Plaza de la Virgen w Walencji

Jest to najstarszy plac w Walencji, którego korzenie sięgają jeszcze czasów rzymskich. Właśnie tutaj, w okresie panowania Rzymian, znajdowało się forum – centrum administracyjne, religijne i społeczne starożytnej osady Valentina. Plac skupia wokół siebie jedne z najważniejszych zabytków i punktów kulturowych miasta. 

Dominującym budynkiem na placu jest majestatyczna Katedra w Walencji, której historia sięga XIII wieku. Jej fasada w stylu barokowym wznosi się ku niebu, a z boku można podziwiać słynny gotycki portal zwany Puerta de los Apóstoles. Katedra jest domem dla Świętego Kielicha (Santo Cáliz), który według tradycji jest Świętym Graalem używanym podczas Ostatniej Wieczerzy. Jest to jeden z największych skarbów Walencji, przyciągający turystów i pielgrzymów z całego świata.

Tuż obok katedry znajduje się barokowa Bazylika Matki Bożej Opuszczonych, (Basílica de la Virgen de los Desamparados), która jest jednym z najważniejszych miejsc kultu religijnego w Walencji. Matka Boża Opuszczonych, będąca patronką miasta, jest szczególnie czczona przez mieszkańców. Co roku na Plaza de la Virgen odbywają się uroczystości na cześć patronki podczas festiwalu Las Fallas. Tysiące kwiatów składanych jest przed figurą Matki Bożej, tworząc  dywan kwiatowy.

Natomiast w centrum placu znajduje się charakterystyczna Fontanna Río Turia, przedstawiająca rzekę Turia jako postać brodatego mężczyzny otoczonego ośmioma kobietami. Każda kobieta symbolizuje kanał nawadniający, odgrywający kluczową rolę w systemie rolniczym regionu. Fontanna ta nie tylko jest pięknym elementem krajobrazu placu, ale również odnosi się do historycznego znaczenia rzeki Turia dla Walencji.

Plaza de la Virgen

Katedra w Walencji (Catedral de Valencia) 

Jak przed chwilą wspomniałem, na terenie Plaza de la Virgen znajduje się majestatyczna Katedra pełna sekretów, architektonicznych detali i legend, które rozpalą wyobraźnię każdego turysty.

Świątynię zaczęto budować w 1238 roku na miejscu dawnego meczetu, tuż po tym, jak chrześcijanie podbili miasto. Jej historia jest więc przepełniona warstwami wpływów różnych kultur – od rzymskich fundamentów, przez arabską przeszłość, aż po gotycki blask chrześcijańskiego średniowiecza. Budowa trwała setki lat, co sprawiło, że architektura katedry stanowi fascynujący miks stylów: od gotyku, przez renesans i barok, aż po elementy neoklasycystyczne. Sama katedra znajduje się na miejscu, gdzie pierwotnie znajdowała się rzymska świątynia poświęcona Jowiszowi, a później wspomniany już meczet. To miejsce wydaje się wręcz naznaczone historią duchowości.

Na sam początek wita nas widok trzech różnorodnych portali, każdego w innym stylu. 

-Porta de l’Almoina (Brama Jałmużny), nawiązująca do stylu romańskiego, jest jednym z najstarszych fragmentów świątyni.

-Porta dels Apòstols (Brama Apostołów), gotycka brama, przy której w każdy czwartek odbywa się starożytna „Rada Wodna”, wpisana na listę UNESCO.

-Porta dels Ferros (Brama Żelazna), majestatyczny portal barokowy, który od razu przyciąga wzrok swoją piękną fasadą.

Nie sposób pominąć też strzelistej dzwonnicy, nazywanej El Miguelete. Z wysokością 50 metrów i spiralnymi schodami liczącymi 207 stopni, wieża gwarantuje wspaniały widok na Walencję – nagrodę, której żaden odwiedzający nie powinien przegapić.

Z katedrą jest związana również legenda, według której właśnie tutaj przechowywany jest… Święty Graal! Relikwia uważana za kielich, z którego Jezus pił podczas Ostatniej Wieczerzy, znajduje się w Kaplicy Świętego Graala, do której możesz wejść podczas zwiedzania. Kielich, wykonany z agatu i zdobiony złotem, został uznany przez wielu historyków za jeden z najbardziej wiarygodnych artefaktów wiążących się z tą legendą. Choć nikt nie może tego potwierdzić na sto procent, nie zaszkodzi poczuć magii tego miejsca, stojąc przed tak wyjątkową pamiątką.

Katedra w Walencji

Muzeum Katedralne (Museo Catedralicio de Valencia)

Wewnątrz katedry znajduje się również wspaniałe muzeum, które zachwyca swoją kolekcją unikalnych dzieł sztuki, relikwiami i historycznymi artefaktami, zebranymi na przestrzeni wieków. Miejsce to daje nam także głębszy wgląd w historię katedry oraz w kulturę, wiarę i życie mieszkańców Walencji na przestrzeni wieków.  

Zwiedzanie muzeum prowadzi przez dawny kapitularz, gdzie dawniej zbierała się kapituła katedralna. To miejsce zachwyca swoją architekturą i atmosferą.   Wspaniałe sklepienia i malowidła ścienne dodają wnętrzu majestatu.  

Bez wątpienia największą atrakcję muzeum, a zarazem całej katedry stanowi Święty Graal, który według legendy miał być użyty przez Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy. Kielich, wykonany z agatu, zdobiony złotem i drogimi kamieniami, otoczony jest tajemnicą i kultem od wieków. Choć autentyczność kielicha była kwestionowana, badania sugerują, że mógł on powstać w czasach Chrystusa i pochodzić z Bliskiego Wschodu.  

Część muzeum poświęcona jest innym, równie fascynującym skarbom liturgicznym, które były używane podczas najważniejszych ceremonii w katedrze. Polecam zwrócić uwagę na piękne relikwiarze z cennymi relikwiami świętych, często wysadzane złotem i drogimi kamieniami. Misternie iluminowane manuskrypty i antyfony stanowią dowód kunsztu dawnych skrybów.  

