, związany z migracją ludności wiejskiej do miasta podczas Wielkiego Głodu. Kościół stał się symbolem jedności dla katolickiej społeczności w trudnych czasach konfliktu w Irlandii Północnej, a w 1986 roku został mianowany katedrą diecezji Down and Connor, co jeszcze bardziej podkreśliło jego znaczenie jako centralnego miejsca kultu katolickiego w regionie.

Świątynia jest doskonałym przykładem neogotyckiego stylu architektonicznego, który był popularny w XIX-wiecznej Europie. Fasada jest ozdobiona strzelistymi wieżyczkami, wąskimi oknami zakończonymi łukami oraz detalami kamieniarskimi, które nadają mu majestatyczny wygląd. Charakterystycznym elementem jest wysoka, strzelista wieża z iglicą, widoczna z wielu punktów Belfastu. Wieża ta symbolizuje duchową wspinaczkę i nadzieję.

Kościół posiada klasyczny układ trójnawowy z przestronną nawą główną, wspartą na rzędach gotyckich kolumn. Piękne są kolorowe witraże, które przedstawiają sceny biblijne oraz postacie świętych. Ołtarz natomiast wykonano z białego marmuru, a na nim umieszczono piękny gotycki baldachim. Na uwagę zasługują również ambona i chrzcielnica, wykonane z misternie rzeźbionego drewna, a także liczne kaplice boczne. 

Kościół św. Piotra w środku

Belfast Exposed Gallery 

Ta wyjątkowa galeria fotograficzna odgrywa kluczową rolę w promocji sztuki współczesnej, dokumentowania historii i wspierania dialogu społecznego w Irlandii Północnej. Galeria powstała w odpowiedzi na potrzebę dokumentowania życia codziennego mieszkańców Belfastu podczas trudnych lat konfliktu. W latach 80. Irlandia Północna była miejscem intensywnych napięć między katolikami a protestantami, a także między różnymi ugrupowaniami politycznymi. Fotografowie, aktywiści i członkowie społeczności, chcąc ukazać prawdziwe życie ludzi dotkniętych konfliktem, założyli Belfast Exposed jako inicjatywę społeczną i artystyczną, której celem było tworzenie i gromadzenie obrazów pokazujących te trudne realia.

Galeria aktywnie angażuje się w promowanie różnorodnych głosów i perspektyw, szczególnie tych, które wcześniej były marginalizowane lub niedostatecznie reprezentowane. W swoich projektach Belfast Exposed skupia się na takich zagadnieniach jak tożsamość, przynależność, różnice kulturowe i społeczne. Instytucja dąży do budowania zrozumienia oraz do wzmacniania więzi między mieszkańcami miasta.

Belfast Exposed organizuje liczne wystawy,  często dotyczące przeróżnych tematów społecznych, politycznych i kulturowych, takich jak konflikty, migracje, tożsamość i prawa człowieka. Wśród prezentowanych prac znajdują się zarówno tradycyjne fotografie, jak i projekty multimedialne, które łączą fotografię z filmem czy dźwiękiem. Oto niektóre z wystaw:

-„The Troubles and Beyond”. Wystawa ukazuje życie w Irlandii Północnej podczas konfliktu „The Troubles”. Zdjęcia ukazują nie tylko przemoc, ale także życie codzienne, chwile radości, przyjaźni i wspólnoty po nastaniu upragnionego pokoju.

-„Identity and Migration”. Z kolei ta ekspozycja jest poświęcona tematyce migracji i tożsamości, która porusza kwestie integracji, różnorodności kulturowej oraz wyzwań, przed jakimi stają osoby przybywające do Irlandii Północnej. Wystawa ta miała na celu wzbudzenie refleksji nad kwestiami akceptacji i integracji oraz budowania wspólnoty.

-„Urban Landscapes”. Natomiast w tej wystawie ukazany jest zmieniający się krajobraz miejski Belfastu, który na przestrzeni lat przeszedł ogromne przemiany. Fotografowie dokumentują także transformacje architektoniczne, które odzwierciedlają zmiany społeczne i polityczne w mieście.

-„Voices from the Margins”. Ten projekt jest skierowany na ukazanie historii osób i społeczności marginalizowanych. Fotografie te przedstawiają życie osób, które często nie mają możliwości opowiedzenia swojej historii.

