Turyn – Nieodkryte Miasto Włoch

Piazza Castello 

Miejsce to jest najlepszym punktem wyjścia do zwiedzania Turynu, ze względu na lokalizację oraz ogromne znaczenie historyczne i kulturowe. Nazwa placu „Castello” odnosi się bezpośrednio do pobliskiego Pałacu Królewskiego (Palazzo Reale), który był przez wieki rezydencją książąt i królów z dynastii sabaudzkiej. 

Nic w tym dziwnego, ponieważ z placu rozpościera się doskonały widok na Pałac Królewski z jego piękną fasadą i wnętrzami, zachwycającymi swoją elegancją i historycznym urokiem. Miejsce to było rezydencją królów Sardynii, a później monarchów włoskich, więc jest jednym z kluczowych punktów w historii Włoch. Warto zaznaczyć też, że Pałac Królewski w Turynie jest częścią Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Zaledwie kilka kroków od Pałacu Królewskiego znajduje się Teatr Królewski (Teatro Regio), jeden z najważniejszych teatrów operowych we Włoszech. Budynek teatru, choć wielokrotnie przebudowywany, zachowuje swój neoklasyczny charakter i stanowi jeden z najpiękniejszych przykładów włoskiej architektury teatralnej.

Przechadzając się po Piazza Castello, warto również skierować wzrok w stronę wieży Mondovì, jednej z najstarszych konstrukcji w Turynie, która ma swoje korzenie w czasach rzymskich. Ta średniowieczna wieża stanowi ważny element urbanistyczny placu, a jej obecność przypomina o długiej historii Turynu, która zaczyna się jeszcze w czasach Imperium Rzymskiego. Niedaleko znajduje się także Porta Palatina – zachowane fragmenty rzymskich murów obronnych miasta, które robią ogromne wrażenie na każdym, kto odwiedza Turyn.

Piazza Castello to również doskonałe miejsce do spacerów. Przechadzając się po placu, obejrzymy piękne kamienice, a także fontanny i rzeźby, które wzbogacają przestrzeń. Warto zatrzymać się w jednej z kawiarni czy restauracji i poczuć ducha Turynu.

Piazza Castello

Muzeum Egipskie (Museo Egizio) 

To muzeum jest jednym z najważniejszych na świecie muzeów poświęconych wyłącznie kulturze starożytnego Egiptu, a zbiory które posiada, są drugie pod względem wielkości, ustępując tylko tym w Kairze! Już sam ten fakt czyni to muzeum jednym z obowiązkowych punktów na mapie Turynu.

W jednym z najważniejszych działów muzeum, poświęconym mumii, zobaczymy starożytne ciała w doskonałym stanie, które stanowią nieoceniony materiał do badań nad egipskimi zwyczajami pogrzebowymi. Muzeum posiada jedną z największych kolekcji mumii na świecie, w tym mumie dzieci oraz mumie zwierząt (szczególnie kotów), które stanowiły ważną część egipskiego kultu. Dodatkowo, w muzeum można zobaczyć rekonstrukcje grobowców, które przenoszą nas do wnętrza egipskich nekropolii.

Muzeum jest także skarbnicą dzieł sztuki. Polecam zwrócić uwagę na marmurowe posągi faraonów, które odzwierciedlają potęgę i boski charakter tych władców, a także na liczne sarkofagi i nagrobki, które ukazują sposób, w jaki Egipcjanie szanowali swoich zmarłych.

Wśród eksponatów znajduje się także zbiór papirusów, czyli starożytnych manuskryptów, zawierających zapiski o życiu codziennym, rytuałach religijnych, a także medycznych praktykach Egipcjan. Jest to nieocenione źródło wiedzy o tej fascynującej cywilizacji.

Kolejnym ważnym tematem, które podejmuje muzeum, jest religia starożytnego Egiptu. Wystawy są poświęcone bóstwom, takim jak Ra, Ozyrys czy Izyda, przedstawiając poprzez to wielki panteon egipskich bogów. Liczne figurki bóstw, amulety, a także przedmioty wykorzystywane w rytuałach religijnych pomagają zrozumieć, jak ważne dla starożytnych Egipcjan były rytuały związane z życiem i śmiercią.

Ponadto, nowoczesne technologie pozwalają na lepsze zrozumienie skomplikowanego procesu mumifikacji, a także na wirtualne przejście przez starożytne grobowce i piramidy. Muzeum oferuje również audioprzewodniki, które także ułatwiają zrozumienie poszczególnych wystaw. 

Sfinksy w Muzeum Egipskim

Brama Porta Palatina

Jest to najlepiej zachowany zabytek starożytnego Rzymu, dzięki któremu możemy poczuć atmosferę starożytności. Brama Porta Palatina stanowi część starożytnych murów obronnych, które niegdyś otaczały rzymską osadę Taurasia, przodka dzisiejszego Turynu. Była ona głównym wejściem do miasta, a dzisiaj jest jednym z najlepszych przykładów rzymskiej architektury obronnej, które przetrwały wieki.

