Berno – Miasto pośród Alp

Aby w pełni cieszyć się Bernem, warto poświęcić na zwiedzanie przynajmniej 2-3 dni. Miasto oferuje wiele atrakcji, a spokojny tryb zwiedzania pozwoli Ci naprawdę docenić jego urok.

Stare Miasto (Altstadt) 

Swoją przygodę ze stolicą Szwajcarii warto zacząć od starego miasta. Zbudowana na półwyspie otoczonym rzeką Aare, Starówka w Bernie jest jednym z najlepiej zachowanych średniowiecznych centrów miejskich w Europie. Altstadt zachowało swój historyczny charakter dzięki starannej konserwacji budynków i infrastruktury. W 1983 roku starówka Berna została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO, co podkreśliło jej historyczną wartość. 

Stare Miasto w Bernie zostało założone w 1191 roku przez księcia Zähringena, Bertolda V. W ciągu kolejnych wieków Berno rozrosło się, a jego strategiczne położenie nad rzeką Aare oraz dobrze zorganizowany system obronny uczyniły z miasta ważny ośrodek handlowy i polityczny. Pomimo pożaru, który zniszczył dużą część miasta w 1405 roku, Berno zostało odbudowane, głównie z piaskowca, co nadało mu charakterystyczny wygląd, jaki zachował się do dziś.

Polecam też przejść się głównymi ulicami handlowymi Starego Miasta, czyli Marktgasse i Kramgasse, gdzie znajdziemy klimatyczne knajpki i restauracje oraz sklepy z lokalnymi produktami. Ponadto na rynku (Berner Markt) regularnie odbywają się targi, na których kupimy świeże produkty i unikalne szwajcarskie wyroby.

Stare Miasto jest łatwo dostępne pieszo, a także doskonale skomunikowane z resztą Berna dzięki rozbudowanej sieci tramwajów i autobusów. Władze miejskie dbają o to, aby ruch samochodowy w tej części miasta był ograniczony, co pozwala cieszyć się spokojem i wyjątkową atmosferą średniowiecznych uliczek.

Stare miasto z Katedrą Berneńską

Zytglogge

Ta średniowieczna wieża zegarowa, położona w samym sercu Starego Miasta, przyciąga każdego dnia tłumy turystów, którzy chcą zobaczyć zarówno skomplikowany mechanizm zegara, jak i wyjątkowe przedstawienia ruchomych figur. Zytglogge, co dosłownie oznacza „zegar czasu”, powstała na początku XIII wieku, około 1218-1220 roku. Pierwotnie wieża była częścią murów obronnych miasta i pełniła funkcję bramy miejskiej. W tamtych czasach Berno było znacznie mniejsze, a Zytglogge stanowiła jedną z głównych bram prowadzących do miasta.

Zytglogge ma około 23 metrów wysokości i zbudowana jest z piaskowca, co nadaje jej charakterystyczny, surowy wygląd. Wieża jest dwukondygnacyjna, a jej fasada ozdobiona jest licznymi dekoracyjnymi elementami. Najważniejszym elementem wieży jest ozdobny zegar astronomiczny, który znajduje się na jednej z jej ścian. Mechanizm zegara został dodany w 1530 roku przez Kaspara Brunnera, wybitnego zegarmistrza z Zurychu. Jest to bardzo skomplikowany mechanizm, który oprócz standardowego wskazywania godziny, pokazuje również położenie Słońca i Księżyca, fazy Księżyca oraz zodiakalne konstelacje.

Codziennie o pełnej godzinie zegar „ożywa” i rozpoczyna się spektakl ruchomych figur. Przedstawienie zaczyna się kilka minut przed wybiciem godziny i trwa około czterech minut. Figury, które poruszają się podczas tego spektaklu, to między innymi:

-Jeleń: Symbolizuje dzikość i naturę, skacząc na zewnątrz zegara.

-Kogut: Kogut gdacze trzykrotnie, symbolizując przebudzenie i nowy początek.

-Rycerz z dzwonem: Postać uderzająca w dzwon, aby zaznaczyć upływ czasu.

-Postać Chronosa: Starożytny grecki bóg czasu, który odwraca klepsydrę i oznajmia przemijanie każdej godziny.

Każda z tych figur ma swoje miejsce w tradycji i symbolice, a ich przedstawienia cieszą się niezmienną popularnością od wieków. Sam mechanizm zegara, składający się z setek precyzyjnych części, jest mistrzowskim dziełem renesansowej technologii zegarmistrzowskiej.

Zytglogge pełniła nie tylko funkcję zegara miejskiego, ale także miała istotne znaczenie społeczne i kulturalne dla mieszkańców Berna. W wieży przez wieki znajdowało się miejskie więzienie, w którym przetrzymywano drobnych przestępców oraz osoby niespełniające zobowiązań finansowych. Wieża była także miejscem spotkań, gdzie mieszkańcy gromadzili się, aby wysłuchać ważnych ogłoszeń czy uczestniczyć w miejskich ceremoniach.

Gorąco polecam wybrać się na wycieczkę z przewodnikiem, podczas której zobaczymy skomplikowany mechanizm zegara od środka, a także dowiemy się więcej o historii i architekturze tego niezwykłego zabytku. Wnętrze wieży składa się z kilku poziomów, na których obejrzymy między innymi stare dzwony, pomieszczenia dawnych więźniów oraz różnorodne historyczne eksponaty związane z funkcjonowaniem Zytglogge na przestrzeni wieków.

Zytglogge jest także obiektem wielu legend i ciekawostek. Jedna z nich mówi, że Albert Einstein, mieszkając w Bernie na początku XX wieku, często spacerował po Starym Mieście i przyglądał się zegarowi. Wpływ regularności działania zegara miał rzekomo inspirować go do przemyśleń na temat teorii względności.

Inna ciekawostka dotyczy mechanizmu zegara, który do dziś działa prawie bez zarzutu, mimo że ma ponad 500 lat. Jest to jedno z najstarszych wciąż funkcjonujących urządzeń tego typu na świecie.

Zytglogge jest nie tylko zabytkiem, ale także ważnym elementem kultury Berna. Wieża jest często wykorzystywana jako motyw w literaturze, sztuce i filmie. Stanowi symbol trwałości i historii miasta, a także jest metaforą upływu czasu i przemijania. Dla mieszkańców Berna dźwięk dzwonów Zytglogge jest stałym elementem życia codziennego, przypominającym o trwałości i niezmienności niektórych rzeczy w szybko zmieniającym się świecie.