Poza wystawami, galeria organizuje też warsztaty fotograficzne, obejmujące podstawy fotografii, techniki pracy z aparatem, obróbkę zdjęć, a także interpretację fotografii. Na takich zajęciach możemy między innymi nauczyć się, jak korzystać z fotografii jako narzędzia wyrazu oraz jak za ich pomocą dokumentować otaczający nas świat.

.

Stormont Estate

Historia Stormont Estate sięga XVII wieku, kiedy to obszar ten należał do prywatnych właścicieli ziemskich. W 1921 roku, po podziale Irlandii i utworzeniu Irlandii Północnej jako autonomicznego regionu Zjednoczonego Królestwa, teren został zakupiony przez rząd Irlandii Północnej w celu stworzenia siedziby dla nowo powstałego parlamentu. Wybrano lokalizację na wzgórzu w Stormont ze względu na jej malownicze położenie i łatwy dostęp z centrum Belfastu.

Główna aleja wiodąca do Parlamentu, znana jako Prince of Wales Avenue, jest jednym z najbardziej charakterystycznych elementów posiadłości. Długa, prosta droga otoczona drzewami prowadzi do majestatycznego budynku, tworząc wspaniałą perspektywę i idealne miejsce na spacery. 

Główny budynek został zaprojektowany w stylu klasycystycznym, co nadaje mu elegancki wygląd, symbolizujący autorytet i stabilność w nowo powstałym państwie. Jego klasycystyczna architektura z jasnego portlandzkiego kamienia wyróżnia się na tle zielonych wzgórz otaczających posiadłość. Budynek został zaprojektowany tak, aby symbolizować równość i jedność – ma dokładnie 365 stóp długości, co odpowiada liczbie dni w roku, a każde piętro reprezentuje jedną z trzech głównych władz państwowych: ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.

Wewnątrz Parliament Buildings znajduje się Wielka Sala (Great Hall), która służy jako miejsce uroczystości i oficjalnych wydarzeń. W budynku znajdują się również sale posiedzeń Zgromadzenia Irlandii Północnej oraz biura polityków i urzędników. Budynek jest oczywiście otwarty dla zwiedzających i polecam wziąć udział w wycieczce z przewodnikiem.

Ogrody Stormont Estate są pięknie utrzymane i pełne różnorodnych roślin, kwiatów oraz drzew, które zmieniają się w zależności od pory roku. Stormont Estate posiada również kilka tras spacerowych i ścieżek rowerowych, które prowadzą przez malownicze wzgórza i lasy. Popularnym szlakiem jest Stormont Woodland Walk, biegnący przez najbardziej malownicze miejsca w ogrodach.

Na terenie Stormont Estate znajduje się kilka ważnych pomników i miejsc pamięci, które przypominają o historii i wydarzeniach związanych z Irlandią Północną. Najbardziej znanym jest pomnik Karola I na szczycie wzgórza, który upamiętnia zaangażowanie monarchy w konflikt angielsko-irlandzki. Innym ważnym pomnikiem jest statua sir Edwarda Carsona, jednego z kluczowych liderów unionizmu w Irlandii Północnej. Znajduje się ona przed Parliamentem i jest symbolem politycznej tożsamości regionu.

Stormont Estate od frontu

C.S. Lewis Square

Jest to miejsce rzecz jasna poświęcone jednemu z najsłynniejszych pisarzy XX wieku, Clive’owi Staplesowi Lewisowi, znanemu szerzej jako C.S. Lewis. Pisarz urodził się w Belfaście i stał się jednym z najważniejszych pisarzy i myślicieli swojego czasu, znanym zarówno z twórczości literackiej, jak i filozoficznej. Największą sławę przyniosła mu seria „Opowieści z Narnii”, której pierwsza część, „Lew, czarownica i stara szafa”, została opublikowana w 1950 roku.  

Lewis był również profesorem literatury średniowiecznej i renesansowej na Uniwersytecie w Oxfordzie, a później w Cambridge. Jego twórczość obejmuje nie tylko literaturę dziecięcą, ale także książki filozoficzne, religijne oraz eseje. Mimo że większość swojego życia spędził w Anglii, jego serce zawsze pozostało związane z Irlandią Północną, co możemy zauważyć w wielu odniesieniach do krajobrazów i atmosfery tego regionu w jego dziełach.