Muzeum także może pochwalić się bogatą kolekcją malarstwa religijnego. Największe wrażenie robią dzieła hiszpańskich i włoskich mistrzów renesansu, a także wspaniałe przykłady sztuki gotyckiej. Co więcej kolekcja rzeźb zachwyca zarówno rozmiarami, jak i szczegółami wykonania. Wśród eksponatów warto wymienić Retabule – wielkoformatowe ołtarze przedstawiające sceny biblijne, które pierwotnie zdobiły kaplice boczne katedry, jak i również realistyczne przedstawienia postaci, które odzwierciedlają talent lokalnych rzeźbiarzy z różnych epok.  

Mercado Central

Niedaleko Kościoła Świętego Jana znajduje się tętniący życiem targ, który nie tylko jest miejscem zakupów, a również okazją na prawdziwą podróż w świat hiszpańskich smaków i aromatów. 

Fasada budynku przyciąga wzrok swoimi kolorami, detalami ceramicznymi i żelaznymi ornamentami. Hala jest przykryta wspaniałą żelazno-szklaną kopułą, przez którą do środka wpada naturalne światło. Natomiast na środku targu wznosi się druga, wyższa kopuła, zwieńczona symbolicznym wiatrowskazem w kształcie ryby i jest to ukłon w stronę tradycji rybackich miasta. 

Na ponad tysiącu stoisk znajdziemy niemal wszystko, co ma do zaoferowania kuchnia Walencji i całej Hiszpanii. Targ skupia się na świeżości, autentyczności i jakości sprzedawanych produktów.  małże, krewetki i ośmiornice – wiele z nich to prosto z portu w Walencji. Jest to świetne miejsce dla miłośników owoców morza lub osób szukających składników do przygotowania prawdziwej hiszpańskiej paelli. Wszystkie ryby, małże, krewetki, a nawet ośmiornice pochodzą bezpośrednio z portu.

Natomiast na stoiskach z wędlinami i serami nie możemy przegapić tradycyjnej szynki jamón, jak i również lokalnych serów. Na stoiskach z przyprawami możemy z kolei zaopatrzyć się w szafran – kluczowy składnik walencyjskiej paelli, a także paprykę wędzoną (pimentón) czy szeroką gamę ziół i mieszanki przypraw.

Stoły na targu uginają się też pod ciężarem słodkich migdałów, fig, orzechów laskowych i kandyzowanych owoców. Polecam spróbować lokalnych słodyczy, takich jak turrón (hiszpański nugat) i horchata – orzeźwiającego napoju z migdałów ziemnych (chufas).

Na Mercado Central znajduje się kultowa kawiarnia – Central Bar, prowadzona przez wybitnego szefa kuchni Ricarda Camare. Jest to świetne miejsce, by spróbować lokalnych tapas, wypić lampkę wina lub filiżankę aromatycznej kawy. Menu zmienia się w zależności od pory roku, ponieważ szef kuchni korzysta wyłącznie z produktów dostępnych na targu.

Mercado Central w środku

Kościół Świętego Jana (Iglesia de los Santos Juanes)

W sąsiedztwie Mercado Central, znajduje się wyjątkowy Kościół Świętego Jana znany lokalnie jako San Juan del Mercado. Ta imponująca świątynia nie tylko urzeka swoją barokową fasadą, ale także kryje w sobie wielowiekową historię, pełną dramatycznych wydarzeń, przekształceń i artystycznego kunsztu. 

Początki Kościoła Świętego Jana sięgają XIII wieku, kiedy to na miejscu dawnego meczetu z czasów panowania Maurów wzniesiono chrześcijańską świątynię. Pierwotnie była ona utrzymana w stylu gotyckim, jednak po pożarze w XVIII wieku przeszła gruntowną przebudowę, która nadała jej obecny barokowy wygląd. Kościół został dedykowany dwóm świętym Janom – Janowi Chrzcicielowi i Janowi Ewangeliście, którzy od wieków byli uważani za patronów Walencji.

Fasada główna została wykonana w stylu barokowym, a w jej centrum znajduje się rzeźba przedstawiająca Matkę Boską Niepokalanego Poczęcia otoczoną aniołami. Uwagę przyciąga również duży zegar słoneczny stanowiący symbol porządku i mądrości, znajdujący się powyżej portalu. Obydwa elementy przypominają o barokowej koncepcji łączenia symboliki duchowej z nauką.

Wnętrze Kościoła Świętego Jana jest nie mniej zachwycające jak jego fasada. Największym skarbem są monumentalne freski pokrywające sklepienia kościoła, wykonane przez Antonio Palomino, znanego jako hiszpański Michał Anioł.  Szczególnie warto zwrócić uwagę na freski przedstawiające patronów kościoła – Świętego Jana Chrzciciela i Świętego Jana Ewangelistę, otoczone aniołami i symbolicznymi motywami.

Piękny jest też barokowy ołtarz główny, ozłocony i udekorowany rzeźbami. W centrum znajduje się obraz przedstawiający Matkę Boską, uważaną za patronkę handlowców i ludzi związanych z targowiskiem. Kościół posiada również liczne kaplice boczne, z których każda jest dedykowana innemu świętemu. 

Kościół św. Jana w środku

Giełda Jedwabiu (La Lonja de la Seda)

Znajdująca się tuż obok Mercado Central i Kościoła Świętego Jana, La Lonja już z zewnątrz przyciąga uwagę swoim wyglądem. Gotycka ornamentyka, detale roślinne, rzeźby smoków i groteskowe postacie (nazywane gargulcami) dodają budowli charakteru. Symboliczne gargulce na budynku przedstawiają nie tylko demony, ale także humorystyczne sceny, które mają przypominać o ludzkich wadach.

La Lonja została wzniesiona w XV wieku, w okresie, gdy Walencja była jednym z najbogatszych miast portowych na Morzu Śródziemnym. Służyła jako giełda handlowa, a przede wszystkim jako centrum obrotu jedwabiem – produktem, który zapewnił Walencji ogromną sławę i dobrobyt w tamtych czasach.