Wieża Zytglogge

Fontanny Starego Miasta 

W Bernie znajduje się ponad 100 fontann, z których większość jest rozmieszczone na terenie całego Starego Miasta. Odgrywały one niegdyś ważną rolę w codziennym życiu mieszkańców, dostarczając im wody, a dzisiaj stanowią jedną z głównych atrakcji turystycznych, wpisaną na listę światowego dziedzictwa UNESCO

Fontanny w Bernie zaczęły pojawiać się już w XIII wieku, gdy miasto rosło w siłę jako ważny ośrodek handlowy i polityczny. Woda była dostarczana do miasta przez skomplikowany system akweduktów i rur, a fontanny pełniły kluczową rolę jako źródła wody pitnej. W XVI wieku, gdy miasto przeżywało okres prosperity, wiele z tych fontann zostało przebudowanych i ozdobionych figurami przedstawiającymi postacie mitologiczne, biblijne, a także lokalnych bohaterów.

Budowa tych fontann miała również na celu podkreślenie prestiżu miasta oraz jego obywateli. Stanowiły one symbol bogactwa, a ich ozdoby często odzwierciedlały wartości i przekonania mieszkańców Berna. Najciekawsze fontanny Starego Miasta, to:

-Fontanna Dzieciojada (Kindlifresserbrunnen), znana również jako Fontanna Ogra, jest kontrowersyjną i zarazem najpopularniejszą fontanną w Bernie. Została zbudowana w 1545 roku przez Hansa Gienga i przedstawia postać olbrzyma pożerającego dziecko, podczas gdy kolejne dzieci znajdują się w jego worku. Interpretacja tej fontanny budziła wiele kontrowersji i spekulacji na przestrzeni lat. Najbardziej popularne teorie sugerują, że może ona symbolizować przestrogę dla nieposłusznych dzieci lub alegorię zagrożeń, które czyhają na społeczeństwo. Mimo swojej mrocznej tematyki, Fontanna Dzieciojada jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli Berna i często przyciąga uwagę turystów.

-Fontanna Zähringera (Zähringerbrunnen). Ta fontanna została zbudowana w 1535 roku i jest hołdem dla założyciela miasta Berna, księcia Bertholda V von Zähringen. Przedstawia ona postać niedźwiedzia w zbroi, trzymającego sztandar Berna, a u jego stóp znajduje się mniejszy niedźwiedź. Niedźwiedź od wieków stanowi symbol Berna i jest obecny w herbie miasta oraz w kulturze lokalnej. Fontannę znajdziemy na Kramgasse, jednej z głównych ulic Starego Miasta, która urzeka także położonymi nad nią zabytkowymi budynkami.

-Fontanna Sprawiedliwości (Gerechtigkeitsbrunnen), została zbudowana w 1543 roku i jest uważana za jedno z najpiękniejszych dzieł Hansa Gienga. Przedstawia ona postać Justitii, rzymskiej bogini sprawiedliwości, która trzyma w jednej ręce wagę, a w drugiej miecz. Oczy Justitii są zasłonięte, co symbolizuje bezstronność wymiaru sprawiedliwości. U podstawy fontanny znajdują się figury czterech władców, które symbolizują różne formy władzy: cesarza, papieża, sułtana i cesarza Rzymu, co ma podkreślać uniwersalność sprawiedliwości.

-Fontanna Mojżesza (Mosesbrunnen), zbudowana w 1544 roku, przedstawia biblijną postać Mojżesza, który trzyma tablice z Dziesięcioma Przykazaniami. Mojżesz wskazuje na przykazania, co symbolizuje ich znaczenie jako fundamentu moralnego i prawnego. Fontanna znajduje się na Münsterplatz, w pobliżu katedry berneńskiej, co podkreśla jej religijne znaczenie.

-Fontanna Samsona (Simsonbrunnen), została zbudowana w 1544 roku i znajduje się na Kreuzgasse. Fontanna przedstawia postać biblijnego Samsona, który rozrywa paszczę lwa, co symbolizuje siłę i odwagę. Motyw ten odwołuje się do historii z Księgi Sędziów, gdzie Samson, obdarzony przez Boga nadludzką siłą, dokonuje licznych bohaterskich czynów. Fontanna jest symbolem siły i męstwa, które były cenione przez mieszkańców Berna, zwłaszcza w czasach, gdy miasto musiało bronić swojej niezależności i suwerenności.

-Fontanna Fenwicka (Vennerbrunnen). Jest to fontanna z 1542 roku, znajdująca się na Rathausplatz, niedaleko ratusza miejskiego. Fontanna przedstawia postać Vennera, dowódcy straży miejskiej, trzymającego w ręku miecz i sztandar. Postać ta symbolizuje obronę miasta i jego mieszkańców przed zagrożeniami zewnętrznymi. Fontanna ta odwołuje się do wojskowej przeszłości Berna i roli, jaką miasto odgrywało w obronie swoich interesów oraz w walce z wrogami. Vennerbrunnen jest również hołdem dla wszystkich tych, którzy walczyli o bezpieczeństwo i wolność Berna na przestrzeni wieków.

-Fontanna Biegacza (Läuferbrunnen), zbudowana w 1545 roku, przedstawia postać biegnącego mężczyzny z mieczem i tarczą, który symbolizuje posłańca lub kuriera. Läuferbrunnen znajduje się na Kramgasse i jest uważana za symbol komunikacji i szybkości przekazywania informacji. Fontanna przypomina o znaczeniu sprawnej komunikacji w czasach, gdy wiadomości musiały być szybko przekazywane z miasta do miasta, a także o roli, jaką odgrywali posłańcy w utrzymaniu porządku i bezpieczeństwa.

-Anna Seiler-Brunnen (Fontanna Anny Seiler) została zbudowana w 1540 roku i upamiętnia Annę Seiler, założycielkę szpitala w Bernie w XIV wieku. Struktura przedstawia kobietę nalewającą wodę do dzbana, co symbolizuje jej rolę w opiece nad chorymi i potrzebującymi. Anna Seiler jest uważana za jedną z najważniejszych postaci w historii Berna, a jej szpital, założony w 1354 roku, działał przez stulecia jako miejsce opieki medycznej. Fontanna jest hołdem dla jej dziedzictwa i przypomnieniem o znaczeniu filantropii i opieki społecznej w mieście.

.

Katedra Berneńska (Berner Münster) 

Jest to ikona miasta, dominująca nad jego panoramą i od wieków stanowiąca centrum duchowe i kulturalne stolicy Szwajcarii. Budowa katedry rozpoczęła się w XV wieku i trwała przez kilka stuleci, co nadało jej wyjątkowy charakter, łączący różne style architektoniczne.

Budowa Katedry berneńskiej rozpoczęła się w 1421 roku, a jej inicjatorem był kardynał Schiner, który pragnął stworzyć wspaniałą świątynię, będącą symbolem religijnej i politycznej potęgi Berna. Architektem odpowiedzialnym za projekt katedry był Matthäus Ensinger, znany ze swoich wcześniejszych prac przy katedrze w Ulm.