Podobnie jak inne bramy w starożytnych miastach, Porta Palatina pełniła nie tylko funkcję obronną, ale także reprezentacyjną – miała ukazywać potęgę i chwałę miasta. Zbudowana z dużych bloków kamienia, brama była częścią systemu murów obronnych, który otaczał Taurasię, chroniąc ją przed najazdami i atakami z zewnątrz.

Brama składa się z trzech głównych części – dwóch dużych wież i centralnej przejściowej bramy, która była kiedyś używana przez konne pojazdy i pieszych. Wysokość wież sięga około 30 metrów, a ich masywność przyciąga uwagę nawet z daleka. Ponadto spacerując wokół bramy, możemy dostrzec zachowane fragmenty starożytnych murów, które niegdyś otaczały miasto. 

Porta Palatina znajduje się w pobliżu znanego nam Piazza Castello, głównego placu w Turynie. W okolicach Porta Palatina znajduje się także Muzeum Archeologiczne w Turynie (Museo di Antichità), które zawiera bogatą kolekcję artefaktów z czasów rzymskich i wcześniejszych. 

To, co czyni Porta Palatina szczególnym miejscem, to nie tylko jej wiek i monumentalność, ale także to, jak świetnie wpisuje się w życie współczesnego Turynu. Brama nie jest otoczona ogrodami ani daleko od głównych atrakcji turystycznych miasta – jest częścią codziennego krajobrazu miasta. 

Brama Porta Palatina

Pałac Królewski w Turynie (Palazzo Reale di Torino) 

Jak już wspomniałem, znajdujący się na Piazza Castello, pałac od wieków pełnił funkcję rezydencji królewskiej i centrum władzy, będąc świadkiem wielu kluczowych momentów w historii Włoch. Pałac Królewski sięga historią do XIII wieku. Początkowo był to zamek pełniący funkcję obronną, ale gdy panowanie objęła dynastia Sabaudów, Pałac Królewski zyskał swój charakterystyczny wygląd, a jego wnętrza zostały udekorowane przez najznakomitszych artystów i architektów epoki baroku.

W XVII wieku, kiedy Turyn stał się stolicą Królestwa Sardynii, pałac stał się główną siedzibą władców, a jego wnętrza zyskały luksusowe wykończenia, które przetrwały do dziś. Pałac był świadkiem licznych wydarzeń historycznych, w tym ceremonii koronacyjnych i spotkań dyplomatycznych. Po zjednoczeniu Włoch w XIX wieku pałac pozostał jednym z najważniejszych symboli monarchii, aż do momentu zniesienia monarchii w 1946 roku.

Pałac Królewski w Turynie to doskonały przykład włoskiego baroku, choć w jego architekturze można dostrzec również wpływy innych stylów. Budowla składa się z kilku skrzydeł, z których każde ma swoją unikalną historię i funkcję. Zewnętrzna fasada pałacu, choć może wydawać się prosta, kryje w sobie elegancję i harmonię proporcji typowe dla barokowych rezydencji.

Z kolei we wnętrzach pałacu natrafimy na niezwykłe zbiory, które obejmują zarówno dzieła sztuki, jak i przedmioty codziennego użytku. Na szczególną uwagę zasługuje Sala Tronowa, której centralnym punktem jest potężny tron. Wokół niego skupiają się liczne elementy dekoracyjne, w tym freski, rzeźby i złocenia.

W pałacu znajdują się również eleganckie apartamenty królewskie, które pozwalają poczuć się jak na dworze dynastii Savoyów. Wnętrza tych pokoi zachwycają przepychem, a szczególnie warta uwagi jest Sala di Diana z pięknymi malowidłami na suficie oraz Sala di Alessandro, pełna złotych detali i przepięknych mebli.

Pałac kryje również wspaniałą bibliotekę, której zbiory sięgają czasów renesansu. Przede wszystkim polecam zwrócić uwagę na stare manuskrypty, które stanowią prawdziwe skarby literackie.

Natomiast dla miłośników militariów, w Pałacu Królewskim znajduje się także zbrojownia, w której przechowywana jest kolekcja broni i zbroi używanych przez członków rodziny królewskiej i szlacheckich wojskowych.

Chociaż nie jest to ogród w tradycyjnym sensie, pałacowy kompleks ogrodowy to miejsce, które z pewnością warto odwiedzić. Znajdujący się tuż obok budynku, ogród stanowi oazę spokoju w samym centrum miasta. Został zaprojektowany w stylu francuskim, z symetrycznymi alejkami i fontannami. 