Budowa rozpoczęła się w 1482 roku i dzisiaj jest to jedno z najlepiej zachowanych dzieł gotyckiej architektury świeckiej. Sam kompleks składa się z kilku części, z których każda ma swoje unikatowe cechy. 

Sala Kolumnowa (Salón de las Columnas) stanowi serce budowli i najbardziej znane miejsce w La Lonja. Jest ona ozdobiona spiralnymi kolumnami przypominającymi drzewa, a jej przestronność i symetria były wyrazem potęgi ekonomicznej Walencji – właśnie w tym miejscu handlowcy negocjowali, zawierali transakcje i podpisywali kontrakty,

Po opuszczeniu Salón de las Columnas warto zatrzymać się na chwilę w tym zacisznym Dziedzińcu Pomarańczowym (Patio de los Naranjos) pełnym pomarańczowych drzew. Dziedziniec pełnił funkcję miejsca spotkań, a jego spokój kontrastuje z majestatycznością wnętrz.

Natomiast znajdująca się na piętrze Sala Konsularna była miejscem obrad i siedzibą sądu handlowego, który rozstrzygał spory pomiędzy kupcami. Sala ta jest pięknie wykończona malowidłami i tkaninami. 

W 1996 roku La Lonja de la Seda została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Komitet UNESCO określił ją jako „arcydzieło świeckiej architektury gotyckiej”. Jest to budowla, która doskonale ilustruje znaczenie handlu w rozwoju miast i kultur śródziemnomorskich.

Co ciekawe, La Lonja nie tylko symbolizuje zamożność miasta, ale także ducha rywalizacji. Została wybudowana, aby przyćmić podobne budowle w Barcelonie czy na Majorce, pokazując supremację handlową Walencji w tamtym czasie. Budynek jest również miejscem rozrywki i licznych festynów, co sprawia, że jest mocno zakorzeniony w lokalnej kulturze.

Jedno z pięknych pomieszczeń giełdy jedwabiu

Muzeum Ceramiki (Museo Nacional de Cerámica y de las Artes Suntuarias González Martí)

Już sam budynek robi niemałe wrażenie. Pałac Marqués de Dos Aguas to jeden z najpiękniejszych przykładów hiszpańskiego baroku. Centralnym punktem marmurowej fasady jest portal otoczony posągami dwóch alegorycznych postaci – rzeki Turii i Júcar, symbolizujących obfitość i bogactwo ziem Walencji. Marmur w kolorze kości słoniowej lśni w słońcu, tworząc niesamowity kontrast z jasną elewacją budynku. 

Pałac został zbudowany w XV wieku jako rezydencja dla rodu Rabasa de Perellós, markizów de Dos Aguas, jednej z najbogatszych i najbardziej wpływowych rodzin w Walencji. Początkowo był to gotycki dwór, jednak w XVIII wieku przeszedł gruntowną przebudowę w stylu barokowym, co nadało mu obecny, niezwykle ozdobny charakter.  

Wnętrza pałacu są równie urzekające. Zdobione sale, marmurowe schody, złocone sufity i freski sprawiają, że poczujemy się jak w królewskiej rezydencji. Szczególnie polecam odwiedzić:

-Salon Balowy, pełen złoconych luster i kryształowych żyrandoli.  

-Gabinet Markiza, pokój z intarsjowanymi meblami i marmurowym kominkiem.  

-Pałacową Kaplicę, ozdobioną złotymi ornamentami.  

W tym wszystkim koniecznie musimy obejrzeć Salę Karocy, w której prezentowane są przepiękne karoce hiszpańskiej arystokracji z XVIII i XIX wieku. Szczególną uwagę zwraca karoca paradna markizów de Dos Aguas, która wygląda niczym powóz z bajki o Kopciuszku!

Ale to dopiero początek, ponieważ najważniejsze skarby kryją się w muzealnych kolekcjach. Muzeum posiada bowiem jedną z największych i najważniejszych kolekcji ceramiki w Hiszpanii. Najważniejsze eksponaty, to:

-Ceramika iberyjska, najstarsze naczynia z czasów przedrzymskich, pomalowane w geometryczne wzory.  

-Ceramika mauretańska, czyli efektowne wyroby z okresu arabskiego panowania na Półwyspie Iberyjskim, charakteryzujące się metalicznym połyskiem i skomplikowanymi wzorami roślinnymi.  

-Ceramika gotycka i renesansowa obejmująca pięknie zdobione kafle i naczynia, które zdobiły pałace i kościoły w średniowiecznej Walencji.  

-Ceramika XVIII-wieczna reprezentująca okres największego rozkwitu ceramiki w regionie. Eksponaty pochodzą w szczególności z Manises, miasteczka słynącego z produkcji kafli i fajansów.  

-Ceramika współczesna, czyli nowoczesne projekty lokalnych artystów, które pokazują, jak tradycyjne rzemiosło łączy się z nowoczesnym designem.  

Pałac Marqués de Dos Aguas i Muzeum Ceramiki

Torres de Serranos i Torres de Quart

Spacerując po Walencji, nie sposób przejść obojętnie obok dwóch potężnych wież, które są żywymi świadkami burzliwej przeszłości miasta – Torres de Serranos i Torres de Quart. 

Torres de Serranos zostały zbudowane w latach 1392-1398 przez architekta Pere Balaguera. Miały one pełnić funkcję jednej z głównych bram wjazdowych do miasta, prowadzącej w kierunku regionu Los Serranos (stąd ich nazwa). Po likwidacji murów miejskich w XIX wieku wieże ocalały i stały się symbolem przeszłości obronnej Walencji. W późniejszych latach wieże pełniły także funkcję więzienia dla szlachty.