Na terenie placu znajduje się szereg rzeźb, inspirowanych „Opowieściami z Narnii”. Spacerując po placu, spotkamy między innymi Aslana, majestatycznego lwa, który symbolizuje odwagę, mądrość oraz poświęcenie. Zobaczymy też Białą Czarownicę, główną antagonistkę serii, stojącą na saniach, które przypominają o wiecznej zimie, jaką sprowadziła na Narnię. Nie zabrakło również miejsca dla Wilka Maugrima, złowrogiego strażnika Białej Czarownicy, który budzi grozę, ale jednocześnie fascynuje swoim wykonaniem.  

Na placu spotkamy także Łucję Pevensie, dziewczynkę, która jako pierwsza odkryła świat Narnii. Trzyma ona w rękach latarnię, symbol wejścia do magicznej krainy. Niedaleko znajduje się Pan Tumnus, sympatyczny faun, jako pierwszy przywitał Łucję w Narnii. Jego figura jest pełna ciepła i zaprasza do wspólnego zdjęcia.  

To tylko przykłady rzeźb, które nie tylko oddają hołd literackiemu dziedzictwu C.S. Lewisa, ale również przeniosą nas do świata “Opowieści z Narnii”. Na zakończenie dnia polecam wejść do kawiarni „Jack Coffee Bar”, nazwanej tak od dziecięcego pseudonimu C.S. Lewisa (Jack).  

Wilk Maugrim

Colin Glen Forest Park 

Na obrzeżach Belfastu, u podnóża Black Mountain, znajduje się przepiękny park, często nazywany „zielonymi płucami miasta”. Sama nazwa „Colin Glen” pochodzi od potoku Colin, który przepływa przez park, tworząc malownicze wodospady i naturalne baseny. Park jest szczególnie znany z bujnych, mieszanych lasów liściastych, gdzie dominują dęby, brzozy, jesiony i buki. Dzięki bogactwu naturalnych siedlisk, park jest także schronieniem dla wielu gatunków dzikiej fauny.  

Park dysponuje licznymi szlakami pieszymi o różnym stopniu trudności, które prowadzą przez malownicze krajobrazy lasów, wzgórz i dolin. Najpopularniejsze trasy to:  

-River Trail, ścieżka biegnąca wzdłuż potoku Colin, szczególnie polecana dla rodzin z dziećmi.  

-Forest Loop, szlak okrężny prowadzący przez gęsty las, dookoła parku.  

-Mountain View Trail, trasa z widokiem na Black Mountain i panoramę Belfastu, która zachwyca widokami.  

Co więcej, działa tutaj centrum edukacyjne, które organizuje warsztaty i zajęcia na temat ochrony przyrody, zrównoważonego rozwoju i bioróżnorodności. 

Inną atrakcją parku jest „Gruffalo Trail”, inspirowany popularną książką dla dzieci autorstwa Julii Donaldson. Na trasie spotkamy liczne rzeźby postaci z opowieści, na przykład tytułowego Gruffalo. Na terenie parku znajduje się także kompleks przygodowy, oferujący wspinaczkę na sztucznych ścianach, strzelanie z łuku oraz paintball i laser tag.  

Ponadto Colin Glen posiada jedną z najdłuższych zjeżdżalni linowych w Irlandii Północnej, która dostarcza niezapomnianych wrażeń i pięknych widoków na park. Alternatywnie możemy przejechać się kolejką bobslejową. Szybki zjazd w dół wzgórza jest świetną atrakcją dla poszukiwaczy adrenaliny. Natomiast dla zwolenników spokojniejszych atrakcji, w parku znajduje się pole golfowe typu „pitch and putt”.  

.

Golden Mile

Jest to tętniąca życiem część miasta, która rozciąga się od centrum Belfastu aż po dzielnicę Queen’s Quarter. To miejsce pełne jest restauracji, pubów, klubów i innych atrakcji, stanowiąc centrum życia nocnego Belfastu. 

Znajdujący się przy Great Victoria Street, Grand Opera House to jeden z najważniejszych teatrów w Belfaście, który działa od 1895 roku. Budynek zaprojektowany przez słynnego architekta Franka Matchama jest znany ze swojej efektownej fasady i bogatego wnętrza w stylu wiktoriańskim. W Grand Opera House można zobaczyć zarówno klasyczne sztuki teatralne, jak i współczesne przedstawienia, opery, musicale oraz widowiska taneczne. Jest to miejsce pełne historii i jeden z głównych punktów kulturalnych na Golden Mile.