Pałac Królewski widziany z Placu Królewskiego

Bazylika Superga

To miejsce kultu łączy w sobie duchowość, historię, sztukę i niepowtarzalne widoki dzięki lokalizacji na szczycie wzgórza Superga w pobliżu Turynu. Historia tej majestatycznej bazyliki sięga początku XVIII wieku, kiedy to król Wiktor Emanuel II z dynastii Sabaudzkiej postanowił zbudować w tym miejscu świątynię na cześć Matki Boskiej, aby uczcić zwycięstwo nad wojskami francuskimi w bitwie pod Torino w 1706 roku. 

Bazylika Superga jest wspaniałym przykładem architektury barokowej, w której każdy detal ma swoje znaczenie. Charakteryzuje się potężną, owalną kopułą, która góruje nad całym Turynem, oraz dwoma imponującymi wieżami. Natomiast wnętrze zachwyca bogatym wystrojem, z freskami, które przedstawiają sceny biblijne, oraz z licznymi rzeźbami i obrazami, które dodają wnętrzu niepowtarzalnego charakteru. 

Świątynia pełni także funkcję królewskiej nekropolii dynastii sabaudzkiej. W podziemiach bazyliki spoczywają królowie, książęta i księżne, którzy przez wieki rządzili Piemontem i Sabaudią. Warto odwiedzić kaplicę grobową, gdzie znajdują się liczne groby, w tym m.in. grób króla Wiktora Emanuela II, który był pierwszym królem zjednoczonych Włoch. 

Warto również pamiętać, że 1949 roku, niedaleko bazyliki, miała miejsce tragiczna katastrofa lotnicza, w której zginęła cała drużyna piłkarska Torino FC, jeden z najstarszych i najbardziej utytułowanych klubów piłkarskich Włoch. To wydarzenie, choć tragiczne, związało Bazylikę Superga z historią sportu w Turynie i uczyniło ją jeszcze bardziej rozpoznawalną. Co roku odbywają się tu ceremonie upamiętniające ofiary tej katastrofy.

Bazylika Superga znajduje się na wysokości 672 metrów nad poziomem morza, co gwarantuje niesamowite widoki. widok na Turyn oraz okoliczne góry, w tym majestatyczne Alpy. Widok jest szczególnie malowniczy, zwłaszcza gdy patrzymy na rozciągające się na horyzoncie szczyty górskie, a w samym mieście dostrzegamy charakterystyczne zabudowania, w tym mole Antonelliana – jeden z symboli Turynu.

Aby dostać się do świątyni, polecam skorzystać z historycznej kolejki linowej, która kursuje z Turynu na wzgórze Superga. W trakcie przejazdu możemy poczuć się jak w trakcie podróży w czasie, ponieważ kolejka linowa istnieje już od 1934 roku . Alternatywnie, można również dotrzeć do bazyliki pieszo, wybierając jedną z kilku malowniczych ścieżek prowadzących na szczyt.

Bazylika Superga

Villa della Regina

Nieopodal bazyliki Superga znajduje się wspaniały pałac będący symbolem włoskiej arystokracji. Wzniesiona na wzgórzu w XVII wieku, Villa della Regina, miała służyć jako miejsce odpoczynku dla Sabaudzkiej książąt, a jej lokalizacja była idealna – z dala od zgiełku miasta, a jednocześnie w pobliżu królewskiego dworu.

Jak już nadmieniłem, dzieje willi są ściśle związane z dynastią Sabaudzką. W XVIII wieku stała się częścią królestwa Sardynii, a później była świadkiem wielu zmian politycznych, w tym zjednoczenia Włoch. W XIX wieku pałac przeszedł w ręce prywatne i ostatecznie został otwarty dla zwiedzających.

Architektonicznie Villa della Regina stanowi prawdziwe dzieło sztuki. Barokowy pałac wznosi się na wzgórzu, z którego rozciąga się wspaniały widok na Turyn. Główna fasada budynku jest majestatyczna, z finezyjnymi detalami, a ogrody wokół willi przypominają te, które można spotkać w najbardziej luksusowych europejskich rezydencjach.

Natomiast wnętrza pałacu są ozdobione freskami, stiukami oraz wypełnione dziełami sztuki, ukazując w ten sposób bogactwo i przepych tamtych czasów. Szczególnie warto zwrócić uwagę na Salę Białych Lwów, która wyróżnia się eleganckimi, białymi stiukami, a także przepięknymi freskami, które przedstawiają mitologiczne sceny. Polecam także zwrócić uwagę na Salę Złotą, która jest pełna złoconych detali i ozdobnych rzeźb. 

Ogród Villa della Regina jest równie imponujący jak sama budowla. Zbudowany na tarasach, zapewnia wspaniały widok na miasto i okoliczne góry. Choć na pierwszy rzut oka może wydawać się dość skromny, to w rzeczywistości składa się na niego szereg starannie zaplanowanych przestrzeni, z różnorodnymi roślinami, alejkami i fontannami. Jest to idealne miejsce na chwilę relaksu po zwiedzaniu, a także na zrobienie pamiątkowych zdjęć. 