Pierwsze nabożeństwo w katedrze odbyło się w 1492 roku, chociaż nie była ona jeszcze w pełni ukończona. Kolejnym istotnym momentem w historii katedry był rok 1528, kiedy to Berno przyjęło reformację, co spowodowało zmiany w liturgii oraz usunięcie wielu elementów katolickich z wnętrza kościoła. Natomiast wieża katedry, która dziś jest jednym z jej najbardziej charakterystycznych elementów, została ukończona dopiero w 1893 roku.

Fasada katedry, zwłaszcza jej główny portal, stanowi arcydzieło gotyckiej rzeźby. Przedstawia on sceny z Sądu Ostatecznego, obejmując ponad 200 figur, w tym postacie Chrystusa, aniołów, świętych oraz grzeszników, których losy są przedstawione w niezwykle dramatyczny sposób.

Wznosząca się na 100 metrów wieża katedry oferuje spektakularne widoki na Berno oraz otaczające je Alpy. Wejście na szczyt wieży wymaga pokonania 344 stopni, ale nagroda w postaci panoramicznego widoku na miasto i okolicę jest warta wysiłku.

Wnętrze katedry zdobią witraże, które pochodzą z XV wieku. Są one uważane za jedne z najważniejszych witraży średniowiecznych w Europie. Ołtarz jest pięknym przykładem późnogotyckiego rzeźbiarstwa. Został wykonany w 1525 roku przez Hansa Gienga, jednego z czołowych rzeźbiarzy tamtego okresu. Ambona katedry, również pochodząca z okresu późnego gotyku, przedstawia liczne postacie biblijne oraz symbole chrześcijańskie. Znajduje się ona po prawej stronie nawy głównej i stanowi jedno z najważniejszych dzieł sztuki sakralnej w świątyni.

Na jednym z filarów nawy głównej znajduje się zabytkowy krzyż Chrystusa, datowany na XVI wiek. 

Organy katedry są jednym z najważniejszych instrumentów tego typu w Szwajcarii. Zbudowane w XIX wieku, regularnie wykorzystywane są podczas mszy oraz koncertów muzyki sakralnej. Organy mają niezwykle bogate brzmienie i są w stanie wypełnić cały kościół potężnym dźwiękiem.

W katedrze znajduje się wiele cennych zabytków i dzieł sztuki, które przyciągają zarówno turystów, jak i historyków sztuki:

-Epitafia i nagrobki: W katedrze można znaleźć liczne epitafia i nagrobki z różnych okresów, w tym renesansowe oraz barokowe. Są to zazwyczaj nagrobki znanych osobistości z Berna, w tym burmistrzów, arystokratów oraz ważnych postaci kościelnych.

W wieży katedry znajdują się także dzwony, w tym największy dzwon w Szwajcarii, „Chorherren-Glocke”, który waży ponad 10 ton. Dzwon ten, odlewający potężny dźwięk, jest używany podczas ważnych uroczystości kościelnych oraz wydarzeń państwowych.

Jak już wcześniej wspomniałem, wieża katedry oferuje niesamowite widoki na Berno i Alpy. Z jej szczytu można podziwiać panoramiczny widok na całe miasto, w tym Stare Miasto, które jest wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a także rzekę Aare, okoliczne wzgórza i pasmo Alp Berneńskich. Wejście jest wspaniałą atrakcją, która pozwala doświadczyć piękna Berna i jego okolicy z wyjątkowej perspektywy.

Katedra w środku

Bundeshaus

Znany także jako Pałac Federalny, jest jednym z najważniejszych budynków w Szwajcarii, pełniącym kluczową rolę w politycznym życiu kraju. Znajduje się w nim siedziba Rady Federalnej (rządu Szwajcarii) oraz siedziba Zgromadzenia Federalnego (parlamentu Szwajcarii). Bundeshaus jest symbolem szwajcarskiej demokracji, znanej na całym świecie.

Styl architektoniczny Bundeshaus, to przede wszystkim połączenie stylów neorenesansowego i neobarokowego. Budynek jest pełen motywów podkreślających bogatą historię Szwajcarii, jej tradycje oraz wartości demokratyczne.

Bundeshaus składa się z trzech głównych części: Bundeshaus West, Bundeshaus Ost (Wschodni Pałac Federalny) i Bundeshaus Mitte (Centralny Pałac Federalny). Każda z nich pełni specyficzne funkcje i ma unikalne cechy architektoniczne.

-Bundeshaus Mitte (Centralny Pałac Federalny), to najbardziej rozpoznawalna część kompleksu, znana ze swojej ogromnej kopuły. Kopuła o wysokości 64 metrów jest ozdobiona witrażami, mozaikami i rzeźbami przedstawiającymi symbole kantonów, a także narodowe personifikacje Helvetii, która jest alegorią Szwajcarii. Pod kopułą znajduje się Sala Zgromadzenia Federalnego (Zgromadzenie Narodowe), która jest miejscem obrad parlamentu Szwajcarii. Nad salą znajdują się galerie dla publiczności, umożliwiające obywatelom obserwowanie debat parlamentarnych.

-Bundeshaus West i Bundeshaus Ost. Zachodnia i Wschodnia część Pałacu Federalnego pełnią funkcje administracyjne i są miejscem pracy wielu departamentów rządowych. W Bundeshaus West znajduje się. Sala Rady Narodowej (izba niższa parlamentu), podczas gdy w Bundeshaus Ost mieści się Sala Rady Kantonów (izba wyższa parlamentu). Oba budynki są również bogato zdobione. W ich wnętrzach można znaleźć liczne rzeźby, witraże i malowidła przedstawiające sceny historyczne, postacie narodowe oraz symboliczne obrazy jedności narodowej.

Bundeshaus jest nie tylko miejscem codziennej pracy rządu i parlamentu, ale także symbolem szwajcarskiej demokracji, federalizmu i neutralności. Jego monumentalna architektura i bogata symbolika odzwierciedlają podstawowe wartości, na których opiera się Konfederacja Szwajcarska.

Jednym z najważniejszych elementów symbolicznych budynku jest mozaika znajdująca się pod kopułą, przedstawiająca herby wszystkich kantonów Szwajcarii. To właśnie te herby przypominają o federacyjnej strukturze państwa, w którym każdy kanton zachowuje pewien poziom autonomii, ale jednocześnie współtworzy jednolite państwo.

Bundeshaus jest również skarbcem szwajcarskiej sztuki i kultury. W jego wnętrzach znajdują się liczne dzieła sztuki, stworzone przez znanych artystów szwajcarskich. Każde z tych dzieł ma na celu przedstawienie historii, tradycji oraz wartości, które są fundamentem Szwajcarii. Wyjątkowym dziełem  jest „Helvetia”, rzeźba przedstawiająca personifikację Szwajcarii, autorstwa Alfreda Landolt. Rzeźba ta znajduje się w centralnej części budynku i jest jednym z symboli narodowych Szwajcarii.