W dzielnicy znajduje się jeden z najsłynniejszych i najstarszych pubów w Belfaście, którego historia sięga XIX wieku. Położony na rogu Great Victoria Street, Crown Liquor Saloon jest znany ze swojego niezwykle dekoracyjnego wnętrza, które zostało wykonane w stylu wiktoriańskim, z licznymi witrażami, drewnianymi panelami i pięknymi kafelkami. Pub ma unikalne kabiny zwane „snugs,” które oferują prywatność i wygodę. Jest to miejsce, które oddaje charakterystyczną atmosferę Golden Mile i jest obowiązkowym punktem na trasie każdego turysty odwiedzającego Belfast.

Innym ciekawym miejscem jest bar i klub Filthy McNasty’s, położony przy Dublin Road. Jest to jeden z najbardziej unikalnych barów na Golden Mile, z eklektycznymi wnętrzami, klimatyczną muzyką i wyjątkową atmosferą. Miejsce to jest znane ze swoich ciekawych drinków, kreatywnego wystroju oraz przyjaznej obsługi. Filthy McNasty’s przyciąga zarówno mieszkańców, jak i turystów, którzy szukają oryginalnego doświadczenia w sercu Belfastu.

Warto też odwiedzić Limelight Complex. Jest to kompleks klubów muzycznych i barów przy Ormeau Avenue, znany z organizacji koncertów na żywo i wieczorów klubowych, w najróżniejszych stylach i gatunkach muzycznych.

Na terenie Golden Mile znajdują się również świetne restauracje. Wielce polecana jest Deane’s Deli Bistro & Vin Café, prowadzona przez uznanego szefa kuchni Michaela Deane’a. Jest to elegancka restauracja, która oferuje dania kuchni irlandzkiej i europejskiej. Znana jest z wykorzystania świeżych składników lokalnych, a jej menu obejmuje zarówno klasyczne potrawy, jak i nowoczesne interpretacje. Kolejną dobrą restauracją jest Mourne Seafood, specjalizująca się w daniach z owoców morza. Serwowane tu świeże ryby i owoce morza pochodzą z lokalnych źródeł. 

Jeśli natomiast zapragniemy latynoskiej kuchni, to idealnym wyborem będzie Boojum. Jest to znana sieć restauracji typu „burrito bar”, popularna w Irlandii Północnej, oferująca świeże dania kuchni meksykańskiej. Na uwagę zasługuje również The Perch Rooftop Bar, jedyny bar na dachu w Belfaście, oferujący piękne widoki na miasto. Jest to idealne miejsce na wieczór w eleganckim otoczeniu. Polecam również odwiedzić puby Lavery’s oraz The Points, które w pełni oddają atmosferę i ducha Irlandii.

Crown Liquor Saloon w środku

Grobla Olbrzyma (Giant’s Causeway)

To niezwykłe wybrzeże, położone na północnym wybrzeżu hrabstwa Antrim, przyciąga turystów z całego świata swoją unikalną formacją bazaltowych kolumn i legendami z nią związanymi. Jest to miejsce wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i uznawane za jeden z największych cudów geologicznych Wielkiej Brytanii.

Grobla Olbrzyma składa się z dziesiątek tysięcy sześciokątnych kolumn bazaltowych, które powstały w wyniku aktywności wulkanicznej około 60 milionów lat temu. Jest to efekt wylewu gorącej lawy, która wypłynęła na powierzchnię, a następnie szybko ostygła w kontakcie z zimnym powietrzem i wodą. Ten proces chłodzenia doprowadził do pęknięć, które przybrały kształt regularnych kolumn, głównie sześciokątnych, choć można tam znaleźć również kolumny o innym kształcie. Takie struktury są typowe dla skał bazaltowych, ale w takim natężeniu występują bardzo rzadko.

Ruchy tektoniczne i erozja również wpłynęły na obecny wygląd Giant’s Causeway, tworząc charakterystyczne „schodkowe” formacje, które widzimy dzisiaj. Grobla jest tylko częścią znacznie większego obszaru wulkanicznego, który rozciągał się na większą część dzisiejszego hrabstwa Antrim.