Fontanna i Villa della Regina

Narodowe Muzeum Samochodów (Museo Nazionale dell’Automobile, MNAO)

Jako włoska stolica motoryzacji, Turyn kryje w sobie prawdziwą mekkę dla miłośników samochodów. Muzeum Narodowe Samochodów – które zabierze nas na fascynującą podróż przez historię motoryzacji. 

Jednym z głównych celów muzeum jest ukazanie, jak samochody wpłynęły na życie codzienne i społeczne w XX i XXI wieku. Między innymi zobaczymy, jak zmieniały się standardy produkcji, technologia silników, a także jak zmieniały się preferencje konsumentów. Ciekawe są także wystawy poświęcone designowi i ekologii w motoryzacji, które pokazują, jak przemysł motoryzacyjny stara się dostosować do zmieniających się potrzeb społeczeństwa.

Muzeum jest także domem dla legendarnych samochodów wyścigowych oraz modeli, które w latach swojej świetności były symbolem luksusu. Pojazdy takie jak Fiat 500, który stał się ikoną popkultury, czy samochody wyścigowe marki Ferrari, pokazują, jak motoryzacja łączyła funkcjonalność z pasją i ambicjami technologicznymi.

Pośród swoich wystaw, Muzeum Samochodów nie zapomina o przyszłości motoryzacji. W jednej z sekcji muzeum prezentowane są koncepcje elektrycznych i autonomicznych samochodów, a także rozwiązania, które mogą zmienić oblicze transportu w nadchodzących dekadach. 

Każdego roku muzeum organizuje również wystawy czasowe, które pozwalają zgłębić konkretne tematy związane z motoryzacją. Przykładowo, w przeszłości można było zobaczyć wystawy poświęcone historii Formuły 1, samochodom z lat 50. czy projektom futurystycznym. Wystawy te często współpracują z najlepszymi projektantami, artystami i inżynierami, tworząc niezwykłe, kompleksowe doświadczenie dla odwiedzających.

Ferrari 400 w Muzeum Samochodów

Muzeum Filmowe w Mole Antonelliana

Zanim przejdziemy do samego muzeum, warto na chwilę zatrzymać się przy samej Mole Antonelliana, która jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli Turynu. Wzniesiona w XIX wieku przez architekta Alessandro Antonellego, początkowo miała być synagogą, jednak ostatecznie stała się budynkiem o wielorakim przeznaczeniu, w tym także siedzibą muzeum filmowego.

Jej architektura zachwyca – wysokie, smukłe wieże i charakterystyczna kopuła, która wznosi się nad miastem, sprawiają, że stanowi z najważniejszych punktów na turystycznej mapie Turynu. Warto dodać, że z tarasu umiejscowionego na jej szczycie rozpościera się wspaniały widok na całe miasto i okoliczne góry.

Jednakże, największą atrakcją Mole Antonelliana jest Muzeum Filmowe. Zwiedzanie zaczynamy od sali, w której poznamy najważniejsze momenty w historii kina. Tutejsze wystawy pokazują rozwój sztuki filmowej od początków kinematografii aż po współczesne produkcje. Szczególnie interesujące są unikalne plakaty filmowe, kostiumy, rekwizyty, scenariusze i sprzęt filmowy, który był używany w produkcjach na przestrzeni lat.

Nie można zapomnieć o szczególnym miejscu, jakie w muzeum zajmuje historia kina włoskiego. Włochy to kraj, który ma ogromny wkład w rozwój kinematografii – od twórców takich jak Federico Fellini czy Sergio Leone, po współczesnych reżyserów. W tym szczególnie warto zwrócić uwagę na wystawę poświęconą kinu neorealistycznemu, które zrewolucjonizowało sposób opowiadania o rzeczywistości w filmie. Twórczość takich reżyserów jak Roberto Rossellini, Vittorio De Sica czy Cesare Zavattini miała ogromny wpływ na rozwój kina na całym świecie.

Muzeum Filmowe w Turynie to również świetne miejsce, by zobaczyć, jak technologia zmieniała oblicze kinematografii. Na przestrzeni lat technologia filmowa przechodziła ogromne zmiany – od ręcznych kamer po cyfrowe projekcje w kinach. W muzeum zobaczymy nie tylko historyczne aparaty filmowe, ale także poznamy rozwój technologii, która umożliwia tworzenie efektów specjalnych i realistycznych animacji. Najnowsze wystawy pozwalają nawet poczuć się jak część filmu. Przykładowo, możemy dosłownie wejść do wnętrza klatki filmowej i stać się częścią sceny. 

Galleria Sabauda 

Jak sugeruje nazwa, Galleria Sabauda powstała z inicjatywy dynastii sabaudzkiej, której członkowie przez wiele lat rządzili Piemontem, a później stali się częścią królewskiej rodziny Włoch. W XVIII wieku książę Carlo Emanuele III postanowił stworzyć w Turynie galerię sztuki, której celem było gromadzenie dzieł, które odzwierciedlałyby prestiż i potęgę rodziny sabaudzkiej. 