Wieże Serranos wyróżniają się swoją masywnością i dekoracyjnością typową dla gotyku. Ich symetryczna konstrukcja obejmuje dwie potężne wieże z półokrągłymi blankami, połączone monumentalną bramą. Wewnątrz znajdziemy spiralne schody prowadzące na taras widokowy, z którego roztacza się niesamowity widok na miasto oraz ogrody Turii. Wspinaczka na szczyt wież to obowiązkowy punkt programu. 

Jeśli Torres de Serranos symbolizują przyjazne powitanie, to Torres de Quart przypominają o trudach, jakie spotkały Walencję w minionych wiekach. Te surowe i potężne wieże, również wzniesione w stylu gotyckim, były częścią murów miejskich i miały chronić zachodnią stronę miasta.

Torres de Quart powstały w XV wieku (1441-1460), również według projektu Pere Balaguera, a ich budowa inspirowana była obronnymi wieżami w Mediolanie. Wyróżniają się swoim wojennym charakterem – wieże miały skutecznie bronić miasta przed najeźdźcami.

Podczas hiszpańskiej wojny o niepodległość wieże odegrały kluczową rolę w obronie Walencji przed wojskami Napoleona. Do dziś możemy zobaczyć ślady ostrzału armatniego na ich murach.

Torres de Quart, podobnie jak Torres de Serranos, składają się z dwóch potężnych wież. Ich surowa fasada, pokryta wyraźnymi śladami działań wojennych, kontrastuje z bardziej dekoracyjnymi elementami Torres de Serranos. Wewnątrz znajdziemy spiralne schody oraz niewielkie wnęki służące dawniej celom wojennym.

Wieże Quart były mniej reprezentacyjne niż Serranos, ponieważ ich główną funkcją była ochrona przed wrogami, co widać w prostocie ich konstrukcji i masywnych murach. Mimo to, widoki z ich szczytu również zasługują na uwagę. Panorama obejmuje historyczne centrum miasta i daje do zrozumienia, jak potężne musiały być mury miejskie otaczające Walencję w średniowieczu.

Wieże Serranos

Muzeum Sztuk Pięknych (Museo de Bellas Artes)   

Muzeum mieści się w imponującym budynku dawnego kolegium San Pío V, którego barokowa architektura sama w sobie przyciąga wzrok. Budynek ten, z charakterystycznymi błękitnymi kopułami, położony jest nad brzegiem dawnej rzeki Turia, zapewniając piękne widoki na zielone Ogrody Turii. Jego przestronne wnętrza, wypełnione naturalnym światłem, zostały doskonale przystosowane do eksponowania dzieł sztuki.   

Pierwsze piętro muzeum to prawdziwa podróż do średniowiecznych korzeni sztuki hiszpańskiej. Obejrzymy tu wyjątkowe ołtarze, złocone ikony oraz obrazy sakralne, które przypominają o religijnej i kulturowej świetności regionu. Na szczególną uwagę zasługują dzieła takich mistrzów jak: Joan Reixach – jeden z najwybitniejszych malarzy gotyckich pochodzących z Walencji czy Fernando Yáñez de la Almedina – autor obrazów renesansowych, w których widać wpływy włoskiej sztuki, a zwłaszcza Leonarda da Vinci.

Muzeum jest też znane z kolekcji dzieł mistrzów złotego wieku. Wśród najważniejszych artystów reprezentowanych w kolekcji warto wymienić Bartolomé Esteban Murillo, którego malarstwo religijne zachwyca delikatnością i wyczuciem światła, a także Francisco Ribalta, wybitnego reprezentanta baroku walencjańskiego, którego obrazy emanują dramatyzmem i intensywnym kontrastem światła i cienia.  

Następne sale są poświęcone późniejszym okresom, z wyróżnieniem neoklasycyzmu i romantyzmu. Szczególną uwagę przyciąga twórczość Joaquina Sorolli, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli walencjańskiego impresjonizmu. Jego obrazy pełne światła i kolorów w doskonały sposób oddają atmosferę śródziemnomorskiego wybrzeża.  

W muzeum znajduje się również część poświęcona archeologicznym znaleziskom z regionu Walencji oraz sztukom dekoracyjnym, takim jak ceramika czy złotnictwo. Daje to pełniejszy obraz bogatej kultury i dziedzictwa tego regionu Hiszpanii.

Ogrody Turii (Jardín del Turia) 

Jest to piękny park miejski, pełen bujnej roślinności i atrakcji, powstały w… wyschniętym korycie rzeki. Zanim powstały ogrody, rzeka Turia przepływała przez centrum Walencji, dzieląc miasto na dwie części. Jednak po katastrofalnej powodzi w 1957 roku, która zniszczyła dużą część miasta i pochłonęła wiele ofiar, władze podjęły decyzję o zmianie biegu rzeki. Cały nurt został przekierowany na południe od miasta, aby zapobiec przyszłym powodziom.  

Początkowo planowano przekształcić wyschnięte koryto rzeki w autostradę, ale mieszkańcy Walencji stanowczo się temu sprzeciwili. Dlatego zamiast betonowej dżungli powstał jeden z najpiękniejszych parków miejskich w Europie, rozciągający się na ponad 9 kilometrów. Ogrody Turii stanowią dziś prawdziwy zielony korytarz, który łączy najważniejsze atrakcje Walencji. 

Spacerując po tym miejscu, nie sposób nie zauważyć mostów, które wciąż łączą obie części miasta. Warto tu wyróżnić:  

-Puente del Real, elegancki, barokowy most z XVII wieku, prowadzący do królewskich ogrodów Jardines del Real.  

-Puente de Serranos, gotycki most z XIV wieku, położony w pobliżu znanych nam już Wież Serranos, które były niegdyś bramą wjazdową do miasta.  

-Puente de las Flores, współczesny most pokryty tysiącami kolorowych kwiatów, które zmieniają się w zależności od pory roku.  

-Puente de la Exposición, nowoczesny most zaprojektowany przez Santiago Calatravę. Znany jest jako „most-harpun” ze względu na swoją futurystyczną konstrukcję.  