.Budynek Parlamentu w nocy

Zentrum Paul Klee

Otwarte w 2005 roku, centrum jest nie tylko miejscem, gdzie możemy podziwiać dzieła sztuki, ale także dynamicznym ośrodkiem kulturalnym i edukacyjnym. 

Paul Klee, urodzony 18 grudnia 1879 roku w podberneńskim Münsingen, jest jednym z najbardziej wpływowych artystów XX wieku. Jego twórczość, której nie sposób przyporządkować do jednego konkretnego nurtu, łączyła w sobie elementy ekspresjonizmu, kubizmu, surrealizmu, a także abstrakcji. Klee był także wybitnym pedagogiem, związanym m.in. z Bauhausem, gdzie jego idee miały ogromny wpływ na kształtowanie się nowoczesnej sztuki i designu.

Twórczość Klee charakteryzuje się bogactwem form, kolorów i technik. Artysta eksperymentował z różnorodnymi mediami, tworząc obrazy, rysunki, akwarele, a także grafiki. Jego prace pełne są symboli, odniesień do natury, muzyki, literatury i filozofii, co czyni je głęboko refleksyjnymi i wielowarstwowym. 

Projekt architektoniczny centrum został powierzony włoskiemu architektowi Renzo Piano, laureatowi Nagrody Pritzkera. Jego projekt to unikalna kompozycja, która harmonijnie wpisuje się w krajobraz podberneńskiej okolicy. Budynek centrum, przypominający falujące wzgórza, składa się z trzech kopulastych struktur, które symbolizują trzy kluczowe aspekty życia i twórczości Klee: artystę, człowieka i nauczyciela.

Konstrukcja centrum jest nie tylko estetycznie innowacyjna, ale także ekologicznie przyjazna, z systemami oszczędzania energii i zbierania deszczówki. Wnętrza centrum zaprojektowano tak, aby maksymalnie wykorzystać naturalne światło, co dodatkowo podkreśla unikalny charakter prezentowanych prac.

Zentrum Paul Klee posiada największą na świecie kolekcję dzieł Paula Klee, obejmującą przede wszystkim obrazy, rysunki, akwarele oraz prace graficzne, które ukazują pełen przekrój twórczości artysty.

Centrum organizuje zarówno wystawy stałe, jak i czasowe, które eksplorują różnorodne aspekty twórczości artysty. Wystawy są regularnie rotowane, dostosowywane do różnorodnych tematów i motywów, które przewijały się przez twórczość Klee.

Zentrum Paul Klee nie jest tylko miejscem ekspozycji dzieł sztuki, ale także centrum kulturalnym i edukacyjnym, które oferuje szeroką gamę programów. Jednym z kluczowych elementów działalności edukacyjnej jest „Kindermuseum Creaviva”, czyli Muzeum dla Dzieci. Creaviva to interaktywna przestrzeń, gdzie dzieci mogą uczestniczyć w warsztatach artystycznych, inspirowanych pracami Paula Klee. Dzięki temu najmłodsi mogą odkrywać swoje talenty i rozwijać kreatywność, jednocześnie poznając sztukę w sposób zabawny i angażujący.

Wystawa w muzeum

Bernisches Historisches Museum 

Budynek muzeum został zaprojektowany przez szwajcarskiego architekta André Lamberta, który zapożyczył wiele cech stylu średniowiecznego, co nadaje budynkowi unikalny charakter, doskonale wpisujący się w historyczny kontekst ekspozycji. Muzeum podzielone jest na kilka stałych ekspozycji, które prezentują zarówno lokalną historię kantonu Berno, jak i obiekty pochodzące z innych części świata:

-Prehistoria i Starożytność: Znajdują się tutaj artefakty archeologiczne, które dokumentują życie w regionie dzisiejszej Szwajcarii od epoki kamienia, przez epokę brązu, aż po czasy rzymskie. W szczególności warto zwrócić uwagę na bogaty zbiór rzymskich artefaktów, które świadczą o obecności Imperium Rzymskiego na tych terenach. Znajdują się tu m.in. mozaiki, inskrypcje, posągi oraz przedmioty codziennego użytku, które pomagają zrozumieć, jak wyglądało życie w rzymskiej prowincji Helvetia.

-Średniowiecze i Wczesna Nowożytność: Dział poświęcony średniowieczu i wczesnej nowożytności ukazuje rozwój regionu Berno od średniowiecznych początków aż po epokę renesansu. Ekspozycje zawierają średniowieczne rękopisy, monety, zbroje, broń oraz przedmioty sakralne. Na szczególną uwagę zasługują tutaj dzieła sztuki religijnej, takie jak gotyckie rzeźby i ołtarze, które prezentują kunszt średniowiecznych artystów. W tej części muzeum znajduje się także bogata kolekcja gobelinów i tkanin, które były nieodłącznym elementem wystroju średniowiecznych zamków i kościołów. Ekspozycja ta ukazuje również rozwój miast w okresie średniowiecza, z naciskiem na historię Berna jako ważnego ośrodka politycznego i handlowego.

-Sztuka i Rzemiosło: Bernisches Historisches Museum posiada także znakomitą kolekcję sztuki i rzemiosła, obejmującą różnorodne dzieła od średniowiecza po współczesność. Zbiory odzwierciedlają rozwój stylów artystycznych na przestrzeni wieków, z uwzględnieniem wpływów międzynarodowych oraz lokalnych tradycji rzemieślniczych. Ekspozycja zawiera też prace artystów związanych z Bernem oraz ważne dzieła europejskich mistrzów. Wśród nich znajdują się zarówno obrazy religijne, jak i portrety, martwe natury oraz pejzaże, które odzwierciedlają zmieniające się trendy w sztuce europejskiej.

-Historia Szwajcarii: Kolejnym ważnym działem muzeum jest wystawa poświęcona historii Szwajcarii. Ekspozycja ta obejmuje szeroki zakres tematów, od polityki i gospodarki po życie codzienne Szwajcarów na przestrzeni wieków. Ekspozycje koncentrują się na kluczowych momentach w historii kraju, takich jak bitwa pod Morgarten, reformacja, wojny napoleońskie oraz powstanie nowoczesnej Konfederacji Szwajcarskiej. W tej części muzeum zapoznamy się też z historią Berna jako jednego z najważniejszych miast Szwajcarii, a także z rolą, jaką miasto odegrało w kształtowaniu tożsamości narodowej. Wystawa zawiera także liczne dokumenty, mapy, portrety oraz przedmioty związane z politycznymi i militarnymi wydarzeniami w historii Szwajcarii.

-Zbiory Etnograficzne: Museum posiada również bogatą kolekcję etnograficzną, która obejmuje artefakty z różnych kultur z całego świata. Ta część muzeum gromadzi przedmioty pochodzące z Afryki, Azji, Oceanii oraz obu Ameryk, które prezentują różnorodność tradycji, zwyczajów i sposobów życia w różnych częściach globu. Eksponaty obejmują między innymi maski, rzeźby, instrumenty muzyczne, ubrania, a także przedmioty codziennego użytku, które ukazują bogactwo i różnorodność kultur pozaeuropejskich.