Początkowo galeria mieściła się w różnych pałacach, ale ostatecznie Galleria Sabauda znalazła swoje miejsce w Palazzo Reale, siedzibie władców sabaudzkich. Pałac, w którym mieści się galeria, jest przykładem klasycznego włoskiego stylu, z pięknymi salami i eleganckimi wnętrzami. Wszystko to dodaje wystawom jeszcze więcej uroku.

Ze względów historycznych, jest to wyjątkowe miejsce dla tych, którzy chcą zgłębić historię dynastii sabaudzkiej, która przez stulecia miała ogromny wpływ na Włochy. W galerii obejrzymy liczne portrety członków rodziny sabaudzkiej oraz wiele ciekawych faktów na temat ich rządów oraz narodzin zjednoczonego Królestwa Włoch.

W zbiorach znajdują się też liczne obrazy przedstawiające motywy religijne, mitologiczne oraz portrety. Obrazy barokowe, pełne dramatyzmu i dynamicznych kompozycji, są świetnym przykładem tego, jak sztuka odzwierciedlała ducha swoich czasów. Z kolei klasycyzm wprowadza do galerii elementy harmonii i symetrii, które pokazują dążenie do ideałów starożytności.

Oprócz malarstwa, Galleria Sabauda posiada również kolekcję rzeźb z najróżniejszych epok. Polecam zwrócić uwagę na dzieła Antonio Canovy – jednego z najwybitniejszych rzeźbiarzy epoki klasycyzmu, którego rzeźby charakteryzują się niesamowitą precyzją i harmonią.

W galerii dostępne są różne trasy zwiedzania, które są dostosowane do poziomu wiedzy i zainteresowań turystów. Dla osób, które chcą zgłębić wiedzę na temat konkretnych artystów i stylów, dostępne również są audioprzewodniki oraz broszury informacyjne.

Katedra św. Jana Chrzciciela (Cattedrale di San Giovanni Battista)

Ta wyjątkowa świątynia jest nie tylko miejscem kultu, ale także obiektem nierozerwalnie związanym z jednym z najważniejszych reliktów chrześcijaństwa.

Katedra św. Jana Chrzciciela, znana także jako katedra turyńska, została zbudowana w XII wieku na miejscu wcześniejszej świątyni, której historia sięga aż czasów rzymskich. Jej historia jest bardzo związana z dziejami miasta, które przez wieki było stolicą Królestwa Sabaudii, a później jednym z kluczowych miast zjednoczonego królestwa Włoch.

Katedra łączy w sobie elementy różnych stylów architektonicznych, począwszy od romanskiego, przez gotyk, aż po barok. Jednym z najbardziej zauważalnych elementów jest monumentalna wieża, która nadaje świątyni charakterystyczny kształt na tle turynskiego nieba.

Jednak to wnętrze katedry kryje w sobie prawdziwe arcydzieła. Przestronna nawa, ozdobiona wieloma dziełami sztuki, zaprasza do kontemplacji i modlitwy. Warto zwrócić uwagę na liczne freski i malowidła, które ozdabiają ściany oraz sklepienie. Część z nich pochodzi z czasów średniowiecznych, a część to dzieła późniejszych mistrzów. Wszystkie jednak zachwycają kunsztem wykonania.

Katedra Turyńska w środku

Kaplica Świętego Całunu (Cappella della Sindone) 

Chociaż sama katedra jest wspaniała, to jej główną atrakcją jest bez wątpienia Całun Turyński (Shroud of Turin). Jest to kawałek tkaniny, na którym według tradycji zapisany jest obraz ciała Jezusa Chrystusa. Całun jest jednym z najbardziej czczonych reliktów w historii chrześcijaństwa.

Całun Turyński jest przechowywany w specjalnej kaplicy w katedrze, która została zaprojektowana w latach 90. XX wieku przez architekta Giovanego Moressa. Warto wiedzieć, że Całun Turyński jest wystawiany publicznie tylko w wyjątkowych okolicznościach – podczas specjalnych wystaw i obchodów religijnych. Niezależnie od tego, czy wierzymy w cudowną moc Całunu, czy tylko fascynuje nas jego tajemnicza historia, miejsce, w którym się znajduje, ma atmosferę pełną powagi i duchowego uniesienia.

Sama kaplica została zbudowana w latach 1667-1694 z inicjatywy księcia kardynała Carlo Emanuele di Savoia, aby przechowywać Całun Turyński. Całun ten, według tradycji, ma być tkaniną, w którą owinięto ciało Jezusa Chrystusa po jego śmierci na krzyżu. Jest to jedno z najważniejszych i najbardziej kontrowersyjnych artefaktów religijnych na świecie. Niektórzy twierdzą, że obraz na tkaninie jest autentyczny, inni są przekonani, że jest to średniowieczne dzieło sztuki. Niezależnie od tych kontrowersji, Całun pozostaje symbolem śmierci i zmartwychwstania Jezusa.