Rodziny z dziećmi na pewno zainteresuje Gulliver Park z gigantyczną rzeźbą tytułowego Gullivera, bohatera powieści Jonathana Swifta. Dzieci mogą wspinać się po jego włosach, zjeżdżać po pasku od jego buta czy eksplorować kieszenie olbrzyma. Rzeźba ma aż 70 metrów długości i jest pełna zjeżdżalni, schodków oraz tuneli.  

Ogrody Turii rozciągają się na ponad 9 km, więc najlepiej zwiedzać je pieszo lub na rowerze. Miejsce to gwarantuje wytchnienie od miejskiego zgiełku oraz daje mnóstwo możliwości aktywnego wypoczynku dzięki licznym ścieżkom rowerowym i biegowym, jak i również boiskom do piłki nożnej, koszykówki czy rugby

W ogrodach Turii

Miasto Sztuki i Nauki w Walencji (Ciudad de las Artes y las Ciencias)

Na wschodnim końcu Ogrodów Turii znajduje się jedna z najważniejszych atrakcji Walencji i prawdziwa ikona współczesnej architektury. 

Zacznijmy od L’Hemisfèric – jest to kino 3D, usytuowane w budynku o kształcie przypominającym gigantyczne oko. W środku znajduje się sala kinowa IMAX, planetarium oraz kino cyfrowe 3D, gdzie prezentowane są fascynujące filmy dokumentalne o kosmosie, przyrodzie i nauce. Kopuła budynku pełni funkcję ekranu sferycznego, dzięki czemu każdy seans staje się pełnym zanurzeniem w przedstawiany świat.

Kolejnym obowiązkowym punktem zwiedzania jest Muzeum Nauki (El Museu de les Ciències). Jego hasło brzmi: „Zakazane nie dotykać, zabronione się nudzić” – co oddaje otwarty i edukacyjny charakter tego miejsca. Wystawy obejmują tematykę od genetyki, przez technologię, po fizykę i ekologię. Przykładowo, możemy tutaj sprawdzić swoją równowagę na symulatorze lotu, stworzyć tornado, czy zajrzeć w głąb ludzkiego ciała.

Następnie przechodzimy do L’Oceanogràfic – największego oceanarium w Europie. Jest to ogromny kompleks składający się z kilkunastu różnych środowisk morskich – od Arktyki po tropikalne rafy koralowe. W L’Oceanogràfic mieszka ponad pół tysiąca gatunków zwierząt, w tym rekiny, delfiny, pingwiny, lwy morskie i meduzy. Jednym z najważniejszych punktów jest tunel podwodny, w którym możemy spacerować, podczas gdy wokół nas pływają sobie rekiny. W specjalnym amfiteatrze odbywają się też pokazy delfinów, które zachwycają swoją inteligencją i gracją.

Na uwagę zasługuje również Pałac Sztuki – Palau de les Arts Reina Sofía. Jest to opera i centrum sztuki scenicznej, które swoim wyglądem przypomina futurystyczny statek kosmiczny. Sam budynek jest pięknym przykładem architektury

Mimo, że Miasto Sztuki i Nauki robi wrażenie już za dnia, to jednak polecam odwiedzić je wieczorem. Oświetlenie budynków w połączeniu z odbiciem w wodzie sprawia, że cały kompleks nabiera jeszcze większego charakteru. 

Budynek Miasta Sztuki i Nauki

Muzeum Nauki (El Museu de les Ciències)

Poświęćmy więcej uwagi Muzeum Nauki. Jest to dynamiczna przestrzeń pełna interaktywnych wystaw, które sprawią, że nauka stanie się prawdziwą przygodą. Muzeum słynie z interaktywnych eksponatów, które pozwalają odwiedzającym na eksperymentowanie i samodzielne odkrywanie praw fizyki, chemii czy biologii. Dotykanie, kręcenie, przesuwanie – tutaj jest to wręcz wskazane!

Już sam budynek muzeum robi niesamowite wrażenie. Jego futurystyczna forma przypomina szkielet wieloryba, co idealnie współgra z ideą odkrywania tajemnic natury i wszechświata. Ogromne przeszklone powierzchnie i smukłe łuki tworzą wrażenie lekkości, a odbicia w okalających budynek basenach nadają mu wręcz nierealnego wyglądu.

Na pierwszym piętrze muzeum znajduje się jedno z najdłuższych na świecie wahadeł Foucaulta o długości 34 metrów. Demonstracja ta pozwala obserwować ruch obrotowy Ziemi w sposób bezpośredni i zrozumiały.

Natomiast wystawa pod tytułem Pamięć (Memoria), skupia się na ludzkiej pamięci, jej mechanizmach oraz sposobach, w jakie przechowujemy i przypominamy sobie informacje. Możemy uczestniczyć w różnych ćwiczeniach i testach, które pomogą nam zrozumieć, jak działa nasz umysł.

Z kolei na parterze muzeum, znanym jako Calle Menor, odbywają się pokazy naukowe, podczas których prezentowane są różnorodne eksperymenty i demonstracje. Weźmy na przykład wybuchające wulkany, olbrzymie błyskawice czy pokaz płynnego azotu – wszystko to dzieje się na naszych oczach!  

Również na parterze znajduje się interaktywna przestrzeń poświęcona technologii telewizyjnej. Dzięki niej dowiemy się, jak działa telewizja, jakie dokładnie procesy zachodzą podczas transmisji, a nawet będziemy mogli wystąpić przed kamerą.

Koniecznie musimy też odwiedzić “Hemisfèric”, czyli planetarium w kształcie ogromnej, półokrągłej kopuły, będące częścią kompleksu. Projekcje 3D zabiorą nas w podróż po Układzie Słonecznym, a także pozwolą zgłębić tajemnice czarnych dziur i odległych galaktyk.