Pomnik przed muzeum – Nikolai Karaneschev*

Albert Einstein House

Skromny apartament, zlokalizowany przy Kramgasse 49, w centrum Starego Miasta w Bernie, był domem Einsteina i jego rodziny w latach 1903–1905. Właśnie tutaj Einstein opracował swoje przełomowe teorie, które zrewolucjonizowały fizykę i nasz sposób rozumienia wszechświata. Einstein mieszkał tutaj ze swoją pierwszą żoną, Mileną Marić, i ich synem Hansem Albertem. Ich apartament na drugim piętrze przy Kramgasse 49 stał się centrum życia rodzinnego, ale także miejscem, w którym Einstein opracował swoje najbardziej znane teorie, w tym teorię względności.

Najważniejszym okresem spędzonym przez Einsteina w Bernie był rok 1905, który w historii nauki znany jest jako „Annus Mirabilis”, czyli „Cudowny Rok”. W tym czasie Einstein opublikował cztery przełomowe artykuły naukowe w niemieckim czasopiśmie „Annalen der Physik”. Każdy z tych artykułów miał ogromny wpływ na rozwój fizyki:

Einstein opisał zjawisko fotoelektryczne, za które później, w 1921 roku, otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki. W tym artykule wprowadził koncepcję kwantów światła (fotony), co stało się fundamentem mechaniki kwantowej. W drugim artykule Einstein wyjaśnił ruchy Browna, przypadkowe ruchy cząsteczek zawieszonych w cieczy, dostarczając dowodu na istnienie atomów i molekuł, co było wówczas tematem kontrowersji. Natomiast w trzecim artykule Einstein przedstawił swoją szczególną teorię względności, która zrewolucjonizowała rozumienie czasu i przestrzeni, pokazując, że są one względne i zależą od prędkości poruszającego się obserwatora. Ostatni, czwarty artykuł zawierał słynne równanie E=mc², które wyraża równoważność masy i energii, pokazując, że masa ciała jest miarą jego energii.

Obecnie Albert Einstein House w Bernie jest muzeum poświęconym życiu i pracy Einsteina. Muzeum zostało otwarte w 1979 roku, w stulecie urodzin Einsteina, i od tego czasu przyciąga licznych turystów i miłośników nauki z całego świata. Mieszkanie jest odrestaurowane tak, aby odzwierciedlało warunki życia na początku XX wieku. Wnętrza są skromne, ale wiernie oddają atmosferę tamtych czasów. W salonie znajdują się meble z epoki, takie jak pianino, na którym Milena grała, a także biurko, przy którym Einstein pracował. Na ścianach wiszą fotografie rodzinne oraz kopie jego rękopisów.

W muzeum znajdują się liczne eksponaty związane z życiem i pracą Einsteina. Wśród nich znajdują się kopie jego notatek, listów oraz dokumentów związanych z pracą w Urzędzie Patentowym. Szczególnie interesujące są repliki rękopisów artykułów opublikowanych w „Annalen der Physik”, które ukazują ewolucję jego myśli naukowej.

Muzeum prezentuje również liczne fotografie przedstawiające Einsteina w różnych okresach jego życia, zarówno prywatnie, jak i zawodowo. Wystawy multimedialne umożliwiają zrozumienie skomplikowanych teorii Einsteina, takich jak teoria względności, w przystępny sposób.

Berno odegrało szczególną rolę w życiu Einsteina nie tylko jako miejsce, w którym rozwinął swoje najbardziej przełomowe teorie, ale także jako przestrzeń, gdzie kształtowała się jego osobowość i filozofia życia. Einstein często wspominał lata spędzone w Bernie jako jeden z najbardziej produktywnych okresów w swoim życiu. Pomimo skromnych warunków życia i trudności, z jakimi się zmagał, był to czas intelektualnego rozwoju, który zaowocował jego późniejszymi sukcesami.

Miasto Berno, z jego spokojnym tempem życia, atmosferą akademicką i bogatą historią, miało niewątpliwie wpływ na twórczość Einsteina. Częste spacery po malowniczych uliczkach Starego Miasta, refleksje nad otaczającą go rzeczywistością oraz intensywna praca intelektualna w zaciszu domowym tworzyły unikalne warunki sprzyjające rozwojowi jego teorii.

Przedmioty osobiste Einsteina

Muzeum Komunikacji w Bernie(Museum für Kommunikation) 

Kolekcje instytucji obejmują całą gamę środków komunikacji – od dawnych form przekazywania wiadomości, przez rozwój technologii telekomunikacyjnych, po nowoczesne media cyfrowe.

-Sekcja historii poczty. Ekspozycja ukazuje rozwój systemu pocztowego, począwszy od jego skromnych początków, aż po nowoczesne usługi pocztowe. Ważnym elementem tej części wystawy jest pokazanie roli poczty w rozwoju państwa i społeczeństwa, a także jej wpływu na życie codzienne ludzi. Znajdują się tutaj historyczne skrzynki pocztowe, stare pieczęcie, unikatowe znaczki pocztowe, a także uniformy listonoszy z różnych epok. Muzeum posiada również kolekcję dawnych powozów pocztowych i wozów konnych, które były wykorzystywane do przewożenia listów i paczek w całej Szwajcarii.

-Sekcja Telekomunikacyjna. W tej części muzeum zobaczymy, jak na przestrzeni lat rozwijały się technologie telekomunikacyjne. Ekspozycje obejmują pierwsze telegrafy, telefony, centrale telefoniczne, radia, a także pierwsze komputery i urządzenia cyfrowe. Polecam zwrócić uwagę na działający model centrali telefonicznej z początku XX wieku, pokazujący nam, jak działały pierwsze systemy telefoniczne. Duża część tej sekcji poświęcona jest również historii radia i telewizji, prezentując stare odbiorniki radiowe, kamery telewizyjne, a także pierwsze telewizory. 

-Sekcja Multimedialna i Cyfrowa. Wraz z rozwojem technologii cyfrowych, Muzeum Komunikacji poszerzyło swoje zbiory o eksponaty związane z komputerami, internetem oraz mediami społecznościowymi. W tej części obejrzymy pierwsze komputery osobiste, konsole do gier, a także prototypy urządzeń, które zmieniły nasze życie – od najwcześniejszych telefonów komórkowych po najnowsze smartfony. Zapoznamy się też z ewolucją internetu, w tym pierwszymi przeglądarkami internetowymi, początkami mediów społecznościowych oraz wpływem tych technologii na współczesne społeczeństwo. Wystawa podkreśla również kwestie związane z prywatnością, bezpieczeństwem danych oraz etyką w erze cyfrowej.