Kaplica jest zaprojektowana w kształcie ośmiokąta, co nadaje jej symboliczny charakter – ośmiokąt jest uważany za symbol zmartwychwstania i życia wiecznego. Wnętrze kaplicy jest pełne detali i ornamentów, a szczególną uwagę przyciąga kopuła, która wydaje się być zawieszona w powietrzu. Przepych wnętrza w połączeniu z doskonałym światłem wpadającym przez okna tworzą niesamowity efekt, który potęguje uczucie sacrum.

Na uwagę zasługuje również ambona w stylu barokowym, a także freski, które zdobią sklepienie kaplicy. Sztuka sakralna w tym miejscu nie tylko pełni funkcję ozdobną, ale także ma głęboki wymiar duchowy, pomagając pielgrzymom w medytacji nad tajemnicą śmierci i zmartwychwstania.

Całun Turyński jest, rzecz jasna, punktem centralnym tej niezwykłej kaplicy. Mimo że tkanina nie jest na stałe dostępna do oglądania, jej obecność w tym miejscu jest odczuwalna na każdym kroku. Dla wielu osób samo odwiedzenie Kaplicy Świętego Całunu jest aktem duchowym, który wymaga zadumy i kontemplacji.

Kaplica jest także miejscem spotkań religijnych, modlitw i nabożeństw, szczególnie w czasie ważnych wydarzeń liturgicznych. Ze względu na swoje historyczne i duchowe znaczenie jest odwiedzana przez wiernych, ale również przez osoby, które interesują się historią i kulturą. Znajduje się tu również muzeum, które opowiada historię Całunu i jego związku z miastem Turyn.

Muzeum Antyku (Museo di Antichità) 

Jest to miejsce, które przeniesie nas w czasie, umożliwiając odkrycie tajemnic starożytnych cywilizacji, które miały ogromny wpływ na kształtowanie dzisiejszego świata. Muzeum mieści się w Palazzo degli Studi, będącym kiedyś częścią Uniwersytetu w Turynie. 

Muzeum to zachwyca swoją różnorodnością zbiorów, które obejmują artefakty od prehistorii po czasy rzymskie. Na początek dowiemy się wielu fascynujących rzeczy na temat życia pierwszych ludów w regionie Piemontu. Artefakty obejmują narzędzia kamienne, najprostszą broń, a także fragmenty ozdób. 

Przechodząc dalej, muzeum przedstawia unikalną kolekcję przedmiotów związanych z Etruskami, którzy mieli ogromny wpływ na rozwój starożytnej Italii. Wystawy pełne są pięknych wazonów, biżuterii, posągów oraz inskrypcji etruskich, które pozwalają poznać tajemnice tego tajemniczego ludu. Ponadto, muzeum powstania zbiór artefaktów z kultury greckiej, której wpływ na sztukę rzymską jest nieoceniony. Wspaniałe wazy, rzeźby i przedmioty codziennego użytku opowiadają o życiu w antycznym świecie.

Najważniejszą częścią muzeum są jednak zbiory związane z czasami rzymskimi. Turyn, znany w starożytności jako Augusta Taurinorum, był ważnym miastem w Cesarstwie Rzymskim. Spośród mnóstwa rzeźb, inskrypcji oraz przedmiotów związanych z życiem codziennym Rzymian, polecam zwrócić uwagę na wspaniałą kolekcję rzymskich marmurów i przepiękne mozaiki, które zdobiły posadzki rzymskich willi.

Muzeum di Antichità posiada również jedną z najważniejszych kolekcji monet w regionie. Obejmuje ona zarówno monety etruskie, greckie, jak i rzymskie, które były używane na terenie Piemontu i całego basenu Morza Śródziemnego. W tym wszystkim nie brakuje także eksponatów dotyczących codziennego życia mieszkańców starożytnego świata. Od ubrań, przez narzędzia, aż po zabawki – te przedmioty ukazują, jak wyglądało zwyczajne życie w dawnych czasach.

Villa Veneria 

Jest to niezwykła posiadłość, której historia jest równie fascynująca, jak jej architektura. Villa Veneria, znana również jako „Rezydencja Veneria Reale” lub po prostu „Villa Reale di Venaria”, to zabytkowa posiadłość położona w niewielkiej miejscowości Venaria Reale, tuż na obrzeżach Turynu. 

Początkowo została zbudowana jako letnia rezydencja dla rodu sabaudzkiego, a jej ogromne ogrody i pałac miały służyć jako miejsce odpoczynku dla ówczesnych monarchów. Za projekt odpowiadał architekt Amedeo di Castellamonte, a sama willa została zainspirowana wieloma innymi królewskimi rezydencjami Europy, w tym w szczególności samym pałacem w Wersalu. Dzięki temu miejsce to zachwyca swoją monumentalną architekturą i przestronnymi ogrodami, które są pełne klasycznych rzeźb, fontann oraz rozmaitych roślin i kwiatów.