Budynek Muzeum Nauki

Oceanarium (L’Oceanogràfic)

Jak wcześniej wspomniałem, Miasto Sztuki i Nauki może również pochwalić się największym oceanarium w Europie, które zabierze nas w niezapomnianą podróż po wszystkich morzach i oceanach świata – od lodowatych wód Arktyki po kolorowe rafy koralowe tropików. Już na pierwszy rzut oka L’Oceanogràfic robi ogromne wrażenie. Zaprojektowane przez znanego architekta Félixa Candelę, budynki oceanarium przypominają gigantyczne muszle i morskie fale. Najbardziej charakterystyczny jest Budynek Główny, którego futurystyczny kształt wygląda niczym kwiat lotosu unoszący się na wodzie. 

Rozpoczynamy od Morza Śródziemnego, gdzie będziemy podziwiać najbliższe Walencji wody pełne kolorowych ryb, ośmiornic, rozgwiazd rekinów. Tunel akrylowy o długości 70 metrów pozwala dosłownie spacerować pod wodą, obserwując przepływające nad głową morskie stworzenia.

Z kolei w strefie Mórz Tropikalnych obejrzymy barwne rafy koralowe i egzotyczne ryby zamieszkujące ciepłe wody tropików. Jest to jeden z najpiękniejszych i najbogatszych ekosystemów na świecie. 

Dla kontrastu, w zimnej strefie Arktyki  spotkamy białuchy arktyczne, których śnieżnobiała skóra pięknie kontrastuje z błękitną wodą. W Antarktyce natomiast królują pingwiny – pełne gracji w wodzie i nieco niezdarne na lądzie, zawsze budzące uśmiech na twarzy odwiedzających.

Nie zapominajmy też o delfinarium, w którym mieszka około 30 delfinów butlonosych. Pokazy odbywają się kilka razy dziennie i są niezwykłym widowiskiem, które zachwyca każdego. Delfiny prezentują swoje umiejętności, wykonując widowiskowe skoki, salta i akrobacje. Ale to nie tylko pokaz zręczności – to także lekcja o inteligencji i społecznym życiu tych niesamowitych ssaków.

Dodatkowo liczne warsztaty edukacyjne w ciekawy sposób uczą o ochronie oceanów, bioróżnorodności oraz zagrożeniach dla morskich ekosystemów. Wszystkie aktywności uczą szacunku do świata oceanów i jego mieszkańców.

Jeśli nadal mało wrażeń, warto też wspomnieć, że L’Oceanogràfic oferuje możliwość spędzenia nocy w tunelu podwodnym. Śpiąc pod ogromnym szklanym sufitem, będziemy obserwować przepływające nad głową rekiny i inne drapieżne ryby. 

Ogród Botaniczny (Jardín Botánico de Valencia) 

Podobnie jak w przypadku parku Turia, jest to prawdziwa oaza zieleni w sercu Walencji. To miejsce jest jednak pełne egzotycznych drzew, pachnących kwiatów i majestatycznych palm z różnych zakątków świata. Ponadto odbywają się tutaj liczne warsztaty, wykłady i wystawy, które przybliżają świat roślin i ekologii.

Palmiarnia jest miejscem pełnym egzotycznej atmosfery, która przeniesie nas w świat tropików bez opuszczania Walencji. Szczególnie polecam zwrócić uwagę na pochodzące z Bliskiego Wschodu palmy daktylowe, które osiągają nawet 20 metrów wysokości oraz palmy wachlarzowe z Ameryki Południowej, charakteryzujące się ogromnymi, wachlarzowymi liśćmi.

W Ogrodzie Botanicznym znajduje się także jedna z największych kolekcji kaktusów i sukulentów w Hiszpanii. Wrażenie robią olbrzymie kaktusy kolumnowe z Ameryki Południowej, które osiągają nawet 10 metrów wysokości. Ciekawie wyglądają też kaktusy kuliste nazywane „fotelami teściowej” – idealne do oryginalnych zdjęć, a także agawy i aloesy z Afryki, o imponujących rozmiarach i pięknych, mięsistych liściach.

Nie można też pominąć drzew, w tym sekwoi z Ameryki Północnej – majestatycznych gigantów, budzących respekt swoją wysokością. Natomiast jesienią szczególnie pięknie wyglądają klony japońskie o intensywnie czerwonych liściach.

W ogrodzie znajduje się kilka szklarni tropikalnych, w których panuje wilgotny, ciepły klimat, idealny dla roślin z lasów deszczowych. Przykładowo obejrzymy tutaj egzotyczne storczyki o niezwykłych kształtach i kolorach oraz rośliny owadożerne – fascynujące „drapieżniki” świata roślin.

Ogród Botaniczny w Walencji zachwyca również stawami i sadzawkami, pełnymi nenufarów i lilii wodnych. Wokół nich możemy spotkać żaby, ważki i ptaki, co dodaje miejscu naturalnego uroku. Jest to idealne miejsce na sesję zdjęciową.

W ogrodzie botanicznym

Plaże w Walencji

Walencja jest także idealnym miastem dla miłośników plażowania. Znajdziemy tutaj zarówno tętniące życiem plaże miejskie, jak i spokojniejsze zakątki idealne na relaks w harmonii z naturą. Plaże Walencji charakteryzują się złotym piaskiem, krystalicznie czystą wodą i świetnie rozwiniętą infrastrukturą, która pozwala w pełni korzystać z uroków wybrzeża.

Playa de la Malvarrosa to bez wątpienia najbardziej znana i najczęściej odwiedzana plaża Walencji. Położona zaledwie 10 minut jazdy od centrum, przyciąga turystów i mieszkańców swoim urokiem i możliwością uprawiania sportów wodnych. Nad plażą znajduje się promenada pełna restauracji i barów serwujących lokalną kuchnię, takie jak paella czy owoce morza.

Tuż obok Malvarrosy znajduje się Playa del Cabanyal (Las Arenas). Uważana jest za bardziej luksusową, głównie dzięki otaczającym ją hotelom, eleganckim restauracjom i klubom plażowym. Jeśli chcemy równowagi między relaksem a miejskim stylem życia, nie ma lepszego miejsca.