Ciekawą legendą związaną z Groblą Olbrzyma jest historia o Finnie McCoolu (Fionn mac Cumhaill), mitycznym irlandzkim wojowniku. Według niej, Finn McCool chciał stoczyć pojedynek z olbrzymem Benandonnerem, który mieszkał po drugiej stronie Morza Irlandzkiego, w Szkocji. Aby do niego dotrzeć, Finn zbudował kamienną groblę, która prowadziła przez morze.

Kiedy jednak zobaczył, jak ogromny jest jego przeciwnik, wycofał się, przerażony. Finn ukrył się, a jego żona wymyśliła, że przebrała go za dziecko. Kiedy Benandonner przybył na irlandzką stronę grobli i zobaczył „dziecko”, przeraził się myśląc, że skoro dziecko jest takie duże, to ojciec musi być jeszcze większy. W popłochu uciekł z powrotem do Szkocji, niszcząc za sobą groblę, aby Finn nie mógł go ścigać.

Tę opowieść wykorzystuje się, aby wyjaśnić, dlaczego podobne formacje możemy znaleźć również na szkockiej wyspie Staffa, na której znajduje się Jaskinia Fingala – struktura przypominająca Groblę Olbrzyma.

Struktury mają skomplikowaną, naturalną mozaikę. Kolumny bazaltowe są bardzo różnorodne pod względem wysokości – niektóre z nich mają zaledwie kilka centymetrów, podczas gdy inne sięgają nawet 12 metrów. Ułożone są w rzędy i bloki, tworząc płaskie, schodkowe powierzchnie, które są dostępne dla turystów. Charakterystyczne sześciokątne kształty kolumn, to wynik specyficznego procesu chłodzenia i pękania lawy – pęknięcia przebiegały w sposób regularny, dając kolumnom ich imponujący, geometryczny wygląd.

W obrębie Giant’s Causeway znajduje się kilka charakterystycznych formacji skalnych, które noszą lokalne nazwy związane z legendą o Finnie McCoolu, na przykład:

-But Olbrzyma: Jedna z formacji przypominająca duży kamienny but, który według legendy należał do Finna.

-Organ Olbrzyma: Wysokie, smukłe kolumny ułożone pionowo, przypominające piszczałki organowe.

-Siedzenie Harfy: Skały uformowane w sposób przypominający struny harfy, związane z postacią irlandzkiego barda.

-The Wishing Chair: Skała w kształcie krzesła, która według legendy spełnia życzenia.  

Giant’s Causeway znajduje się niecałe 100 km od Belfastu. Z Belfastu do Coleraine kursują regularnie pociągi Northern Ireland Railways, a następnie można przesiąść się na autobus do Bushmills lub bezpośrednio do Giant’s Causeway. Wiele biur podróży w Belfaście oferuje całodniowe wycieczki do Giant’s Causeway, ponadto możemy dostać się na własną rękę pociągiem lub autobusem. Podróż trwa około 2 godziny, a ceny biletu wachają się w okolicy 10-15£. Organizowane wycieczki bardzo różnią się cenami że względu na dodatkowe atrakcje.

Krajobraz w tym miejscu jest naprawdę unikalny

Centrum Turystyczne Giant’s Causeway

Obok Grobli Olbrzyma znajduje się nowoczesne Centrum Turystyczne Giant’s Causeway, które zostało otwarte w 2012 roku. Liczne wystawy opowiedzą nam o historii geologicznej i mitologicznej tego miejsca. W centrum znajdziemy również informacje o roślinności i faunie regionu, a także o innych atrakcjach turystycznych okolic hrabstwa Antrim. Od centrum turystycznego prowadzi ścieżka spacerowa na samą groblę, a dla osób z trudnościami w poruszaniu się dostępne są małe busiki kursujące na trasie centrum – grobla. Odwiedzający mogą również wybrać się na dłuższe wycieczki piesze po klifach, które oferują piękne widoki na wybrzeże i otaczający krajobraz.

Multimedialne prezentacje wyjaśniają proces formowania kolumn bazaltowych, a także przedstawiają również historię geologiczną regionu oraz miejscowe legendy, takie jak znaną nam już opowieść o olbrzymie Finnie McCoolu, który miał rzekomo zbudować Drogę Olbrzymów, by dotrzeć do Szkocji. Warto też wypożyczyć przewodnik audio, który opowiada zarówno fakty naukowe, jak i opowieści ludowe związane z tym niesamowitym miejscem.