Wnętrza Villi Veneria kryją prawdziwą skarbnicę sztuki i historii. Wspaniałe freski, wspaniałe komnaty, marmurowe schody i elegancka galeria, w której odbywały się wielkie bale i spotkania dworskie – to wszystko pozwoli nam poczuć smak życia barokowej arystokracji. Splendoru dodaje niesamowita kolekcja dzieł sztuki, obejmująca zarówno obrazy, rzeźby, jak i eksponaty związane z historią dynastii sabaudzkiej. Sala Wielka jest najważniejszą salą w pałacu, gdzie odbywały się największe uroczystości oraz przyjęcia. Wnętrza tej sali są pełne fresków przedstawiających sceny mitologiczne i alegoryczne. W Villi Veneria znajduje się również muzeum, które opowiada historię dynastii sabaudzkiej. 

Wokół Villi Veneria znajdują się również wspaniałe ogrody, które były inspirowane stylem francuskim, a więc z klasą, harmonią i elegancją, jakie można spotkać w ogrodach Wersalu. Spacerując po nich, będziemy podziwiać symetrycznie rozmieszczone ścieżki, fontanny, baseny, a także unikalne rośliny, które w pełni oddają ducha epoki. Na uwagę zasługuje również widok na panoramę Turynu z ogrodów Villa Veneria, zwłaszcza o zachodzie słońca, kiedy całe miasto zostaje zanurzone w ciepłym, złotym świetle.

Villa Veneria w Środku

Parco del Valentino 

Jest to idealne miejsce na spacer lub odpoczynek od zwiedzania. Zamek, średniowieczna wioska, bujna roślinność i rzeka Pad czynią to miejsce obowiązkowym punktem każdej wizyty w Turynie. 

Parco del Valentino został założony w 1670 roku przez rodzinę książąt Savoy, którzy pragnęli stworzyć piękne ogrody w stylu włoskim, które miały być godnym uzupełnieniem pałacu Valentino, ich rezydencji. Z biegiem lat park przeszedł liczne zmiany i rozbudowy, a jego charakter ewoluował, począwszy od barokowego ogrodu, przez romantyczne krajobrazy XIX wieku, aż po nowoczesne elementy, które możemy podziwiać dzisiaj. 

Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów parku jest Zamek Valentino, który stanowi doskonały punkt wyjściowy do dalszego zwiedzania. Zamek dzisiaj pełni funkcję uniwersytetu (Politechniki Turyńskiej) i otoczony jest przez piękny ogród, który tworzy spójną całość z naturalnym krajobrazem parku.

Zaraz obok Zamku Valentino, znajduje się „Borgo Medioevale” – replika średniowiecznego wioski, która przeniesie nas w czasy dawnych wieków. Zbudowana w 1884 roku na potrzeby wystawy światowej, Borgo Medioevale to urokliwy labirynt wąskich uliczek, drewnianych chat, a także wieży widokowej, z której roztacza się przepiękny widok na miasto i park.

Parco del Valentino to doskonałe miejsce na spacer wśród natury. Aleje, liczne ścieżki i mostki zapraszają do długich wędrówek, a w cieplejsze dni park staje się świetnym miejscem do piknikowania. Parco del Valentino to także doskonałe miejsce do relaksu nad rzeką Padem. Na rzece można wynająć łódź i odbyć malowniczy rejs, podziwiając park z zupełnie innej perspektywy. 

Natomiast miłośnicy aktywności na świeżym powietrzu mogą korzystać z rozmaitych ścieżek rowerowych i bieżni, które rozciągają się po całym parku. Miejsce to jest chętnie wybierane przez biegaczy i rowerzystów, którzy szukają przestrzeni do ćwiczeń w malowniczej scenerii.

Castello Valentino w nocy

Castello di Rivoli i Muzeum Sztuki Współczesnej

Castello di Rivoli ma bogatą historię sięgającą XIV wieku, kiedy to wzniesiono go jako twierdzę obronną. Zamek położony na wzgórzu z widokiem na dolinę rzeki Po szybko stał się jednym z najważniejszych punktów strategicznych regionu. W XVIII wieku, po licznych przebudowach, stał się rezydencją książąt Sabaudzkich, a jego wnętrza zyskały niezwykłą elegancję.

Najbardziej znaczący etap w historii Castello di Rivoli miał miejsce w 1984 roku, kiedy zamek został przekształcony w Muzeum Sztuki Współczesnej. To wtedy rozpoczęła się nowa era dla tego miejsca – zamek, który wcześniej był świadkiem wielu wydarzeń politycznych, teraz stał się centrum kultury i sztuki współczesnej, przyciągając artystów i turystów z całego świata.

Jednym z największych atutów Castello di Rivoli jest jego otoczenie – przepiękne ogrody, które otaczają zamek, są idealnym miejscem na spacer. Zamek w Rivoli leży na wzgórzu, więc z ogrodów rozciąga się niesamowity widok na dolinę Po i Turyn.