W muzeum komunikacji

Szwajcarskie Muzeum Alpejskie (Schweizerisches Alpines Museum) 

Muzeum bogatą kolekcję, która obejmuje zarówno artefakty historyczne, jak i dzieła sztuki oraz przedmioty codziennego użytku związane z życiem w Alpach. Kolekcje te są prezentowane w sposób, który pozwala odwiedzającym zrozumieć złożoność i różnorodność regionu alpejskiego.

-Przyroda Alp. Głównym tematem eksploatowanym przez muzeum jest unikalna flora i fauna Alp. Prezentowane są tutaj różnorodne gatunki roślin i zwierząt, które przystosowały się do życia w surowych warunkach górskich. Wystawa ta nie tylko ukazuje piękno alpejskiej przyrody, ale także zwraca uwagę na zagrożenia związane z działalnością człowieka, takie jak zmiany klimatyczne, zanieczyszczenie środowiska, czy intensywna eksploatacja zasobów naturalnych. 

-Historia Alpinizmu.

Alpinizm jest nieodłącznie związany z historią Alp, dlatego też Szwajcarskie Muzeum Alpejskie poświęca znaczną część swojej przestrzeni wystawowej na prezentację historii zdobywania alpejskich szczytów. W tej sekcji muzeum znajdują się liczne pamiątki pochodzące z wypraw alpinistycznych, takie jak sprzęt wspinaczkowy, odzież, dzienniki wypraw, a także fotografie i filmy dokumentujące najbardziej znane ekspedycje. Szczególnie warto obejrzeć oryginalny sprzęt używany przez pionierów alpinizmu w XIX wieku, w tym liny, haki i czekany. 

-Kultura i Tradycje Ludów Alpejskich.

Życie w Alpach zawsze było wyzwaniem ze względu na trudne warunki klimatyczne i geograficzne. Dlatego też muzeum poświęca szczególną uwagę kulturze i tradycjom ludów zamieszkujących ten region. W tej części muzeum znajdziemy tradycyjne stroje ludowe, narzędzia rolnicze, a także przedmioty codziennego użytku, które od wieków towarzyszyły mieszkańcom Alp. Wystawa ta prezentuje również różnorodne aspekty życia społecznego i kulturalnego w Alpach, odzwierciedlając unikalną tożsamość kulturową regionu.

-Sztuka Alpejska.

Sztuka od zawsze odgrywała ważną rolę w dokumentowaniu i interpretowaniu alpejskiego krajobrazu. W muzeum znajduje się kolekcja dzieł sztuki, które przedstawiają Alpy w różnych aspektach – od romantycznych pejzaży po realistyczne obrazy codziennego życia w górach.

Wśród zgromadzonych dzieł znajdują się prace zarówno szwajcarskich, jak i zagranicznych artystów, którzy inspirowali się majestatem i surowością alpejskiego krajobrazu. Wystawa obejmuje różnorodne formy sztuki, w tym malarstwo, rzeźbę, grafikę oraz fotografie. 

Wystawa sztuki alpejskiej – Burkhard Mücke**

Park Niedźwiedzi (Bärenpark)

Niedźwiedź, będący symbolem miasta, ma w Bernie długą i bogatą tradycję. Park Niedźwiedzi, zlokalizowany na zboczu wzgórza nad rzeką Aare, jest kontynuacją tej tradycji, oferując możliwość spotkania z tymi majestatycznymi zwierzętami w środowisku, które jak najbardziej przypomina ich naturalne warunki.

Historia niedźwiedzi Bernie sięga 1191 roku, kiedy to zgodnie z legendą założyciel miasta, książę Berchtold V von Zähringen, postanowił nazwać nowe miasto na cześć pierwszego zwierzęcia, jakie upoluje. Tym zwierzęciem okazał się niedźwiedź, który od tamtej pory stał się herbem miasta oraz jego oficjalnym symbolem.

Pierwsze wzmianki o trzymaniu niedźwiedzi  pochodzą z XVI wieku. W 1513 roku po zdobyciu w bitwie niedźwiedzia przez mieszkańców Berna, zwierzę zostało umieszczone w specjalnym miejscu w mieście. Z czasem, w 1857 roku, powstała słynna Bärengraben (Fosa Niedźwiedzi), która przez dziesięciolecia była domem dla berneńskich niedźwiedzi. Fosa, zlokalizowana w samym centrum miasta, przyciągała mieszkańców i turystów, którzy mogli obserwować te zwierzęta z bliska.

Jednak z biegiem lat, zmieniające się standardy dotyczące dobrostanu zwierząt sprawiły, że dawna Fosa Niedźwiedzi zaczęła być postrzegana jako miejsce zbyt ciasne i niewystarczające dla zapewnienia odpowiednich warunków życia niedźwiedziom. W odpowiedzi na te wyzwania, miasto Berno postanowiło stworzyć nowoczesny park, który lepiej odpowiadałby potrzebom tych zwierząt.

Bärenpark Berno został oficjalnie otwarty 25 października 2009 roku. Nowy park zastąpił starą Fosę Niedźwiedzi, chociaż ta wciąż istnieje i jest częścią większego kompleksu, służącego teraz jako zabytkowe miejsce pamięci i atrakcja turystyczna. Jego teren obejmuje około 6 000 metrów kwadratowych, rozciągając się od dawnej Fosy Niedźwiedzi, aż po brzegi rzeki Aare. 

Park oferuje niedźwiedziom różnorodne tereny do aktywności. Znajdują się tu strome zbocza, na których zwierzęta mogą się wspinać, a także płaskie tereny, gdzie mogą odpoczywać. W parku zbudowano także baseny i strumienie, które pozwalają niedźwiedziom na kąpiele – jest to szczególnie ważne, ponieważ niedźwiedzie brunatne uwielbiają wodę i często korzystają z takich możliwości w naturze. Ponadto, na terenie parku rozmieszczone są liczne kłody, kamienie oraz inne naturalne elementy, które stymulują niedźwiedzie do poszukiwania pożywienia oraz zabawy, co jest kluczowe dla ich dobrostanu psychicznego. Ponadto park jest otoczony zielenią, z licznymi drzewami, krzewami oraz innymi elementami krajobrazu, które imitują naturalne środowisko niedźwiedzi brunatnych.

Na terenie parku znajdziemy różne tablice informacyjne, które przybliżą nam tajniki życia niedźwiedzi, ich naturalne zachowania, dietę, a także wyzwania związane z ochroną tego gatunku w dzikich warunkach. Dzięki ścieżkom i mostom, mamy możliwość z różnych punktów obserwować niedźwiedzie, jednocześnie poznając wiele faktów na temat tych zwierząt. 