Jeśli z kolei szukamy kontaktu z naturą, Playa El Saler jest miejscem, które z pewnością spełni wszelkie oczekiwania. Ta plaża jest położona w sercu parku naturalnego Albufera, w odległości około 15 km na południe od centrum Walencji i z dala od tłumów. Jest to świetne miejsce dla miłośników windsurfingu i kitesurfingu dzięki sprzyjającym warunkom wietrznym.

W rejonie Albufery znajduje się również Playa de la Devesa. Z dala od infrastruktury i tłumów, ona też gwarantuje niesamowity spokój i kontakt z naturą.

Sagunto 

Zaledwie 30 kilometrów na północ od Walencji leży Sagunto, niewielkie miasto o ogromnym historycznym znaczeniu i niesamowitym uroku. Sagunto (po łacinie „Saguntum”) jest miejscem z bogatą przeszłością sięgającą ponad 2000 lat wstecz. Miasto było jednym z kluczowych punktów handlowych w starożytności, a jego położenie na skrzyżowaniu ważnych szlaków handlowych sprawiło, że przez wieki przechodziło ono pod panowanie różnych kultur, w tym Iberów, Rzymian, Wizygotów, Maurów i chrześcijańskich królów Hiszpanii.

Potężny zamek góruje nad miastem i jest jednym najbardziej charakterystycznym punktem Sagunto. Zamek podzielony jest na kilka stref, takich jak dzielnica rzymska, mauretańska i średniowieczna, co odzwierciedla bogatą historię tego miejsca.

Warto również przejść się po Starym Mieście w Sagunto (Casco Antiguo). Centralną część wyznacza plac Plaza Mayor, na którym znajdują się urocze kawiarnie i restauracje. Znajduje się tu również Kościół Santa María (Iglesia de Santa María), będący doskonałym przykładem architektury religijnej w regionie.

Sagunto to nie tylko historia – w okolicach miasta znajdziemy także piękne krajobrazy i miejsca idealne na relaks. Warto przespacerować się na plażę Port de Sagunt, gdzie okoliczne bary serwują świeże owoce morza i lokalne przysmaki. Warte spróbowania są:

-Paella Valenciana: Klasyka kuchni hiszpańskiej z kurczakiem, królikiem i szafranem.

-Arroz al horno: Zapiekany ryż z kiełbasą, boczkiem i ziemniakami 

-Horchata: Jest to orzeźwiający napój na bazie migdałowca ziemnego.

Zamek w Sagunto (Castillo de Sagunto)

Położony majestatycznie na wzgórzu z widokiem na miasto, Castillo de Sagunto zachwyca swoją atmosferą, historią i wyjątkowymi widokami. Ta rozległa forteca, rozciągająca się na ponad kilometr, jest świadectwem tysięcy lat historii, sięgającej jeszcze czasów przedrzymskich, kiedy wzgórze było osadą Iberów. 

Forteca podzielona jest na kilka obszarów, z których każdy kryje inne historyczne atrakcje. Jej potężne mury obronne otaczają teren o długości kilometra, a wspinając się wzdłuż nich, będziemy podziwiać niesamowite widoki na miasto Sagunto, pobliskie wzgórza, jak i również wybrzeże Morza Śródziemnego. W pogodne dni można zobaczyć nawet Walencję.

Spacerując po zamku, szybko zauważymy ślady rzymskiej obecności. W wielu miejscach na murach i kamieniach widoczne są starożytne napisy i symbole. Również kolumny, elementy mozaik i ruiny budowli przypominają o dziedzictwie Imperium Rzymskiego.  

Z kolei część zamku dobudowana przez Arabów stanowi doskonały przykład średniowiecznej architektury islamskiej.  Arabowie wybudowali system zbiorników wodnych, które miały zapewnić wodę mieszkańcom twierdzy podczas oblężenia. Właśnie z tych czasów pochodzą grube mury obronne i strategicznie rozmieszczone baszty, które sprawiły, że zamek stał się jedną z najpotężniejszych twierdz w regionie.  

Centralne dziedzińce zamku były miejscem ważnych wydarzeń historycznych. Szczególnie polecam zobaczyć plac broni, który był miejscem, gdzie odbywały się parady wojskowe i inne uroczystości. Ponadto pod niektórymi częściami zamku znajdują się małe podziemne pomieszczenia, które w przeszłości mogły pełnić funkcje magazynów czy więzień.  

Zamek w Sagunto

Muzeum Archeologiczne (Museo Arqueológico de Sagunto)

Położone tuż pod majestatycznym zamkiem, muzeum nie tylko zachwyca eksponatami, ale także pozwala zrozumieć i docenić bogatą historię regionu, od czasów Iberów i Rzymian, aż po epokę średniowiecza.

Zbiory muzeum gromadzą znaleziska archeologiczne z różnych epok. Najwcześniejsze artefakty są związane z Iberami – pierwszymi mieszkańcami regionu, którzy osiedlili się tu około VI wieku p.n.e. i uczynili Sagunto jednym z kluczowych ośrodków własnej cywilizacji. Piękne ozdoby, takie jak bransoletki, kolczyki i naszyjniki, świadczą o rozwiniętej kulturze artystycznej Iberów.

Po podboju, Rzymianie uczynili z Saguntum ważne centrum administracyjne i handlowe, czego dowodem jest wiele cudownych eksponatów. Posągi i rzeźby przedstawiają rzymskich bogów, cesarzy i bohaterów. Jednym z najciekawszych eksponatów jest fragment rzeźby Jowisza znalezionej w pobliżu teatru rzymskiego. Natomiast kolekcja starożytnych monet ukazuje rozwój i znaczenie handlu w regionie.

Spośród eksponatów muzealnych na wyróżnienie zasługuje Kolumna z Inskrypcją Punicką, przedstawiająca oblężenie Sagunto przez Hannibala w 219 roku p.n.e., które zapoczątkowało II wojnę punicką. Urzekająca jest również przepięknie wykonana rzeźba przedstawiająca Dianę, boginię łowów, która była czczona przez Rzymian. Ten artefakt ukazuje kunszt artystyczny i duchową stronę dawnych mieszkańców miasta.