Z kolei fasada zamku jest urządzona w stylu barokowym, ozdobiona licznymi rzeźbami i dekoracjami. Po wejściu do zamku, wchodzimy do wnętrza pełnego przepychu: pięknie ozdobione sale, z freskami na suficie, w których króluje styl rokokowy. Niezwykła jest także kaplica zamkowa, która zachowała swoje historyczne elementy.

Jednak Castello di Rivoli to nie tylko piękno historycznej architektury. Jak już wspomniałem, zamek gości również 

Muzeum Sztuki Współczesnej. Kolekcja obejmuje dzieła z najróżniejszych dziedzin sztuki oraz angażuje młodych twórców i artystów eksperymentalnych, oferując im przestrzeń do tworzenia i wystawiania swoich dzieł.

Głównym punktem w muzeum jest kolekcja sztuki włoskiej z lat 1960-1970, która obejmuje dzieła takich artystów jak Piero Manzoni, Michelangelo Pistoletto czy Enrico Castellani. Warto zaznaczyć, że Castello di Rivoli stało się jednym z najważniejszych ośrodków sztuki współczesnej we Włoszech i na świecie, a organizowane wystawy przyciągają artystyczną elitę. 

Castello di Rivoli to również doskonała baza wypadowa do dalszego odkrywania regionu Piemontu. W okolicach znajdują się liczne winnice, które warto odwiedzić, oraz malownicze miasteczka, które urzekają swoim urokiem. Zamek jest łatwo dostępny z Turynu, a podróż samochodowa zajmuje tylko około 20 minut.

Pałac Łowiecki Palazzina di Caccia di Stupinigi  

Jest to rezydencja królewska znajdująca się zaledwie kilka kilometrów od Turynu, która nie tylko urzeka pięknem, ale także przenosi nas w czasie do epoki baroku. Zbudowany w XVIII wieku jako letnia rezydencja dynastii sabaudzkiej, pałac jest dziś jednym z najważniejszych zabytków regionu, wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO. 

Palazzina di Caccia di Stupinigi to niezwykły pałac łowiecki, zaprojektowany przez architekta Filippo Juvarrę w latach 1729-1733, na zlecenie króla Wiktora Amadeusza II. Kompleks miał nie tylko pełnić funkcję letniej rezydencji królewskiej, ale także stanowić miejsce organizowania polowań – dlatego też jego lokalizacja, wśród lasów i łąk, była idealna. Król Wiktor Amadeusz II był bowiem wielkim miłośnikiem łowiectwa.

Pałac jest przykładem barokowej architektury, z dużym wpływem stylu rokoko. Charakterystyczną cechą budowli jest centralna część, która przypomina pawia rozpościerającego pióra. Budowla rozciąga się na cztery skrzydła, które tworzą układ promienisty wokół centralnej sali, symbolizując rozległe tereny, na których odbywały się polowania.

Z kolei wnętrza są pełne fresków, złotych dekoracji i eleganckich mebli. Każde pomieszczenie jest pełne przepychu, czy to majestatyczne sale balowe, czy też mniejsze komnaty, w których mieszkała rodzina królewska. Spacerując po pałacu, będziemy podziwiać dzieła takich artystów jak Giovanni Battista Crosato czy Pietro Gonin, którzy stworzyli liczne freski, obrazy i dekoracje.

Jak wcześniej nadmieniłem, pałac otaczają wspaniały park i ogrody, zaprojektowane z myślą o polowaniach i odpoczynku na łonie natury. Kompleks niegdyś obejmował również łąki, lasy i jeziora. Spacerując tutaj, nie trudno zauważyć licznych fontann, rzeźb oraz pięknych kwiatowych dekoracji.

Warto również pamiętać, że sam pałac pozwala nam też poznać zarówno bogatą historię rezydencji, jak i samego regionu Piemontu. Niektóre pomieszczenia pałacu zostały przekształcone w przestrzeń wystawienniczą, która przybliży nam codzienne życie w XVIII i XIX wieku. Eksponaty są doskonale dobrane, ukazując zarówno życie arystokracji, jak i tradycje regionu.

Kolekcje meblarskie szczególnie przyciągają uwagę, zwłaszcza te, które przedstawiają kunszt rzemieślników sabaudzkich. Wśród eksponatów znajdują się zarówno przedmioty codziennego użytku, jak i eleganckie meble w stylu rokoko, które nie tylko zdobiły wnętrza, ale także pełniły funkcję reprezentacyjną.

Pałac znajduje się zaledwie kilka minut jazdy samochodowej od centrum Turynu. Możemy tu dojechać komunikacją miejską, korzystając z autobusu lub pociągu, które kursują regularnie z centrum miasta. Natomiast tych, którzy podróżują samochodem, dostępny jest duży parking.

Główne wejście do Pałacu Stupinigi