Stara Fosa Niedźwiedzi, która była domem dla niedźwiedzi przez ponad 150 lat, jest teraz zabytkowym elementem parku. Choć niedźwiedzie nie są już trzymane na jej terenie na stałe, fosa pełni teraz funkcję przestrzeni wystawowej i edukacyjnej, gdzie dowiemy się wiele o historii niedźwiedzi w Bernie oraz o znaczeniu tego symbolu dla miasta.

Bärenpark Berno pełni również ważną rolę w ochronie niedźwiedzi brunatnych. Choć nie jest to rezerwat przyrody, park stawia sobie za cel edukowanie społeczeństwa na temat potrzeby ochrony tych zwierząt w ich naturalnym środowisku. Niedźwiedzie brunatne są gatunkiem zagrożonym w wielu częściach Europy, a parki takie jak ten w Bernie pomagają zwiększać świadomość społeczną na temat problemów, z jakimi borykają się te zwierzęta, w tym z utratą siedlisk, kłusownictwem oraz zmianami klimatycznymi.

Bärenpark Berno jest nie tylko atrakcją turystyczną, ale także ważnym elementem tożsamości miasta. Symbol niedźwiedzia jest obecny w wielu aspektach życia mieszkańców Berna – od herbu miasta, przez nazwy ulic, aż po liczne festiwale i wydarzenia, które nawiązują do tego zwierzęcia.

Niedźwiedź w parku

Historyczne mosty

Nydeggbrücke i Untertorbrücke są dwoma mostami w Bernie, które odgrywają kluczową rolę zarówno w miejskiej infrastrukturze, jak i w krajobrazie miasta. 

Zacznijmy od Untertorbrücke. Most został wzniesiony w 1256 roku na miejscu starszego mostu drewnianego, który został zniszczony przez powódź w 1191 roku – tym samym roku, w którym założono Berno. Decyzja o budowie mostu kamiennego była podyktowana potrzebą zapewnienia trwałej i stabilnej przeprawy przez rzekę Aare, która często bywała zdradliwa, zwłaszcza w okresie wiosennych roztopów.

Untertorbrücke pełnił rolę głównego wejścia do miasta od wschodu, przez co był również chroniony przez system obronny obejmujący mury, bramy oraz wieże. 

Untertorbrücke jest wykonany z kamienia, ma długość około 52 metrów i składa się z trzech łuków. Jego konstrukcja, choć prosta, jest solidna i reprezentuje charakterystyczny dla średniowiecza styl architektoniczny. Łuki mostu są stosunkowo wąskie, co nadaje konstrukcji eleganckiego, ale masywnego wyglądu. Pod względem technicznym, Untertorbrücke jest arcydziełem inżynierii swoich czasów. Most wytrzymał liczne powodzie i inne naturalne kataklizmy, stając się jedną z najlepiej zachowanych średniowiecznych budowli w Szwajcarii.

Nydeggbrücke z kolei symbolizuje nowoczesność oraz postęp techniczny w mieście. Wybudowany w latach 1840-1844, most ten stanowił część większego projektu modernizacji miejskiej infrastruktury, mającego na celu poprawę komunikacji oraz połączeń drogowych w stolicy.

Nydeggbrücke jest mostem kamiennym, o długości około 190 metrów, złożonym z pięciu dużych łuków. Konstrukcja, choć oparta na tradycyjnych technikach budowlanych, jest wyrazem inżynierskich innowacji XIX wieku. Most wznosi się wysoko nad rzeką Aare, zapewniając nie tylko przeprawę, ale także wspaniały widok na miasto i okoliczne wzgórza.

Most został zaprojektowany w stylu neoklasycystycznym, co możemy zauważyć w harmonijnych proporcjach oraz w eleganckim wykończeniu kamieniarki. Łuki są szerokie i majestatyczne, co nadaje konstrukcji monumentalny charakter. Dzięki swojej solidnej budowie, Nydeggbrücke przez lata służył jako kluczowa przeprawa przez rzekę.

Nydeggbrücke szybko stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów infrastruktury Berna. Most ten odgrywał kluczową rolę w rozwoju miejskim, umożliwiając łatwe przemieszczanie się pomiędzy różnymi częściami miasta oraz wspierając rozwój handlu i przemysłu.

Most Untertorbrücke

Hotel Bellevue Palace

Jest to ikoniczny luksusowy hotel, który od ponad wieku pełni rolę jednej z najważniejszych instytucji hotelarskich w Szwajcarii. Hotel został otwarty w 1913 roku, jednak jego korzenie sięgają XIX wieku, kiedy to na tym samym miejscu istniał mniejszy hotel o nazwie Bellevue. Wraz z dynamicznym rozwojem Berna jako stolicy Szwajcarii oraz rosnącym zapotrzebowaniem na luksusowe zakwaterowanie dla dygnitarzy i podróżników z całego świata, postanowiono zbudować nowy, bardziej reprezentacyjny hotel. 

Hotel Bellevue Palace jest przykładem neoklasycystycznej architektury, która była popularna na początku XX wieku. Budynek cechuje się elegancką fasadą z kolumnami i licznymi ozdobami, co nadaje mu pałacowy charakter. Z tarasów hotelu rozciąga się wspaniały widok na Berno, rzekę Aare oraz majestatyczne Alpy.

Od momentu wejścia do lobby, gości otacza atmosfera luksusu i historycznego splendoru. Marmurowe posadzki, kryształowe żyrandole, bogate tapiserie oraz meble w stylu art deco tworzą przestrzeń, która łączy w sobie elegancję dawnych epok z nowoczesnym komfortem. Pokoje i apartamenty w Bellevue Palace są urządzone z najwyższą starannością, oferując nie tylko luksus, ale także wygodę. Wiele z nich ma oryginalne elementy architektoniczne, nawiązujące do historycznego charakteru hotelu. 

Hotel Bellevue Palace od początku swojego istnienia odgrywał kluczową rolę w życiu politycznym i dyplomatycznym Szwajcarii. Ze względu na położenie – tuż obok siedziby szwajcarskiego rządu, Bundeshaus – hotel stał się naturalnym miejscem spotkań polityków, zarówno tych krajowych, jak i zagranicznych. W Bellevue Palace wciąż odbywają się liczne spotkania na wysokim szczeblu, konferencje oraz negocjacje międzynarodowe.

Bellevue Palace słynie także ze swojej wyśmienitej kuchni. Hotelowa restauracja „La Terrasse” specjalizuje się w kuchni francuskiej z nowoczesnymi akcentami, oferując dania przygotowywane z najwyższej jakości składników, często pochodzących z lokalnych źródeł. Tamtejsi szefowie kuchni są mistrzami swojego fachu, regularnie zdobywając wyróżnienia i nagrody za swoje kulinarne osiągnięcia. Menu restauracji zmienia się sezonowo, co pozwala na wykorzystanie najlepszych dostępnych produktów i zapewnienie gościom niezapomnianych doznań smakowych.