Arabowie, którzy panowali nad Sagunto od VIII wieku, pozostawili również swoje ślady. W muzeum znajdziemy pozostałości systemu hydraulicznego, który był używany do zaopatrywania miasta i zamku w wodę. Z kolei ekspozycja związana z epoką chrześcijańskiego podboju jest pełna broni używanej przez wojska Jakuba I Zdobywcy podczas odbijania okolicy z rąk Maurów.

Muzeum jest częścią większego kompleksu archeologicznego. Po wizycie warto kontynuować podróż w czasie, odwiedzając pobliski  teatr rzymski, wybudowany w I wieku n.e. przez cesarza Tyberiusza. Teatr został odrestaurowany w XX wieku, a jego akustyka wciąż zachwyca.

W teatrze rzymskim

Cullera  

Położona zaledwie 40 km na południe od Walencji, Cullera to urokliwe nadmorskie miasteczko, które łączy bogactwo historii, naturalnego piękna i relaksującej atmosfery. Choć często jest pomijana przez turystów na rzecz większych miejscowości, to miejsce oferuje wszystko, czego można oczekiwać od idealnego kierunku wakacyjnego – malownicze plaże, zabytki, wyśmienitą kuchnię i możliwość bliskiego kontaktu z naturą.

Cullera, znajdująca się w regionie Ribera Baja, ma długą i bogatą historię, sięgającą czasów starożytnych. Dzięki swojemu strategicznemu położeniu nad Morzem Śródziemnym, przez wieki była ważnym punktem obronnym i handlowym. Rzymianie, Maurowie i chrześcijańscy władcy pozostawili swoje ślady w architekturze i kulturze tego miasta. Dziś Cullera zachowuje ten historyczny urok, jednocześnie będąc popularnym miejscem wypoczynku.  

Nie sposób mówić o Cullerze bez wspomnienia o jej plażach, które są jednymi z najbardziej zachwycających na Costa del Azahar. Złoty piasek, czysta woda i szeroka linia brzegowa sprawiają, że to miejsce jest idealne zarówno na relaks, jak i na aktywne spędzanie czasu.  

Playa de San Antonio to najbardziej znana i popularna plaża Cullery, znajdująca się blisko centrum miasta. Tętni życiem i jest pełna restauracji czy barów. Z kolei Playa del Racó, to nieco spokojniejsza plaża z łagodnym zejściem do wody, idealna dla rodzin z dziećmi. 

Z kolei dla poszukiwaczy spokoju i naturalnych krajobrazów, Playa Marenyet będzie wymarzonym miejscem, podobnie jak otoczona klifami Playa de los Olivos. Na obydwu plażach dominuje dzika natura i brak zatłoczonych miejsc.  

Nie zapomnijmy też wybrać się na Stare Miasto Cullery – spacer po nim to prawdziwa przyjemność. Wąskie, brukowane uliczki, tradycyjne białe domy i kolorowe detale przenoszą w inną epokę.  Warto odwiedzić Kościół Świętego Jana Chrzciciela (Iglesia de San Juan Bautista) z XVIII wieku, który zachwyca barokową fasadą i eleganckim wnętrzem.  

Cullera jest bramą do jednego z najpiękniejszych przyrodniczych obszarów regionu Walencji – Parku Naturalnego Albufera. Ta ogromna laguna słodkowodna otoczona polami ryżowymi oferuje niesamowite możliwości bliskiego kontaktu z przyrodą. Popularną atrakcją jest wycieczka tradycyjną łodzią po lagunie, podczas której można podziwiać zachód słońca i liczne gatunki ptaków.  

Zamek w Cullerze

Zamek Cullera (Castillo de Cullera) 

Położony na wzgórzu górującym nad miastem Cullera, ten średniowieczny zabytek jest nie tylko świadkiem burzliwych dziejów Hiszpanii, ale także idealnym miejscem, by podziwiać panoramę Costa de Valencia i Morza Śródziemnego.

Historia Zamku Cullera sięga czasów muzułmańskich – został zbudowany przez Maurów w IX wieku jako element obrony Al-Andalus przed chrześcijańskimi wojskami rekonkwisty. Cullera, podobnie jak cała Walencja, wiekami była kluczowym punktem strategicznym na mapie Hiszpanii, a zamek odgrywał rolę fortyfikacji broniącej miasto przed atakami.

W XIII wieku, po zdobyciu Walencji przez Jakuba I Zdobywcę, zamek przeszedł w ręce chrześcijan i stał się jednym z ważnych bastionów Królestwa Walencji. Po rekonkwiście był kilkakrotnie przebudowywany, a w XV i XVI wieku dodatkowo wzmocniony, aby zabezpieczyć miasto przed korsarzami grasującymi po Morzu Śródziemnym.

Wspaniale zachowane kamienne mury rozciągają się wokół całego wzgórza, a ich monumentalność robi ogromne wrażenie. Możemy tu dostrzec elementy zarówno architektury arabskiej, jak i późniejszych stylów gotyckich. Najlepsze widoki czekają na nas na szczycie wieży zamkowej. Rozciągają się przed nami złote plaże Costa de Valencia, błękitne wody Morza Śródziemnego i zielone pola pomarańczowych sadów. Przy dobrej pogodzie możemy nawet dostrzec Walencję i jej słynną Miguelete!

Na terenie zamku znajduje się również piękna kaplica św. Anny, wzniesiona na początku XVII wieku oraz muzeum zamkowe, gdzie poznamy historię twierdzy i miasta Cullera. Eksponaty obejmują średniowieczne bronie, ceramiczne artefakty oraz makiety pokazujące, jak wyglądało życie w zamku na przestrzeni wieków.

Jeśli będziemy mieli szczęście, to trafimy na jedną z sezonowych wystaw tematycznych związanych z historią, sztuką i kulturą regionu Walencji. Jest to świetna okazja, aby głębiej poznać tradycję i rzemiosło hiszpańskie.

Widok z zamku