Centrum Turystyczne jest punktem wyjściowym dla spaceru do samej Drogi Olbrzymów. Do wyboru mamy parę tras. Najłatwiejsza do przejścia jest Ścieżka Niebieska, szczególnie polecana dla rodzin z dziećmi lub osób z ograniczeniami ruchowymi. Możemy również skorzystać z autobusu wahadłowego, który dowozi turystów na miejsce. Trudniejsza jest Ścieżka Czerwona, ale na końcu gwarantuje niesamowite widoki z góry. Spacer w jedną stronę zajmuje około 30 minut. Najbardziej wymagająca jest trasa przez Klify Shepherd’s Steps, z panoramicznymi widokami na kolumny i ocean.

Krajobraz nieopodal Centrum Turystycznego

Old Bushmills Distillery

Destylernia jest położona w niewielkiej miejscowości Bushmills w hrabstwie Antrim w Irlandii Północnej, niedaleko znanej nam już Grobli Olbrzyma (Giant’s Causeway). Poprzez swoją ponad 400-letnią tradycję, nie tylko produkuje jedną z najbardziej cenionych whiskey na świecie, ale również przedstawia przed nami historię oraz sekrety produkcji tego trunku.

Początki Old Bushmills Distillery sięgają 1608 roku, kiedy to król Jakub I udzielił pierwszej licencji na produkcję alkoholu w tym regionie. Z biegiem lat, Bushmills zdobyła międzynarodowe uznanie, między innymi wygrywając złoty medal na Światowej Wystawie w Paryżu w 1889 roku. Dziś jest to ikona przemysłu alkoholowego, znana z wyjątkowej jakości i smaku swoich produktów.

Old Bushmills Distillery jest znana z tradycyjnego podejścia do produkcji whiskey, które łączy w sobie wiekową wiedzę i nowoczesne technologie. Proces rozpoczyna się od selekcji najwyższej jakości jęczmienia, który jest słodowany, a następnie poddawany fermentacji. Następnie destylacja odbywa się w miedzianych alembikach – proces ten jest przeprowadzany trzykrotnie, co jest typowe dla irlandzkiej whiskey i zapewnia jej charakterystyczną gładkość.  

Po destylacji whiskey jest trzymana w dębowych beczkach, które wcześniej były używane do przechowywania bourbonu, sherry czy innych trunków, co nadaje jej unikalne nuty smakowe. W destylarni Bushmills cały proces (od destylacji po butelkowanie) odbywa się na miejscu, co pozwala na pełną kontrolę jakości na każdym etapie produkcji.

Old Bushmills Distillery oferuje szeroki wybór whiskey, które są doceniane zarówno przez koneserów, jak i amatorów tego trunku:  

-Bushmills Original. Jest to delikatna mieszanka z nutami miodu, wanilii i owoców, idealna na początek przygody z irlandzką whiskey.  

-Black Bush. Jest to bogatsza w smaku, mieszanka o większej zawartości whiskey słodowej, dojrzewająca w beczkach po sherry.  

-Bushmills 10 Year Old Single Malt. Jest to whiskey jednosłodowa, dojrzewająca przez minimum 10 lat, z nutami wanilii, miodu i czekolady.  

-Bushmills 16 Year Old Single Malt. Jest to whiskey dojrzewająca 16 lat w beczkach po bourbonie, sherry i porto, charakteryzująca się głębokim, owocowym smakiem.  

-Bushmills 21 Year Old Single Malt. Jest to rarytas w ofercie, whiskey dojrzewająca przez 21 lat, złożona, pełna nut suszonych owoców, orzechów i przypraw.  

Koniecznie musimy też wybrać się na zwiedzanie destylarni, aby z bliska poznać proces produkcji whiskey i historię tego miejsca. Podczas wycieczki z przewodnikiem zobaczymy pomieszczenia obejmujące wszystkie etapy produkcji – od warzelni, przez alembiki, aż po magazyny z beczkami. Na koniec każdej wycieczki odbywa się degustacja, w trakcie której będziemy mogli spróbować różnych rodzajów Bushmills i nauczyć się rozpoznawać ich unikalne cechy. Na miejscu znajduje się również sklep z pamiątkami, w którym możemy kupić butelki whiskey, w tym niektóre edycje dostępne wyłącznie w destylarni.

.

Zamek Carrickfergus