Hotel posiada także centrum fitness, spa oraz różnorodne sale konferencyjne i bankietowe, które są idealne do organizacji spotkań biznesowych czy prywatnych przyjęć. Bellevue Palace oferuje również usługi concierge, które pomagają gościom w organizacji ich pobytu, w tym rezerwacji biletów na wydarzenia kulturalne, organizacji wycieczek po Bernie oraz zapewnieniu transportu. 

.

Thun

Gorąco polecam opuścić na jeden dzień Berno i odwiedzić to malownicze miasteczko że wspaniałym zamkiem. Usytuowane na obrzeżach Alp Berneńskich, nad brzegiem krystalicznie czystego Jeziora Thun, miasto oferuje nie tylko cudowne widoki, ale także mnóstwo atrakcji. Miasto jest łatwo dostępne z Berna. Pociąg do Thun kursuje co 20-30 minut, a podróż trwa około 30 minut. Z dworca kolejowego bezpośrednio trafiamy do centrum, a do zamku możemy dojść pieszo w około 15 minut, idąc przez malownicze Stare Miasto.

Samo miasto może pochwalić się długą i bogatą historią, która sięga czasów starożytnych. Już w okresie przedrzymskim istniała tu osada celtycka, której nazwa „Dunum” oznaczała wzgórze lub warownię. Prawdziwy rozwój miasta rozpoczął się jednak w średniowieczu, kiedy to w XII wieku książęta Zähringen założyli zamek, który dzisiaj dominuje nad miastem. 

Pod panowaniem Habsburgów, a później Berneńczyków, Thun stało się ważnym ośrodkiem handlowym i militarnym. W XVI wieku miasto przeszło reformację, co przyniosło ze sobą zmiany społeczne i kulturalne. Dzięki strategicznemu położeniu Thun odgrywało kluczową rolę w obronie regionu oraz w handlu między Berneńskim Oberlandem a resztą Szwajcarii.

Stare Miasto w Thun stanowi perłę architektury średniowiecznej. Znajdujące się na niewielkim wzgórzu, jest pełne wąskich, brukowanych uliczek, kolorowych kamienic i historycznych budynków. Centralnym punktem Starego Miasta jest Rathausplatz, czyli Plac Ratuszowy, na którym znajduje się okazały ratusz z XVI wieku. Polecam również zwrócić uwagę na Krummturm, czyli Krzywą Wieżę, która jest jednym z symboli miasta.Thun jest miastem, które najlepiej zwiedzać pieszo. Stare Miasto jest zamknięte dla ruchu samochodowego, co sprzyja spokojnym spacerom. 

Spacerując po Starym Mieście, nie możemy też pominąć słynnych schodów zewnętrznych, które są unikalnym elementem architektury Thun. Te kamienne schody łączą różne poziomy miasta i prowadzą do licznych kawiarenek, sklepików z pamiątkami i artystycznych galerii.

Jeśli zrobimy się głodni, Thun oferuje szeroki wybór restauracji, kawiarni i barów, które zadowolą każdego smakosza. Polecam też odwiedzić lokalne karczmy, zwane „Gasthaus”, gdzie serwowane są dania przygotowane z produktów pochodzących z okolicznych gospodarstw. Na szczególną uwagę zasługują też wina z regionu Berneńskiego Oberlandu, które są doskonałym dodatkiem do każdego posiłku.

Nieodzowną atrakcją w Thun jest również jezioro

o tej samej nazwie. Woda jest krystalicznie czysta, a otaczające jezioro góry tworzą spektakularne tło. Nad jeziorem możemy uprawiać różnorodne sporty wodne, takie jak żeglarstwo, windsurfing, kajakarstwo czy nurkowanie. Jeśli zdecydujemy się na spokojniejszy wypoczynek, czekają na nas liczne plaże i kąpieliska, gdzie możemy się zrelaksować i cieszyć słońcem.

Polecam też wybrać się na rejs statkiem. Regularnie kursujące po jeziorze promy umożliwiają odwiedzenie urokliwych miasteczek położonych nad brzegiem, takich jak Spiez, Oberhofen czy Interlaken. Wiele rejsów oferuje także kolacje na pokładzie, co jest doskonałą okazją do podziwiania zachodu słońca nad jeziorem.

Ratusz w Thun

Zamek w Thun

Dominującym elementem krajobrazu miasta jest majestatyczny Zamek Thun, usytuowany na wzgórzu, z którego rozciąga się wspaniały widok na miasto, jezioro i góry. Zamek został zbudowany w XII wieku przez książąt Zähringen, jedną z najpotężniejszych średniowiecznych rodzin szwajcarskich. Jego strategiczne położenie na wzgórzu nad jeziorem Thun oraz w pobliżu Alp Berneńskich miało ogromne znaczenie obronne. W ciągu wieków zamek pełnił różne funkcje, od siedziby administracyjnej po więzienie. 

Natomiast dzisiaj zamek w Thun stanowi jeden z najwspanialszych przykładów średniowiecznej architektury. Jego sylwetka, z wysokimi murami obronnymi, czterema wieżami narożnymi i majestatyczną wieżą główną, przyciąga wzrok już z daleka. W architekturze dominuje styl romański, z elementami charakterystycznymi dla architektury militarnej tamtego okresu.

Wewnątrz zamku znajduje się kilka pięter, z których każde oferuje coś wyjątkowego. Główną atrakcją jest sala rycerska (Rittersaal). Znajdują się w niej masywne drewniane belki, kamienne kominki oraz wspaniałe ławy, które przywołują na myśl czasy rycerskich turniejów i dworskich uroczystości.

Inne interesujące pomieszczenia, to między innymi kaplica zamkowa z XIII-wiecznymi malowidłami oraz zbrojownia, w której obejrzymy bogatą kolekcję broni i zbroi. Warto również zwrócić uwagę na wieżę główną (donżon), z której roztacza się piękny widok na miasto Thun, jezioro Thun oraz ośnieżone szczyty Alp.

Obecnie Zamek w Thun pełni funkcję muzeum. Wystawy obejmują różnorodne eksponaty, od średniowiecznych dokumentów i map, po zabytkowe meble, ceramikę i przedmioty codziennego użytku. Szczególnym zainteresowaniem cieszą się wystawy poświęcone średniowiecznym rycerzom oraz życiu dworskiemu. Znajduje się tu także kolekcja dawnych narzędzi tortur, które przypominają o mniej chwalebnych aspektach historii zamku.

Zamek w Thun otoczony jest malowniczymi ogrodami, które stanowią doskonałe miejsce na spacer i relaks po zwiedzaniu. Z tarasów zamkowych rozciąga się wspaniały widok na miasto Thun, jezioro Thun oraz okoliczne góry. Latem ogrody są pełne kwiatów i zieleni, co dodaje jeszcze więcej uroku temu miejscu.

Zamek widziany z ogrodów